H2O voor 020

Omdat we benieuwd waren wat Amsterdammers nu eigenlijk drinken als ze niet een pikketanissie of Amstel achterover slaan, bezochten we vandaag de Amsterdamse Waterleidingduinen. We wilden hier al veel eerder naartoe, maar het is ook een natuurgebied dat alleen in de maanden juli tot en met september toegankelijk is. Er wordt hier water gezuiverd en gereed gemaakt voor consumptie. Dat gaat eigenlijk heel ouderwets: met zand. Er wordt voorgezuiverd rijnwater in de duinen gepompt en het water wordt na natuurlijke zuivering (filtering et cetera) weer afgevoerd. Het terrein waarin dat gebeurt is heel divers. Het zijn natuurlijk duinen, maar er is ook bos en wat minder geconcentreerd geboomte. Oppervlaktewater is er in overvloed, in de vorm van kanalen waarin het water wordt aan- en afgevoerd. Beesten zijn er ook legio. We zagen tot drie keer toe een aantal damherten, elf in totaal. Er lopen runderen rond die het gras kort houden zodat de natuurlijke vegetatie meer kans krijgt. Er was ook een hindernis: het pad was plotsklaps afgesloten met schrikdraad, waar we onderdoor moesten tijgeren.

Daarna kwamen we bij het eerste kanaal. Het water is echt heel helder en er groeit, ondanks de sterke stroming, veel groen in. We zagen een aantal vissen, ik denk snoekbaarzen. Het pad volgt een aantal kanalen. Het landschap verandert een paar keer en na elke bocht wacht je een verrassing. On-Nederlands mooi! We liepen rond een gebied genaamd Groot Zwarte Veld, maar het terrein er omheen is zo groot dat je makkelijk een aantal keer kunt terugkomen en steeds een andere wandeling kunt maken. Gaan we zeker doen, hoewel volgend jaar juli pas weer de eerste gelegenheid is.

Aan het eind, nadat we nog een koe met drie(!) kalfjes hadden gezien, is bezoekerscentrum De Oranjekom. Dit is een voormalig gemaal uit 1931. Het was helaas (het was maandag, weetjewel) gesloten. Volgende keer beter! Er was daar wel een fonteintje met drinkwater van eigen fabricaat. Dat smaakte goed na een warme wandeling.

Zo vlak bij Bloemendaal leek het ons leuk daar eens in een chique strandtent te gaan chillen. De zon scheen nog volop en het was gelukkig niet druk op het strand. We liepen een eind richting IJmuiden.

Het stikte van de meeuwen en de resten van hun zeevruchtenbuffet. Op de terugweg aten we een bitterballetje en dronken een frisje op het terras van het Lido. Het werd langzaamaan laat en we zijn weer toeristisch, door het Groene Hart, teruggereden richting 010. 

Beatles for sale

09.09.09 is een magische datum. Stermarketeers Paul McCartney en Yoko Ono hebben dat ook goed begrepen, want op die datum verschijnt de cd-box met alle geremasterde cd's van lp's die de Beatles in de periode 1963 - 1970 uitbrachten*. Ze zijn allemaal in stereo, wat de eerste vier lp's niet waren. Verder zijn de originele mastertapes gebruikt en gedurende vier jaar met de modernste technische middelen opgeleukt. Er valt nog heel wat te ontdekken, zelfs voor de verstokte Beatlemaniak! De hoesjes zijn een replica van de originele UK lp-hoezen. Al met al een echt collectors item. Om niet uit de boot te vallen heb ik deze box bij Plato Online besteld.

*+ Magical Mystery Tour, in feite een verzameling ep's op lp gezet, destijds.

Verklarende woordenlijst voor de jonge lezertjes: lp: long play, ep: extended play, cd: compact disc.

Ich liebe Rotterdam

Ik denk er wel eens over na om boven NAP (waarom niet NRP?) te gaan wonen, liefst ergens in het oosten van het land. Alleen moeten we dan Rotterdam verlaten, waar we al 30 jaar wonen en waar onze kinderen een eigen stekje hebben gevonden. Vandaag overviel me toch weer het warme gevoel, toen we op de fiets de stad binnenreden. Vanaf de Maasboulevard heb je een magistraal uitzicht op de skyline van Rotterdam. We gingen op een bepaald punt een boterhammetje eten en dan heb je zicht op vier bruggen! Ik zeg tegen Carla: geef me een doos sigaren en mij zie je vandaag niet meer. Helaas, geen sigaren. We reden door naar het Scheepvaartkwartier om daar eens rond te kijken. Toen ik nog bij Mees & zoonen werkte kwam ik daar elke dag. Er is heel wat veranderd. Daarna naar het flatje van de gezusters van Toledo om de fietsen te stallen. Vervolgens gingen we winkelen. De eerste stop was Yendor aan de Korte Hoogstraat om het Kuifje-album 'De juwelen van Bianca Castafiore' te kopen. In dit album figureren enkele van mijn geliefde auto's zoals de Peugeot 403 en Citroën Ami6. De eigenaar reageert knorrig als ik vraag wat die autootjes bij hèm kosten. Ik krijg een verhandeling over in- en verkoop en marges, en na enig aandringen zelfs de prijs te horen. Sorry hoor! Via de V&D liepen we de Hoogstraat door, waar we een Zacht IJsje scoorden. Het was zo warm (het weer, niet het ijs), dat we er bijna niet tegenop konden likken.

Vervolgens gingen we via de Binnenrotte naar de Lombardkade, waar het winkeltje 'Little Italy' is gehuisvest. Dit is een schattig klein supermarktje, waar je uitsluitend Italiaanse lekkernijen kunt kopen. Vandaag gingen we voor verse groene olijven. Niet te vergelijken met wat je bij de AH c.s. kunt kopen. Zalig!

Daarna via de Meent (lees: Plato) naar Selexys aan de Lijnbaan. Hier had ik vorige week een mooi cadeau gezien voor E. die in september 50 wordt. Een rondje Rotterdam is niet af zonder een broodje van Panini op het Binnenwegplein. Tegen het advies van mijn huisarts nam ik een Vecchio (gorgonzola, salami en paprika). Carla kocht verse ananas. Ook lekker. We aten het op het balkonnetje, genietend van het uitzicht over de Leuvehaven. Daarna fietsten we weer naar huis. Wir lieben Rotterdam, dat is wel duidelijk.

Scherven brengen geluk

Momenteel lees ik Het Schervengericht van A.F.Th.. Een verhaal dat in het kort gaat over de confrontatie tussen Charles Manson en Roman Polanski. Manson, verantwoordelijk voor de moord op Sharon Tate en haar vrienden (9 augustus j.l. precies 40 jaar geleden), zit zijn straf uit en Polanski, de weduwnaar van Sharon, moet op last van de rechter een psychiatrisch onderzoek ondergaan wegens onzedelijk gedrag (lees: het verleiden van minderjarige meisjes). Door ingrijpen van hogerhand (de god Apollo, a.k.a. De Griek) komt hij in dezelfde gevangenis (Choreo) terecht om zo het stilzwijgen van Manson te doorbreken. Beide mannen zijn voorzien van een schuilnaam (Maddox en Remo) en vermomming (verband en baard/bril). Hoe het verder gaat moet je zelf maar lezen. Waar het mij hier om gaat is dat dit boek doorspekt is met verwijzingen naar de Beatles en enkele van hun liedjes. Allereerst natuurlijk Helter Skelter, wat de inspiratiebron voor de moorden zou zijn, hoewel het in dit verhaal verder gaat dan dat. Apollo heeft namelijk stiekem John Lennon geïnspireerd om een song te schrijven, Hurly Burly, waarvan de tekst gebaseerd zou zijn op de heksengezangen uit MacBeth. Via slinkse omwegen komt Manson in het bezit van een bootleg van de studiosessie, waarna hij een duivels plan ontwikkelt om een wereldwijde rassenoorlog te ontketenen, waaruit hij en zijn gevolg dan weer als de overwinnaars tevoorschijn zullen komen. Een ambitieus plan. Andere songs die figureren zijn o.a Maxwell's Silver Hammer, verwijzend naar het zilveren hamertje dat Manson bij zich draagt om te kijken of zijn slachtoffers wel echt dood zijn, en Happiness is a Warm Gun, aangehaald tijdens de moordpartij door één van de daders en Piggies.

Afgelopen zaterdag waren we in de Bijenkorf en Carla zag The Beatles - de biografie geschreven door Bob Spitz in een Nederlandse vertaling. Het was 50% afgeprijsd, dus die kon ik niet laten liggen. In de aanloop naar de heruitgave van het complete oeuvre van de Beatles op 09.09.09 waarover ik al eerder schreef, zal dit een leuk hulpmiddel zijn om nog meer the weten te komen van dit fabuleuze viertal. Ik informeerde even bij die andere Griek (Plato) wat dat gaat kosten: 295 euro!

Ik besloot meteen maar om dit oeuvre voor eens en voor altijd in de juiste chronologische volgorde in MP3-vorm op cd te branden*. De huidige collectie gaat namelijk over op mijn dochters en dit beschouw ik dan maar als een archief. Er staan ook nummers bij die later op solo-albums terecht zijn gekomen.

*Tracklist

Gedrocht

Gisteren werd mijn mailbox opgeschrikt door een e-mail van Jeroen B., die een website aan het bouwen is over de Citroën Ami6. Hij kwam terloops, als googlend neem ik aan, op Toledo's pad terecht en zag de foto van mijn vader en mij met onze Ami6 Grand Comfort. Hij vroeg of hij de foto mocht overnemen en of ik nog meer foto's had*. Ik ben meteen gaan zoeken en vond, naast die van mij, ook nog een aantal van Carla. Haar vader had in die tijd ook een Ami6, zo rond 1966. Op één van de foto's staat Carla terwijl ze een boterham eet. Ze weet nog, hoewel het 42 jaar geleden is, wat er op zat: gebakken ei! Ik vond ook nog een ansichtkaart, die ik ergens in Frankrijk op de kop heb getikt. Ik heb alles gescand en naar Jeroen gemaild.

Wij hadden eerst een Ami6 Berline (zo noemen de Fransen een 4-deurs) en later een Break (spreek uit brèk). Het is eigenlijk de Engelse benaming voor een grote koets met meerdere zitrijen, brik in het Nederlands. Wij Nederlanders hebben daar eigenlijk geen eigen woord meer voor maar stationcar komt het dichtst in de buurt. Soit. De Ami6 kwam op de markt op 24 april 1961, precies tien dagen na Carla's geboorte. In Frankrijk kreeg hij al snel de bijnaam 'Belphegor', wat heel vrij vertaald 'gedrocht' zou opleveren. Wat ik mij nog kan herinneren is het geluid van de motor, hetzelfde als van een 2CV (lelijke eend). Verder de versnellingspook, die de vorm had van een parapluhaak. Het stuur, met een gebogen buis en de handvaten aan de binnenkant, met een soort wipschakelaar om de deur op slot te zetten.

Ik heb ook twee modellen van de Ami6, één van het merk Blicor en één van Kuifje, die in hetzelfde album als de Alfa Romeo Giulietta en Peugeot 403 figureerde, namelijk 'De juwelen van Bianca Castafiore'.

* Wij staan inmiddels op deze en deze pagina!

De zesdaagse van Enschede

6 augustus 2009 | Normaal gesproken is het twee uur rijden van Rotterdam naar Enschede. Alleen vandaag niet, want we moesten Mariska en Maaike nog even naar Eindhoven Airport brengen. Het was niet druk op de weg dus we konden lekker opschieten. Na een uurtje waren we er. Ze gingen naar Londen, voor een reünie van de rugzak-toeristen Down Under. Wij reden meteen door, via Nijmegen, Arnhem en Apeldoorn. Bij Heteren zagen we een McDonald’s. Dat was precies op tijd, na (in totaal) twee uur rijden. Carla nam als vanouds frietjes en kipnuggets. Ik, omdat ik moet afkicken van de dokter wegens een te hoog cholesterolgehalte, nog één keer een Big Tasty mèt bacon. Inderdaad, groot en smakelijk. Een colaatje uit de koelbox en lekker op het terras opgegeten. Het is stralend mooi zomerweer. Daarna rap richting Enschede. Op de A1 is erg veel vrachtverkeer dus dat schoot niet op. Even na zevenen kwamen we aan. Hannie en Helmut zijn nog een week op vakantie in Bretagne. Wij komen hier elk jaar een weekje vakantie vieren als zij er niet zijn. Na ons geïnstalleerd te hebben dronken we een kopje thee in de tuin. Het is eb in de vijver, dus die moest ik snel bijvullen. Dit deed ik vanaf het hoogste punt van de cascade die nu niet gebruikt mag worden vanwege de potplanten die in de vijver staan. Het was een klaterend succes. Het is echt zo’n avond om, als het gaat schemeren, nog een flesje rosé soldaat te maken...

7 augustus 2009 | Lekker uitgeslapen en ontbeten in de tuin. Het is nog steeds prachtig zomerweer. Er komt een aantal merels badderen in een badje dat ik heb geïmproviseerd in de onderste bak van de cascade. Helaas kan ik niet dicht genoeg in de buurt komen voor een foto. Vandaag gaan we boodschapjes doen en verder lekker luieren en lezen en wat dies meer zij. Op weg naar de AH gingen we via een omweg naar de Intratruin. Deze heeft ook een dieren- en kookafdeling. Er waren echter geen leuke aanbiedingen (ik zoek nog een wok). Wel 8 tuinlampjes gescoord, Felixbrokjes (4 voor de prijs van 2, scheelt ruim 9 euro!) en een voegenkrabber met lange steel. Vanavond eten we paella en dan niet uit een pakje. Na het eten gingen we nog even wandelen, door het ‘bomenmuseum’ aan de andere kant van de A35. Dit jaar verdwalen we gelukkig niet en regenen we ook niet uit onze vacht. Terug in de tuin lezen we nog een paar uurtjes, tot twee kikkers de rust komen verstoren. Het zijn enorme bruine exemplaren. Als het helemaal donker is kijken we nog een uurtje TV en dan het mandje in.

8 augustus 2009 | Het regent de hele nacht. Vandaag gaan we naar de markt en gaan we winkelen. We zouden op de fiets gaan, maar met die regen is dat geen goed idee. We kunnen de auto parkeren bij het ziekenhuis waar Hannie werkt. Er staat een prachtige Rover 95 geparkeerd. Op weg naar de markt lopen we Pieta tegen het lijf met haar dochtertje. Pieta woont sinds kort in Enschede. Zij zat op dezelfde school als Carla en Hannie (RSG Brielle). Het winkelen levert mij in ieder geval een T-shirt op. Vervolgens kochten we vis voor de avondmaaltijd. De keus is beperkt en wij worden niet vrolijk van sommige kramen. Het sterft hier trouwens van de Duitsers. Zij lieben Enschede, dat is wel duidelijk.

Na de lunch zijn we, omdat het geen terrasweer was, een eindje gaan rijden in het gebied dat bekend staat als de Hof van Twente. We rijden via Buurse en verdwalen bekant omdat ik in Haaksbergen de verkeerde afslag neem. Daarna naar Goor en dan via het Twentekanaal richting Diepenheim. Dan Hengelvelde, Bentelo, Delden, Beckum en via Boekelo terug naar Enschede. Na het vismaaltje gaan we nog even TV kijken maar Carla is al snel van de wereld en gaat vroeg naar bed. Ik kijk tot het holst van de nacht, o.a. Shine a light van de Rolling Stones.

9 augustus 2009 | Als je eenmaal in Enschede bent is het ook leuk om eens wat verder te kijken dan Overijssel lang is. In vorige jaren verzeilden wij steeds in Drenthe en dit jaar is geen uitzondering. In onze collectie wandel-kaarten hadden wij nog het gebied ‘Drentse Aa’, iets ten noordoosten van Assen. De weg erheen is long and winding, maar TomTom bood de oplossing: via Duitsland! Kon ik ook eens het gaspedaal testen. Met een gangetje van 150 spoedden wij ons noordwaarts. Bij Klazienaveen reden we NL weer in en via de N34 verder. Het is zwaar bewolkt en het regent af en toe maar het is niet koud. De wandelroute (13 km) startte in Anloo, een werkelijk prachtig brinkdorpje. We parkeerden bij de Magnuskerk uit de elfde eeuw.

 

De wandeling voert langs twee hunebedden, waar ik tot mijn schande nog nooit eerder een blik op geworpen heb. Deze foto is gemaakt bij D8. Het landschap is geweldig, bos, akkers, weiden, beekjes, beekdalen, moeras, heide, grafheuvels et cetera. Ik wil hier wel eens een weekje bivakkeren in de toekomst. De terugweg reden we in TomTom’s ‘mijdt snelwegen’ modus, zodat je relaxed weer naar huis rijdt. ’s Avonds aten we Kofta, nu wel uit een pakje. Na een uurtje TV kijken zijn we nog even het bubbelbad ingedoken...

10 augustus 2009 | Vandaag is het weer mooi weer. We hadden al besloten vandaag een korte wandeling (6 km) door het Buurserzand, onder de rook van Enschede. Maar eerst even naar de AH voor de inkopen voor het laatste avondmaal en het laatste ontbijt. Ze hebben warempel allerlei pannen in de aanbieding, ook een wok van het merk Berndes, waar ik al (een hele goede) koekenpan van heb. Scheelt zomaar 47 euro! Het Buurserzand is weer een prachtig gebied, met veel water. Je hoort de watervogels al van verre. Verder staat het bekend om de jeneverbesstruiken, een beschermde struiksoort. Het staat er vol mee, de ene nog bizarder van vorm dan de andere. Als je in zo'n bes knijpt (wat niet mag) ruik je de jenever gewoon.

De wandeling voert ook langs de Bommelas, een 'los hoes'. Dit is een boerderij met de stal en woongedeelte (lees: bedstee) in één ruimte. Het stamt uit 1840 en wordt nu na restauratie, ook verhuurd als vakantiewoning.

11 augustus 2009 | We gaan altijd even naar Deventer als we in Enschede zijn. Om ons de heen-en-weerreis te besparen gingen we op deze laatste dag op weg naar huis. Onderweg is het òf druilerig òf het stortregent. Gelukkig klaart het op als we Deventer binnenrijden. We parkeren onder de Wilhelminabrug in de parkeergarage. We hebben al trek, dus we gaan even op zoek naar een eettentje.

Het is meteen raak: Restaurant Bar Fishmarket Moskou aan de Brink ziet er uitnodigend uit, trendy en toch traditioneel, en ze hebben sushi, waar Carla gek op is. Ik neem een clubsandwich met gerookte kip. Het is allemaal heel lekker. Daarna winkelen. Bij de Big Bazar kopen we wat dingetjes en dan gaan we op zoek naar de speelgoedwinkel waar ik altijd modelautootjes koop. Dit jaar helaas geen aanbiedingen en ze hebben ook niets bijzonders wat ik per se wil hebben. Jammer. Bij Bussink kopen we weer vier koeken voor 5€ (voor het thuisfront) en we doen ook wat boodschapjes bij de AH. In de koelbox ermee en dan rap naar huis. Het is mooi geweest.

Terug naar de kust

Een tijdje geleden hadden we de agenda's getrokken voor een dagje Cadzand-Bad. Vandaag was voorlopig de enige dag dat we allemaal konden. Laura wilde de Alfa weer eens uitproberen, dus daar gingen we mee. Ik reed heen en Laura terug. Mariska en Carla achterin. Het is een ontzettend lekker karretje om in te rijden. De laatste keer dat we gingen was er een tractor pulling. En ja hoor, vandaag dus ook. We stonden voor de poorten van Cadzand in de file. Gelukkig weet ik de weg, dus we reden om via Retranchement, een vestingstadje aan de Belgische grens. In W.O. I was Carla's opa hier nog gelegerd. Parkeren kan er een crime zijn, zeker met zo'n festijn in de achtertuin. Gelukkig wist ik een ietwat verborgen parkeerterrein waar nog precies één plekje vrij was. Daarna liepen we de Boulevard op. Het is een kneuterige bedoening, maar dat maakt het juist zo aantrekkelijk. We reserveerden meteen in l'Ambiance. Aan het eind van de boulevard de duinen op en dan zo via de duinen terug naar het haventje. 

Er heerst een lieveheersbeestjesplaag, die beesten zijn kennelijk allemaal op zoek naar een partner. Na het haventje lopen we via het strand weer helemaal terug. Carla vindt zowaar een haaientand, op een plek waar je het niet verwacht, voorbij de vloedlijn (richting duinen dus). Het is niet heel druk, hoewel het best mooi weer is. Er wordt schoorvoetend gezwommen, hoewel het meer op extreme pootjebaden lijkt. We drinken wat in een strandtent waar de lieveheersbeestjes gezelschap krijgen van een horde wespen. Heel irritant.

Verder maar weer langs het strand. Laura vindt ook een haaientand. In de verte horen we het gepull der tractors, wat ons toch nieuwsgierig maakt. Wij erheen, maar niet nadat we een ijsje gescoord hebben. Van het pullen is niets te zien, maar des te meer te horen. Wat een pleurisherrie! Erg milieuvriendelijk of zelfs maar nuttig is het ook niet. En in plaats van 'stoere' countrymuziek hoor je André Hazes, met zijn sentimentele gekweel. Via het dijkje achter het dorp liepen we weer terug. Inmiddels zijn we behoorlijk moe, dus we gaan voortijdig op het terras zitten. Nieuw voor mij is dat ik nu een BOB heb, dus ik kan lekker, om te beginnen, een halve liter pils nemen. Het eten is voortreffelijk en beslist niet duur. We kunnen er weer een paar jaar tegen!