donderdag 30 april 2009

Oranje kater

Even dreigde het een lome, doordeweekse Koninginnedag te worden. We hadden ons voorgenomen in het Schollebos te gaan wandelen. Van de week was er namelijk een schaapskudde aangekomen, die op biodiverse wijze zou gaan grasmaaien. Er was mooi weer voorspeld. We hadden lekker uitgeslapen en een zondagontbijtje in de tuin genuttigd, toen het nieuws uit Apeldoorn ons bereikte. We lieten ons er echter niet erdoor weerhouden. Het Schollebos in Capelle aan den IJssel grenst aan onze achtertuin zou je kunnen beweren. In het begin was er geen schaap te bekennen, hoewel er gaandeweg steeds meer keutels op de grond lagen. We liepen via de Bermweg weer terug, langs de manege.

We hadden ooit een kater, Heinz. Die was echter dermate onaangepast, dat we die hebben moeten outsourcen. Via de Stichting Zwerfkatten Rijnmond is hij bij deze manege herplaatst. Zie ook het bericht 'Een dagje uit van de stichting'. We waren al van plan even bij hem langs te gaan. De manege bestaat uit enkele aparte gebouwen met allemaal paadjes. Er was een aantal katten te zien, maar geen Heinz. Uiteindelijk vonden we hem langs de slootkant, loerend naar een eend met kuikens. Toen hij ons zag ging hij er vandoor, hij is nog steeds schuw. Gelukkig heb ik een aantal foto's kunnen maken.
 

Op weg naar huis zagen we de schaapskudde alsnog. Er stond wel een portable hek met schrikdraad omheen, die beesten kunnen dus niet vrij rondlopen. Ze liepen vlakbij de beruchte heipalen die het fundament van de Capelse ijsbaan hadden moeten vormen. Het levert een toch bijzonder beeld op (klik op de foto voor een vergroting).
 

Heinz & Co., 18 juni 2004


dinsdag 28 april 2009

Landelijk onderkomen

Over een paar weken gaan we naar Celma en Robert in Saint-Agnan-de-Cernières, Normandië, waar zij een Chambre d'hôtes genaamd 'Le Chaînon' bestieren. We zijn één keer eerder in Normandië op vakantie geweest en dat was in augustus 2001. We hadden een gîte rural (landelijk onderkomen) gehuurd in Le Mesnil-Drey, ter hoogte van Granville in het departement Manche.

Eén van de eerste uitstapjes was naar Carolles en Granville. De kust is erg rotsachtig, met hier en daar een zandstrandje. Het weer viel een beetje tegen, bewolkt en winderig. Vanaf de vestingmuren van Carolles heb je ruim uitzicht over de baai naar Granville. Daar was ook een vuurtoren te bewonderen. Het volgende uitstapje was naar de Abbaye Sainte-Trinité de La Lucerne in La Lucerne-d'Outremer, waar we nog een kaarsje hebben ontstoken voor de dierbaren die ons ontvallen zijn.

Een andere grote onderneming was een bezoek aan Mont-Saint-Michel, één van de allergrootste toeristische attracties van Frankrijk. We hadden de pech dat het echt takkeweer was. Er kwam zelf water de auto in via de antenne! Het geheel had een iets te hoog Volendamgehalte naar mijn smaak. Saint-Malo was veel leuker. Mooie vestingwerken en erg leuke winkeltjes. Een ander tochtje was naar Pointe d'Agon, iets ten westen van Coutances. Het is een duingebied met een soort slufter. We zetten de auto langs de kant en plotsklaps kwamen er allerlei mannenhoofdjes boven het gras uit. Wat die nou aan het doen waren?

Mariska was bijna 15 en Laura net 13, dus een bezoekje aan een dierenpark kon nog wel. Er was er één in de buurt, Parc Zoologique de Champrépus nabij de gelijknamige plaats, halverwege Granville en Villedieu-les-Poêles. Het was meer een gepimpte kinderboerderij met pedagogische aspiraties. Het leukst waren nog de lemuren (ringstaartmaki's) uit Madagaskar. Villedieu-les-Poêles hebben we een aantal malen bezocht, je kunt er leuk winkelen. Ter lering ende vermaak zijn we ook nog, via Bayeux, naar de invasiestranden geweest, meer specifiek Omaha Beach. Voor ons heel leerzaam, de meisjes waren niet zo enthousiast. Er was niet veel te zien, behalve borden met 'Amerikaans grondgebied'. In Grandcamp-Maisy hebben we crêpes à la confiture gegeten, het lievelingsgerecht van Laura.

In en om de gîte hebben we ons natuurlijk ook goed vermaakt. Het weer knapte op. We hadden een hele grote tuin te onzer beschikking en hebben aardig wat wandelingen gemaakt. In de buurt was een scharrelkippenfarm en een weiland met paarden en ezeltjes. Carla en ik zijn, tijdens een lange wandeling langs een beek, ook bramen wezen plukken. Alleen de andere dag stierf het van de rupsjes, dus die hebben we toch maar weggegooid. We zijn een aantal keren naar het strand van Kairon geweest om te zonnen en een beetje te zwemmen.

Fragment uit 'Terugblik op de weg'
Ik wist het niet, maar ook Normandië staat bekend om zijn verradelijke bermen. Op een mooie doch bloedhete dag gingen Mariska en ik boodschappen doen en we kochten o.a. karbonaden en ijsjes. Het was dus belangrijk dat we snel weer thuis zouden zijn. Helaas, het was oogst- en/of hooitijd, dus de landwegen wemelden van tractoren met aanhangers waarop de lading hoog was opgetast. Ook wij reden op een gegeven moment achter zo'n agrarische contraptie. Bij een kruising aangekomen dacht ik dat het wel slim zou zijn om even in te halen. Het weggetje erachter was echter significant smaller, zodat ik in de berm belandde, alwaar zich een betonnen bruggetje had verschanst. Dit bracht ons abrupt tot stilstand, waarbij de linkerkant van de auto de vrijgekomen energie absorbeerde: linker voorband en wielkastbekleding aan flarden. We waren bijna thuis, dus de hevig geschrokken Mariska met karbonaden en ijs op huis aangestuurd. Ik dacht het wel te redden op de lekke band, wat natuurlijk jammerlijk mislukte. Dan maar het wiel ter plaatse verwisseld, wat op zich goed ging op het inmiddels bijna gesmolten asfalt. In het plaatsje La Haye-Pesnel zat een Peugeotdealer, die gelukkig ook banden verkocht, maar geen Pirelli's, dus dat duurde een aantal dagen. Intussen rondgereden met de thuiskomer. Dat was wel raar, het stuur was een kwartslag gedraaid en het stuurde erg moeilijk. Nadat de garagiste de band had vervangen, drukte zij ons op het hart dat het pas de problème was, zolang je maar niet sneller dan 100 reed.
 
 

vrijdag 24 april 2009

Lees Bril

Ik geef het toe, ik was geen Bril-lezer. Geen abonnement op de Volksrant, lees Vrij Nederland ook niet. We hebben wel twee boekjes in huis, nog niet aan toe gekomen. Tot vandaag. Na alle commotie rond het overlijden van Martin Bril kon ik er niet meer onderuit. In de zonovergoten tuin Vader en dochters (wegens zelfde schuitje) in één ruk uitgelezen. Dat smaakt naar meer. De man heeft een schrijfstijl die mij zeer aanspreekt.

Nieuwsgierig geworden heb ik ook zijn website eens bekeken, en die ziet (zag) er fraai doch eenvoudig uit, helemaal in stijl. Mijn geoefende oog viel meteen op 'Kutgedicht'.


Kutgedicht (2006)
 
Je kunt veel zeggen van de Franse schilder
Gustave Courbet, maar niet dat hij er ver naast
zat toen hij het vrouwelijk geslachtsdeel
“l’origine du monde” noemde

Ik bedoel: hij zat er bovenop, er middenin,
hij kon behalve zijn eigen verf haar sappen
ruiken: de oorsprong van de wereld, inderdaad,

de kut: je komt er uit, je wilt er in

het grootste wonder aller tijden 
 

Ik weet het, midlifecrisis et cetera, maar toch. De zinsnede 'je komt er uit, je wilt er in' deed me denken aan een regel uit Humdrum (1977) van Peter Gabriel: 'Out of woman comes the man, spend the rest of his life getting back when he can'. Plagiaat? Toeval? Eerbetoon? Enfin, ze hebben wel gelijk.

woensdag 22 april 2009

Stratenmakers

Gisteravond was ik een beetje aan het websuffen en uit verveling googlede ik mijn moeders familienaam Herlaar. Er kwamen aardig wat links tevoorschijn, waaronder die van de stamboom die teruggaat tot de 7e eeuw. Het blijkt dat de Herlaars en verwanten zoals Harlaar stammen uit Noord-Brabant. Mijn tak vestigde zich in de Alblasser- en Krimpenerwaard en trok later via Vlaardingen naar Brielle.

Op de foto de hele familie, volgens mij genomen ter gelegenheid van het 55-jarig huwelijk van opa en oma in 1956. Ik sta er uiteraard niet op, de rest van ons gezin wel.

Mijn opa Eliza Herlaar (1887) was stratenmaker maar zijn voorvaderen waren bijna zonder uitzondering (scheeps-)timmerman. Mijn vader werkte met/voor hem, al voor WOII, o.a. aan de Rijksstraatweg tussen Brielle en Hellevoetsluis. Opa overleed in 1958, een kleine twee maanden na mijn geboorte.

Onderste foto: opa Eliza, (uiterst links), ome Lies, tweede van links en mijn vader (uiterst rechts) aan het werk, ergens in Brielle, jaar onbekend maar best een tijd geleden.

zondag 19 april 2009

De Veluwe is onze prairie

Na een nacht als twee blokken geslapen te hebben stortten we ons, fris gewassen en haartjes gekamd, op het ontbijt. Dit was zeer uitgebreid en lekker. Daarna gingen we wandelen in het Speulder- en Sprielderbos, wat een 15-tal kilometers van Nunspeet af ligt. Startplaats in Het Boshuis in Drie. Er is een piepklein parkeerplaatsje wat nog net één plekje over heeft. Voor het restaurant staan tientallen Solexen geparkeerd, er start daar een rally met deze koddige tweewielers. Tegen de verwachting in is er slechts één wandeling die daar start, dus die nemen we maar. Het is de eerste wandeling van betekenis sinds 12 juli vorig jaar. Het bos staat bekend om zijn 'dansende bomen', een zinsbegoocheling die gebaseerd is op het feit dat in de loop van honderden jaren alleen de rechte bomen werden gekapt, de kromme achterlatend. Het is weer erg mooi weer, volop zon en ongeveer 18 graden. We lopen ook een stuk over de Ermelose Hei, waar het erg warm is zoals wel vaker op de hei.

Dat dit bos door de Staat wordt beheerd blijkt uit talloze gevelde bomen (het is een productiebos tenslotte) met op het zaagvlak een label gemerkt S.B.B. en een volgnummer (135.000+). Net voor het einde van de route komen we twee bekenden te paard tegen: collega Ron de B. en zijn vrouw (en ex-collega) Willeke E. Zij wonen in Vierhouten en maken vaker dergelijke uitstapjes in de natuur.

Na al dit natuurgeweld zijn we, bijgestaan door TomTom, toeristisch op huis aangegaan.


Verklaring: De titel 'De Veluwe is onze prairie' is een strofe uit het lied 'Wij zijn twee eenzame cowboys' (1958) van Johnny & Rijk. Ik zong het met mijn broer Henk (gitaar en zang) op de bruiloft van (mijn zus) Nel en Jan in 1963.

Wij zijn twee eenzame cowboys
Wij zwerven langs bos en langs hei
De Veluwe is onze prairie
Daar voelen wij ons vrij en blij
Wij zoeken naar koel, helder water
Wij barsten allang van de dorst
Ons paard is van droogte bezweken
Het rust in de buurt van Staphorst
Ouwe trouwe merrie
Waarom ging jij van ons heen
Ik zie je nog galopperen door de steppe van Drente
Bij de Amersfoorste kei begon je al te sukkelen
Nu zullen we je nooit meer zien
Jouw mooie, ouwe, trouwe paardenkop (ja daar gaat ze)
Je paardenhoofdstel hangt nu in een mottenzak bij ons in de kast
Dag merrie
Dag Marie
Wij zijn twee eenzame cowboys
Wij zwerven langs bos en langs hei
De Veluwe is onze prairie
Daar voelen wij ons vrij en blij
Wij blijven voorlopig maar zwerven
Het zwerven zit ons in 't bloed
Dus zingen we 's avonds op feessies
Want geld maakt een heleboel goed (3x)
Joechei

Zie ook dit filmpje op YouTube uit hetzelfde jaar.

zaterdag 18 april 2009

Opening van het seizoen

Yoghurtdrank drinken heeft zo zijn voordelen. Bijvoorbeeld punten sparen van Optimel en daarmee een weekendje in een NH Hotel scoren. Je kon uit een aantal hotels kiezen, Sparrenhorst in Nunspeet leek ons het leukst. We reden via Lelystad, alwaar we gingen shoppen in Bataviastad. Eigenlijk gingen we voor Carla maar het liep uit op twee Levi’s 506 en een paar Asics Mexico Mid Runners voor mij. Om ook de broodnodige VOC-mentaliteit te ondergaan gingen we ook even langs de Bataviawerf waar de Batavia aangemeerd ligt. Daarnaast lag nog een ander schip in aanbouw waarvan de naam me ontschoten is. Het is prachtig weer, 20 graden maar wel een stevige bries.

We rijden naar Nunspeet op de Veluwe via allerlei provinciale weggetjes. TomTom slaat zich er dapper doorheen. Het hotel ligt verscholen in het struweel en bosschages van suburban Nunspeet. Tijdens het inchecken moet ik het paspoortnummer van Carla op een formulier invullen. Ik gok op het nummer helemaal onderaan. Dat heeft 48 posities en dat pas niet goed in de daarvoor gereserveerde ruimte. Het blijkt dat ik het verkeerde nummer heb uitverkoren. Carla kwam (ook nu weer, na twee drankjes) niet meer bij. We willen de buurt verkennen, maar kunnen de weg naar het centrum niet vinden. We komen wel langs een moskee (ooit de eerste in Nederland), waar zich een groot aantal mensen verzamelt voor een trouwerij.

Op het terras scheen lekker het zonnetje en wij genoten van een cocktail. Voor het diner gaan we nog even op de kamer indrinken met een illegaal binnengesmokkeld rosétje (Fat Bastard). Het dinertje zelf is een succes. Een amuse van kalkoenborstfilet, voorgerecht kalfsrollade en hoofdgerecht rack of lamb met asperge en wortelpuree. Alles gegarneerd met rosé of rode wijn. Ook het dessert was super, ijs, kletskop, spekkoek en bosvruchten. We maken nog even een avondwandeling door hartje Nunspeet en dan lekker het mandje in...


zaterdag 11 april 2009

Local warming

Vandaag vierden we Carla's verjaardag dunnetjes. Van de Airmiles hadden we kaarten voor Blijdorp gescoord. We gingen met Laura's autootje, ze rijdt graag dus moet kunnen. Binnenkomen duurde even, we hadden last van VRS (Verkeerde Rij Syndroom). Zoals vorige keer als was vastgesteld, wordt er veel gebouwd in Blijdorp. Laura was sinds 2003 al niet meer geweest, dus voor haar was er veel nieuws te zien. Het weer was goed, op een enkel spatje regen na. Echt nieuw waren de poolvosjes, maar die lagen allemaal onder een boomstam te slapen.

Het leukst waren de prairiehondjes, stokstaartjes en de vosmangoesten, die we nooit eerder hadden gezien. Natuurlijk moesten we ook even naar het baby-olifantje. Gisteren is Bokito vader geworden (las ik pas na ons bezoekje in de krant). Er was geen gorilla te zien vandaag, waren zeker allemaal op kraambezoek! Ik zag dat Blijdorp een kleinschalig experiment met global warming (a.k.a. local warming) deed: op de plek waar vroeger de ijsberen zaten, wonen nu de tijgers. Het moet niet gekker worden! Naast de 'Ui' het onaffe giraffenverblijf is de Krokodillenrivier wel al toegankelijk. Het is daarbinnen echt bloedheet. Er zijn daar ook schattige Olifantsrenmuizen te zien. Zoals de naam al doet vermoeden zijn dit muizen die heel snel kunnen rennen, voorzien van een minislurfje.

donderdag 9 april 2009

Toekomstmuziek

Eén van de, volgens ons dan, weinige echt leuke computerspelletjes is Commander Keen - Secret of the Oracle uit 1991. Wij speelden het jaren geleden zelfs een competitie in gezinsverband. Het is een krankzinnig ruimtevaartepos met over the top figuurtjes als giftige slakken, demente champignons, tovenaars, gevaarlijke vissen met hazetanden et cetera. Met de komst van Windows XP in 2001 was dat acuut verleden tijd, het werkte niet meer helaas. In een nostalgische bui googelde ik wat en vond deze leuke fansite. Je kunt de spelletjes downloaden (er zijn er meer), maar ook scenes en muziekjes. Vooral de muziekjes zijn leuk, te meer omdat we ze nog wel eens neuriën. Ik heb ze gedownload en er, via Bluetooth, twee als ringtone op mijn mobieltje gezet. Je kunt het spel met DOSBox, een DOS simulator, nog wel spelen. Installatie vergt wel enige PC-vaardigheid en het aan de praat krijgen van een gamepad en geluid schijnt een crime te zijn. 

dinsdag 7 april 2009

I read the news today, oh boy!

Je zal het niet geloven, maar vandaag dacht ik: wat zou het gers zijn als de complete Beatles collectie uitkwam in een box, digitaal geremastered. Wie schertste mijn verbazing toen ik even later dit bericht las?

"Apple Corps Ltd. and EMI Music are delighted to announce the release of the original Beatles catalogue, which has been digitally re-mastered for the first time, for worldwide CD release on Wednesday, September 9, 2009 (9-9-09), the same date as the release of the widely anticipated "The Beatles: Rock Band" video game. Each of the CDs is packaged with replicated original UK album art, including expanded booklets containing original and newly written liner notes and rare photos. For a limited period, each CD will also be embedded with a brief documentary film about the album. On the same date, two new Beatles boxed CD collections will also be released.

The albums have been re-mastered by a dedicated team of engineers at EMI's Abbey Road Studios in London over a four year period utilising state of the art recording technology alongside vintage studio equipment, carefully maintaining the authenticity and integrity of the original analogue recordings. The result of this painstaking process is the highest fidelity the catalogue has seen since its original release.

The collection comprises all 12 Beatles albums in stereo, with track listings and artwork as originally released in the UK, and 'Magical Mystery Tour,' which became part of The Beatles' core catalogue when the CDs were first released in 1987. In addition, the collections 'Past Masters Vol. I and II' are now combined as one title, for a total of 14 titles over 16 discs. This will mark the first time that the first four Beatles albums will be available in stereo in their entirety on compact disc. These 14 albums, along with a DVD collection of the documentaries, will also be available for purchase together in a stereo boxed set.

Within each CD's new packaging, booklets include detailed historical notes along with informative recording notes. With the exception of the 'Past Masters' set, newly produced mini-documentaries on the making of each album, directed by Bob Smeaton, are included as QuickTime files on each album. The documentaries contain archival footage, rare photographs and never-before-heard studio chat from The Beatles, offering a unique and very personal insight into the studio atmosphere.

Discussions regarding the digital distribution of the catalogue will continue. There is no further information available at this time."


Ik ga vast sparen!

zondag 5 april 2009

Footage

Vandaag was de Marathon in Rotterdam. Het parcours komt twee keer langs het balkon van Laura en Mariska, dus was het handig om het spektakel vanaf die plek gade te slaan. Parkeren was een potentieel probleem, niet alleen vanwege de drukte, maar ook omdat de hele Schiedamsedijk afgezet en vrij van geparkeerde auto's zou zijn. Vandaar dat we er een dagje eerder heen gingen. Ik heb een bezoekers parkeervergunning, dus ik kon bijna 24 uur parkeren voor 1 euro 50! De omstandigheden waren ideaal, qua temperatuur, luchtvochtigheid en wind, dus er zou wel eens een record kunnen worden gevestigd. Dat is helaas niet gelukt, maar de derde tijd ooit wel.

'Onze' Willem deed ook mee, maar dan de RTV Rijnmondloop van 10km. Ik zou het niet kunnen, dus alle respect voor deze kanjer van middelbare leeftijd! Klik hier voor het resultaat. Willem had beloofd te zwaaien als hij langskwam en we konden hem herkennen aan een blauw shirt. Het valt toch echt niet mee om een bekende tussen al die duizenden deelnemers te spotten, maar het is wel gelukt.

woensdag 1 april 2009

Onbekende geneugten


Het onthechten vandaag ging niet geheel pijnloos en het zal ook nog wel even gevoelig blijven. Vooral het gebruik van duim en wijsvinger is nog wel pijnlijk omdat door het losmaken van de peesplaat de duimmuisspier opnieuw moet vastgroeien. Na het verwijderen van de CTS-hechtingen, ging ik even langs Correct. De koopjeskelder is vlakbij het SFG, dus dat kwam goed uit. Ik ben namelijk al een tijdje op jacht naar luidsprekers voor de het multimediagebeuren in de slaapkamer. De huidige Jamo Compact 70's gaan naar de meisjes, die ik van de herfst afgescheept heb met 30 jaar oude BNS 240 boxen die eigenlijk voor geen meter klinken. Na enig speurwerk was de keus gevallen op of KEF Cresta 10 (49 euro) of Roth OLi1 (59 euro). De KEF's waren uitverkocht, dus het werd Roth. Ik had nog nooit van Roth gehoord, maar na enig googelen kwam ik er achter dat dit een merk is dat zich kan meten met o.a. Tannoy®, het merk wat ik in de huiskamer heb staan. De speakertjes zijn lekker compact en voorzien van mooie vergulde kabelaansluitingen.

Ik ben zo iemand die eerst de handleiding leest en daar viel mij, naast de gebruikelijke yada yada (plaatsing in de ruimte en deugdelijk aansluiten der kabels) op dat deze luidsprekers opgedragen* waren aan Ian Curtis, de helaas te vroeg door zichzelf van het leven beroofde componist en zanger van Joy Division. Geeft toch een extra dimensie, omdat Joy Division één van mijn favoriete groepen is uit de laat 70'er en begin 80'er jaren. Twee jaar geleden heeft Anton Corbijn nog de film 'Control' aan dit fenomeen gewijd.

*Dedicated to the memory of: Ian Curtis, 15th July 1956-18th May 1980

Niet terug te vinden op 'Unkown pleasures' of 'Closer', maar daarom niet minder beklemmend:

Radio, life transmission
Listen to the silence, let it ring on
Eyes, dark grey lenses frightened of the sun
We would have a fine time living in the night
Left to blind destruction
Waiting for our sight
And we would go on as though nothing was wrong
And hide from these days we remained all alone
Staying in the same place, just staying out the time
Touching from a distance
Further all the time
Dance, dance, dance, dance, dance, to the radio
Well I could call out when the going gets tough
The things that we've learnt are no longer enough
No language, just sound, that's all we need know,
to synchronise love to the beat of the show
And we could dance
Dance, dance, dance, dance, dance to the radio