Omdat we benieuwd waren wat Amsterdammers nu eigenlijk drinken als ze niet een pikketanissie of Amstel achterover slaan, bezochten we vandaag de Amsterdamse Waterleidingduinen. We wilden hier al veel eerder naartoe, maar het is ook een natuurgebied dat alleen in de maanden juli tot en met september toegankelijk is. Er wordt hier water gezuiverd en gereed gemaakt voor consumptie. Dat gaat eigenlijk heel ouderwets: met zand. Er wordt voorgezuiverd rijnwater in de duinen gepompt en het water wordt na natuurlijke zuivering (filtering et cetera) weer afgevoerd. Het terrein waarin dat gebeurt is heel divers. Het zijn natuurlijk duinen, maar er is ook bos en wat minder geconcentreerd geboomte. Oppervlaktewater is er in overvloed, in de vorm van kanalen waarin het water wordt aan- en afgevoerd. Beesten zijn er ook legio. We zagen tot drie keer toe een aantal damherten, elf in totaal. Er lopen runderen rond die het gras kort houden zodat de natuurlijke vegetatie meer kans krijgt. Er was ook een hindernis: het pad was plotsklaps afgesloten met schrikdraad, waar we onderdoor moesten tijgeren.
Daarna kwamen we bij het eerste kanaal. Het water is echt heel helder en er groeit, ondanks de sterke stroming, veel groen in. We zagen een aantal vissen, ik denk snoekbaarzen. Het pad volgt een aantal kanalen. Het landschap verandert een paar keer en na elke bocht wacht je een verrassing. On-Nederlands mooi! We liepen rond een gebied genaamd Groot Zwarte Veld, maar het terrein er omheen is zo groot dat je makkelijk een aantal keer kunt terugkomen en steeds een andere wandeling kunt maken. Gaan we zeker doen, hoewel volgend jaar juli pas weer de eerste gelegenheid is.
Aan het eind, nadat we nog een koe met drie(!) kalfjes hadden gezien, is bezoekerscentrum De Oranjekom. Dit is een voormalig gemaal uit 1931. Het was helaas (het was maandag, weetjewel) gesloten. Volgende keer beter! Er was daar wel een fonteintje met drinkwater van eigen fabricaat. Dat smaakte goed na een warme wandeling.
Zo vlak bij Bloemendaal leek het ons leuk daar eens in een chique strandtent te gaan chillen. De zon scheen nog volop en het was gelukkig niet druk op het strand. We liepen een eind richting IJmuiden.
Zo vlak bij Bloemendaal leek het ons leuk daar eens in een chique strandtent te gaan chillen. De zon scheen nog volop en het was gelukkig niet druk op het strand. We liepen een eind richting IJmuiden.
Het stikte van de meeuwen en de resten van hun zeevruchtenbuffet. Op de terugweg aten we een bitterballetje en dronken een frisje op het terras van het Lido. Het werd langzaamaan laat en we zijn weer toeristisch, door het Groene Hart, teruggereden richting 010.
