Tour de Pays-Bas

Het begint zo langzamerhand een traditie te worden: een rondje Nederland na aanschaf van een nieuwe Peus. In 2003 ondernam ik dit, met de 307, nog alleen en reed in één dag een paar honderd kilometer rond het IJsselmeer. In 2012, met de 208, was het onze 'zomervakantie'; ruim 800 km via Marken, Harlingen, Enschede (pitsstop) en Thorn. Dit jaar, uiteraard met de 2008, een soortgelijk traject: Volendam, Groningen, Enschede (pitsstop) en Bergeijk.

De pitsstop in Enschede is vaste prik, we logeren dan bij onze dierbare vrienden Hannie en Helmut. Bij wijze van cadeautje hadden we bedacht gerookt paling te scoren in Volendam. Je bent er, vanuit Rotterdam, in een klein uurtje. Volendam an sich is niet mijn kopje thee. Mij te veel banaal toerisme, maar ach, wie ben ik... De langgerekte vissen kochten we bij een piepklein non-descript viswinkeltje om de hoek aan het Zuideinde. De uitbater nam, nadat wij vroegen of we konden pinnen (palingen worden duur betaald) de gelegenheid breed uit te meten over de bankcrisis en wiens schuld dat was (de banken en de regering) zodat wij ons vriendelijk doch dringend excuseerden en uit de voeten maakten. Volgende stop: de Afsluitdijk, meer precies het monument ergens halverwege. 

Daarna spoedden wij ons naar de stad Groningen, alwaar ik online een winkel had ontdekt waar het zogenaamde Klettervest, of werkmansjasje, aan de man wordt gebracht. Mijn vader, straatmaker van beroep, droeg voor dat werk een 'Manchester pak', een robuust ensemble (broek en jas) van zwarte corduroy. In een aanval van een mengeling van ontijdig eerbetoon en misplaatste nostalgie wilde ik voor mezelf zo'n jasje aanschaffen. Aldus begaven wij ons naar Vakkledinghuis Groningen, één van de twee winkels in Nederland waar dit nog verkocht wordt. We parkeerden in het Q-Park garage aan de Ossenmarkt. Sinds ik via de ANWB/Yellowbrick doe aan 06-parkeren (ga toch lekker Bricken...), ben ik ook de trotse eigenaar van den Q-Park creditcard, vandaar. De winkel aan de Oud Ebbingestraat is niet ver daar vandaan. Binnen heerst een prettige chaos van allehande werk- en vrijetijdskleding (kleding dus, zeg maar). Gelukkig hadden ze mijn maat (56, zo blijkt). Zo blij als een kind reden we toeristisch naar Enschede, dwars door de provincies Groningen, Drenthe en een stuk Overijssel.

Na de nodige glazen wijn en Helmut's Bijzondere Pannenkoeken en natuurlijk de meegebrachte gerookte paling, werden de oogjes allengs kleiner en kropen we in ons logeermandje.

's Anderendaags reden we via Duitsland, dit om de Peus eens serieus op de staart te trappen, richting Bergeijk op de grens met België. Hiervoor moesten we, omdat we op het eind nog verkeerd reden, in totaal drie maal de landsgrens overschrijden. Ditmaal werd dit opgeluisterd door extra strenge controles door de Marechaussee in verband met de Nucleaire Top in Den Haag. In Bergeijk start het Tweelandenpad, dat inderdaad door twee landen loopt. Het is het stroomgebied van de Dommel, wat resulteert in een hoop nattigheid op de grond en, helaas omdat het regelmatig regent en zelfs hagelt, ook in de lucht.

Na ruim 800 km is de Peus goedgekeurd.

Leo's definitieve Peugeot

Less is more dachten we zo'n twintig maanden geleden toen we onze Peugeot 208 ophaalden. Kleiner en zuiniger dan de 307 Break die we toen inruilden. Zuiniger is 'ie en kleiner zeker. En dat is het probleem. In combinatie met slechts drie deuren is het toch niet zo'n praktische auto gebleken. Een jaartje later kwam de Peugeot 2008 Crossover op de markt en dat blijkt nu precies de auto te zijn die ik altijd al wilde hebben. Op basis van de 208 maar een klein stukje groter: iets langer en hoger, en met een vlakke laadvloer met lage tildrempel en plat wegklapbare achterbank. Een stuk efficiënter dus met de ruimte, wat wel nodig is aangezien we sinds september 2013 weer met ons vieren zijn. Verder is de in- maar vooral uitstap iets 55+-vriendelijker. 

Natuurlijk ontbreken de optionele nieuwste snufjes niet, zoals Grip Control®. Dit is een uitbreiding van het ESP waarmee je zonder vierwielaandrijving toch uit de wielen kunt op listige ondergronden zoals zand, modder en sneeuw. Dit systeem is dan wel weer gekoppeld aan 17" Eridan Anthra lichtmetalen velgen met Goodyear Vector 4Seasons M+S (Mud+Snow) banden, met als voordeel dat je het halfjaarlijkse ritueel van zomer- en winterbanden wisselen en vice versa kunt overslaan.

Een andere optie heeft te maken met mijn liefde voor muziek. Standaard audiosystemen in auto's klinken vaak belabberd. Vandaar dat ik heb gekozen voor het JBL Soundsystem, bestaande uit een versterker van 240W en vier tweeters, vier woofers en een subwoofer, netjes weggewerkt in een van de wielkasten. Om het geluid te optimaliseren is gebruik gemaakt van het Harman Kardon®: AuroVox® systeem, waarmee met de akoestische eigenschappen van het interieur rekening gehouden wordt. 

De derde optie is het Connect NAV systeem met touchscreen, wat ook al in de 208 te vinden is, maar dan met nieuwe software en gemakkelijker te bedienen. Hierop sluit ik als vanouds mijn iPod Nano of USB-stick aan. 

Standaard maar wel nieuw voor mij zijn Hill Start Assist, zeg maar de hellingproef voor dummies. Verder parkeerhulp, want die extra twintig centimeters kunnen wel eens voor problemen gaan zorgen. 

Om het stoere karakter van deze auto te benadrukken zijn er wat visuele en zelfs praktische accenten aangebracht. Dakrails, beschermende kunststoffen accenten rondom en roestvrijstalen beschermplaten voor en achter.

De in december 2013 bestelde Peugeot 2008 Crossover Allure 1.6 VTi 120pk, in de kleur Gris Platinum, wordt komende week afgeleverd. Ik ben benieuwd.

Afstand houden

Als je met statief en 100-300mm (200-600mm naar kleinbeeld begrippen) zoomlens werkt is een afstandsbediening eigenlijk onontbeerlijk. De geringste aanraking van de ontspanknop kan namelijk al een trilling veroorzaken die resulteert in een onscherpe opname. Panasonic levert er één voor o.a. de Lumix DMC- G5, maar die is niet draadloos en is behoorlijk aan de prijs, rond de 80€. Gelukkig is er zoiets als Google en vond ik een YouTube filmpje die deze Panasonic vergelijkt met de Pixel Oppilas Wireless Shutter Remote Control. 

Dit apparaatje bestaat uit drie delen: De ontvanger, een module die je desgewenst op de flitsschoen op de camera kunt schuiven en zekeren, of op een statief kunt schroeven. Met de los leverbare CL-L1 Camera Connect Cable maak je de verbinding met de camera (op de "remote" aansluiting achter het klepje met o.a. HDMI en USB). In deze situatie kunt je ook met de knop op deze module afdrukken à la de Panasonic.

Je kunt echter ook de zender gebruiken. Deze kun je ook nog eens instellen op enkele, meerdere, "B" of zelfontspanner. De eerste is ook handig voor groepsfoto's waar je zelf op wilt staan of een selfie. Je hoeft dan niet te rennen om op tijd de juiste pose aan te nemen wanneer je de zelfontspanner gebruikt. De zender werkt tot 100m afstand, wat dan weer handig is als je de te fotograferen vogeltjes en de diertjes geen angst wil aanjagen. 

Ik kocht het geheel on-line bij City Foto en twee dagen later er werden twee doosjes bezorgd. Ik schrok nog, want op de ene doos stond "Oppilas/N3 For Canon". In het andere doosje zat het kabeltje CL-L1 For Panasonic. Kennelijk is de ene een generiek apparaat en de kabel zorgt voor compatibiliteit met de camera.