Welbesteed

Vandaag was een drukke dag. Ik moest in het holst van de ochtend de Alfa wegbrengen om een remleiding te laten vervangen. Daarna met Carla in diezelfde Alfa richting stad. In het flatje van de meiden werd ik meteen aan het werk gezet: de balkondeur ging niet meer open. Na enig wrikken kreeg ik de deur open. Het euvel was snel gevonden: er was een imbusboutje van de hendel losgetrild. Gelukkig paste het sleuteltje van Ikea! Carla en Laura gingen winkelen, ik ging mijns weegs om mijn fonkelnieuwe OV-chipkaart activeren. Daarna wilde ik bij Panini een broodje scoren, maar het was net lunchtijd dus er stond een flinke rij. Toen kreeg ik een kortingsbon van McDonald in de mijn hand geduwd. Ideetje...

Eerst maar eens naar Plato, je weet maar nooit. Tot mijn vreugde waren er een aantal van mijn favoriete cd's in geremasterde vorm in de aanbieding voor de totaalsom van 25 euro. Ik kocht ze ter vervanging van de exemplaren uit de jaren '80 en '90:

• David Bowie - Hunky Dory - 1971
• Roxy Music - Roxy Music - 1972
• Japan - Tin Drum -  1981
• David Sylvian - Brilliant Trees - 1984

Bij Meijer & Blessing vond ik de nog ontbrekende Renault Frégate Amiral uit 1953 van het merk Nostalgie (nooit van gehoord), waarna ik bij McDonalds op de Hoogstraat twee McChickens bestelde die ik aan de waterkant in gezelschap van nog levend gevogelte (een gans, kauwen, duiven en een fuut) opat. Op weg naar huis reisde ik mijn oude OV-chipkaart leeg, hoewel, er staat nog 45 cent op. Mogen ze houden!

De muis met de blauwe tandjes

Mijn netbook heeft een touchpad, zoals zovele laptops. Toch is een muis soms veel handiger, vooral bij het sleuren & pleuren (Rotterdams voor drag & drop). Ik had wel een muis, de Dicota Spirit met kabel en -spanner, maar dat is een goedkoop dingetje met een ledje erin die om de seconde een andere kleur uitzendt. Daar werd ik op den duur schichtig van. Vandaar dat ik vandaag de Logitech V470 Cordless Laser Mouse for Notebooks with Bluetooth Technology heb gekocht. Een wat lange naam voor zo'n klein muisje!

Bij de MediaMarkt kost dit knaagdier 49 euro, bij Informatique slechts 34 (terwijl de adviesprijs 39,95€). Daar hoefde ik dus niet lang over na te denken. Een Bluetooth zendertje had ik al, van Trust. Deze is echt Ieniemienie-klein. En het werkt, dus dat zit wel snor!

Gepasseerd station

Een kleine zestig jaar lang reed de tram tussen Oostvoorne en Rotterdam, van 1905 tot 1965. Eerst het beruchte Moordenaartje met stoomlocomotief, later reden er diesels over dit traject. Toen wij in 1967 van Hellevoetsluis naar Brielle verhuisden was het tramstation in Brielle inmiddels busstation geworden. Ik kwam er niet vaak tot ik naar Christelijke Scholengemeenschap Blaise Pascal in Spijkenisse werd afgevaardigd om aldaar mijn middelbareschooltijd door te brengen.

We schrijven 1970 en ik ga elke dag met de bus naar school. Omdat mijn moeder nooit geld had voor een maand-abonnement, kocht ik elke maandagochtend een weekabonnement, of abellement zoals Bas Weijerse (1925-1989) dat noemde. Hij was de uitbater van dit station annex café, in de volksmond 'Bas' geheten. Bas had ook konijnen en cavia's (of marmotten zoals Bas ze noemde) in de tuin naast het station, pal achter halte Rotterdam.

Aan de andere kant liepen pony's in de boomgaard van Cor Ribbe, de legendarische bakker van de Brielsche Zandtaartjes. Als ik boterhammen over had en dat was vrijwel dagelijks, gaf ik ze aan die beesten. Die met hagelslag vonden ze wel het het lekkerst geloof ik. Later ontdekte ik dat ik geld kon uitsparen door naar school te liften. Het busgeld bewaarde ik voor noodgevallen. Helaas kwam ik door deze bezuinigingsmethode zeer regelmatig te laat, zodat onze conciërge Barneveld (Barney voor intimi) op een gegeven moment al telaatbriefjes voor me klaarlegde. Ik hoefde alleen maar de tijd in te vullen.

Inmiddels is hier het Chinees-Kantonees Restaurant Lotus gevestigd en heeft men een flink stuk laten aanbouwen. Ter ere van mijn zwager Jan's verjaardag zijn we hier lekker gaan chinezen. Mijn zus Nel, mijn neefjes, hun vrouwen en kinderen waren er natuurlijk ook bij.

1965

1965

Op die tijd zou een koe kalven

In september 2007 verhuisde mijn toenmalige werkgever van de Marten Meesweg naar het Groot Handelsgebouw. Gedurende twintig jaar fietste ik naar mijn werkadres, inmiddels een Zadkinelocatie. Het was spreekwoordelijk om de hoek. Voor de nieuwe bestemming ontving ik een NS-abonnement voor het traject Rotterdam-Alexander naar Rotterdam-Centraal v.v., gecombineerd met de OV-chipkaart. In de zones 5321 en 5300 had ik vrij reizen. Toen duidelijk werd dat ik geen gebruik meer hoefde te maken van deze kaart, liep het abonnement nog bijna een jaar door. Tot 28 februari aanstaande, dan is het finito. Ik zou het ov-chipgedeelte kunnen blijven gebruiken, maar ik moet loslaten van mijn outplacementconsulent, dus heb ik vorige week een nieuwe OV-chipkaart besteld. Carla raadde mij aan om er een op naam te nemen met automatisch opladen.

Vandaag werd het ding met een grazende koe als zinnebeeld thuisbezorgd, begeleid door brief en gebruiksaanwijzing. In deze brief staat onder andere dat ik de kaart moet activeren bij een Verkoop- & Informatiepunt. Waar dat is blijft in het midden, maar de website maakt veel goed. Verder wordt mij aangeraden om een Mijn OV-chipkaart account aan te maken, zodat ik mijn reilen en zeilen tijdens het reizen achteraf kan controleren. Ik zette mij welgemoed aan deze taak, maar na het voltooien van het online formulier kreeg ik de melding dat de zojuist ingevoerde gegevens niet overeenkwamen met die van de oorspronkelijke aanvraag. Navraag bij de klantenservice bracht aan het licht dat ik een week moet wachten omdat de gegevens nog niet doorgevoerd zijn in de computer. Dat is normaal maar stond niet in de brief en ook niet in de gebruiksaanwijzing. Deze eerste stremming neem ik maar op de koop toe!

Op die tijd zou een koe kalven: gezegd van iets dat zeer traag vooruitgaat.
Bron: Dikke van Dale.

Weet je nog wel

Als je elkaar 18 jaar niet hebt gezien, kan het alleen maar meevallen. Afgelopen weekend had ik afgesproken met twee oude werkmaatjes uit de periode 1985-1988, toen ik op de afdeling Verkoopbevordering werkte. Netty heb ik in de loop der jaren wel vaker ontmoet, maar Arjen was ik helemaal uit het oog, maar niet uit het hart, verloren. We verzamelden in Café Schoonewil aan de Bergweg. Het was of de tijd had stilgestaan, zij het dat we wel enigszins moesten bijpraten. Netty's reis naar Australië en andere verblijven in diverse buitenlanden, onze carrières en (gezins-)levens, oude herinneringen van het werk... De pindaschillen vlogen er pardoes van in het rond.

Daarna pizza eten aan de Zwartjanstraat bij Palermo. Kleinschalig, gezellig en niet duur. Franco (De Baas) wilde wel foto's maken, maar hij is nog van het pre-digitale tijdperk, dus een andere gast schoot te hulp. Vervolgens togen wij voor een afzakkertje naar Café De Bel op de hoek Gerard Scholtestraat/Benthuizerstraat. Na een wijntje moest ik er echt vandoor om de trein te halen want ik wilde Dexter nog zien. Samen met Arjen glibberde ik richting Station Noord en we beloofden elkaar plechtig dat we het nog een keer zouden doen. Ze hebben nog een rondje van me tegoed...

Door naar de volgende ronde

Deze week is het op de kop af een jaar geleden dat Laura, mede namens Mariska, een Alfa Romeo 145 uit het jaar nul (2000) kocht. Dus was het deze week ook: APK! Op mijn aanraden doen ze dit, gecombineerd met een kleine beurt, bij merkdealer Fivan in Capelle aan den IJssel. De dames hebben hier geen tijd voor, dus was ik de klos. Deze mijlpaal werd enigszins met afgrijzen tegemoet gezien. Helemaal niet nodig, zo bleek, want het karretje kwam met glans door de keuring. Alleen de remleidingen voor vertonen droogtescheurtjes, maar niet genoeg om afgekeurd te worden. We laten het wel nog deze maand repareren. Veiligheid voor alles!