Begin dit jaar hadden we al een vakantie geboekt in Friesland, voor de tweede helft van september. Helaas werd dat door de verhuurder gecanceld vanwege ziekte. Het kwam eigenlijk wel goed uit, want inmiddels was onze dochter Mariska zwanger en werd het kindje in diezelfde periode verwacht! We besloten om na de geboorte van Otis alsnog een paar dagen naar Terschelling te gaan. Vorig jaar was Carla daar al met Gerda geweest en wilde mij graag het eiland laten zien. De boot vertrekt uit Harlingen en omdat dat een hele rit is voor mij besloten we een dag eerder te gaan en in Leeuwarden te overnachten. Daar was ik nog nooit geweest, dus dat kwam goed uit.
We logeerden in Fletcher Hotel-Paleis Stadhouderlijk Hof, een sfeervol oud pand maar voorzien van moderne kamers. Leeuwarden op zondag is een beetje jammer, vooral als het weer niet meezit. Gelukkig maakte de borrelplank op het overdekt en verwarmd terras van Grand Café de Walrus veel goed. Om de sfeer te verhogen druppelden de studentjes gestaag binnen.
's-Anderendaags togen wij monter richting Harlingen. Het is nog best een eind lopen vanaf de parkeerplaats naar de boot. We hadden toch genoeg tijd om nog even de haven te verkennen en foto's te maken van de vuurtoren waar wij in 2004 ons 25-jarige huwelijksjubileum (vijf dagen te laat) vierden. We checkten in en vertrokken naar Terschelling. Het is een heel kronkelige vaart door de geulen en duurt ruim twee uur.
Eenmaal op het eiland op zoek naar het Hotel Buren, een voormalig schoolgebouw, gelegen aan de mooiste straat van het dorp West-Terschelling als je het mij vraagt. Wij hadden de familiekamer op de begane grond, met een extra bedbank. We kregen geen ruzie, dus niet gebruikt. Omdat de kamer nog niet gereed was zijn we maar uit arren moede in paviljoen de Walvis gaan lunchen. We rijden hier geen auto en het is vakantie, dus gelijk maar een biertje er bij! Even uitbuiken op de kamer en daarna het dorp verkend. Er waren niet veel restaurants open die ons aantrokken, maar Restaurant de Bras zag er wel aantrekkelijk uit. Vanwege personeelsgebrek waren niet alle tafels beschikbaar maar het was gelukkig niet vol. Carla nam mosselen en ik een hamburger (en bier...).
Na het ontbijt zijn we uitgebreid gaan wandelen op en rond het Groene Strand. Via het Seinhuisje op het Kaapsduin raakten we bij de Doodemanskisten verzeild. Over de oorsprong van de naam bestaat geen eenduidigheid. Nabij staat een boswachtershuis uit de 19e eeuw. Vanwege het project Waterpracht Terschelling zijn er werkzaamheden in dit gebied en kun je niet overal komen. We liepen terug via het wad, grenzend aan de haven, onze schoenen zwaar van de modder. Terug in het hotel even gechilled en daarna weer een wandeling noordwaarts, langs de westrand van het dorp tot aan het Maritiem Instituut Willem Barentz. Langs de haven weer terug om een maaltje kibbeling te scoren bij de kraam van Vishandel Lettinga. Dit alles onder het toeziend oog van enkele hongerige meeuwen.
De laatste ochtend nog even door het dorp geslenterd en om 12:30 uur de boot terug naar Harlingen. We hebben maar een fractie van het eiland gezien, maar we komen zeker nog voor een langere vakantie terug!
