Een memorable avond

Na een bewogen avond in november vorig jaar, wilden we met ons Blaise Pascal reünie-clubje weer bijeenkomen. De organisatie van dit feest lag in de vaardige handen van Anja en Herman. De keuze viel dit keer op een etentje en daarna voor de waaghalzen onder ons een kroegentocht door Brielle. Voor deze gelegenheid hadden zich nieuwe kandidaten aangemeld: Hans, Ruud, Jan Willem S. en Jan Willem V.. Op 's Majesteits verjaardag zouden we verzamelen bij Anja thuis, in het gehucht Tinte onder de rook van Brielle. Tinte, de plaats waar eens een oom en tante van mij woonden en waar mijn vader naar eigen zeggen naar 'de universiteit' ging, ligt net voorbij Brielle. Onderweg reed Celma twee auto's voor mij. Overmand (overvrouwd?) door een migraine-aanval moest zij echter plotsklaps van de weg af. Doorrijden was even onmogelijk. Omdat ik niet wist wat er aan de hand was, ben ik toch maar doorgereden. Eénmaal gearriveerd werd ik gastvrij ontvangen door Anja (ik was de eerste tot haar xenofobische opluchting), in haar prachtig verbouwde grutterij. Weldra arriveerden de andere gasten, allen gewapend met een leuke attentie voor Anja. Wel verdraaid dacht ik, niet aan gedacht! Maar ik had nog een aapje in mijn mouw. Uiteindelijk arriveerde Celma ook en werd door Anja subiet onder de wol gestopt. Anja had goed uitgepakt, een compleet arsenaal aan Italiaanse hapjes, zelfgebakken brood en heerlijke kaasjes, dit alles vergezeld van een batterij Prosecco (Spa voor mij, helaas het droeve lot van de rabiate BOB).

Eénmaal volgegeten spoedden wij ons naar 't Kont van het Paard in hartje Brielle voor het diner. Dit eetcafe kent een rijke historie en dat is te zien. Na wat aan de bar gehangen te hebben (het Spa vloeide weer rijkelijk) gingen we aan tafel, maar niet nadat ik iedereen een setje cd's had overhandigd met daarop alle Top 2000 nummers uit de periode 1970-1975 in MP3-formaat. Dat viel volgens mij wel in goede aarde. Het eten vond ik persoonlijk een beetje tegenvallen na Anja's antipastigeweld, maar het gezelschap maakte veel goed.

 

 

We maakten ons op voor een kroegentocht. Als eerste was Honky Tonk, door Carla en mij destijds veelvuldig gefrequenteerd, aan de beurt. Helaas is het rookverbod daar nog niet doorgedrongen en er speelde een band op oorlogssterkte, dus we stonden snel weer buiten. We worden er ook niet jonger op. Op naar de Hoofdwacht, de voormalige marechaussee kazerne. Deze was afgeladen met jong volk en werd ook weer snel verlaten. Uiteindelijk konden we in de Knijp neerstrijken. Een klein, gemoedelijk etablissement waar heel toepasselijke muziek uit de 70's de luidsprekers verliet. Roken wordt hier letterlijk door de vingers gezien. Ik was de Spa zat dus ben op Cola overgestapt, gevolgd door Tonic. Ook hier werd weer flink gegraven in het verleden, doopcelen gelicht, herinneringen opgehaald, aha-ervaringen gedeeld. Het kon niet op. Rond een uur of half twee gingen de meesten alweer naar huis. Ik ben blijven plakken met Simonne en Hans, tot rond half drie de complete cast van Thriller de Knijp kwam bezetten. Ze waren er elders (terecht!) uitgegooid en kwamen een afzakkertje halen. De waardin kon dit niet waarderen en sloot subiet de tent.

Yes she can!

Laura was koud 18 jaar of ze ging autorijlessen. Het zat haar niet mee. Een plurk van een instructeur, eerste keer gezakt, twee onderbrekingen van een half jaar (werken op Corfu), verlopen theoriecertificaat et cetera. Inmiddels een andere rijschool en een goeie instructeur gevonden. Twee weken voor het tweede theoriecertificaat zou verlopen mocht ze dan eindelijk weer afrijden. NOT! Het sneeuwde die dag en vanaf 11.00 uur werd er niet meer afgereden. Laura zou precies op dat moment afrijden. Balen dus. Gelukkig werd het theoriecertificaat verlengd met drie weken en gisteren was het dan zover. Laura is geslaagd zonder op- of aanmerkingen, Cum Laura dus!

Op de foto karten op Texel, in 2002. In mijn enthousiasme heb ik Laura van de baan gedrukt en ze stuiterde tegen een manshoge stapel autobanden op in de bocht, die prompt bovenop haar viel. Ze is inmiddels van de schrik bekomen.

De overkant

Het veerhuis aan de IJssel - Johanna Speltie

Afgelopen dinsdag bereikte ons het bericht dat Anita, de zus van Helmut, is overleden. Ze is 43 jaar geworden. Vandaag was de crematie in Aalten in de Achterhoek. Iemand die zo jong sterft zet je aan het denken. Jonger dan wij, met broers, schoonzussen, nichtjes en neven. En nog een moeder...

De weg naar Aalten scheert langs de plaatsen Velp en Lathum, de plekken die Jan Siebelink beschreef in zijn roman 'De overkant van de rivier'. Het is een soort voorstudie van het alom geprezen 'Knielen op den bed violen', maar dan beter geschreven. Carla leest nog, ik heb het net uit. Op een dag als dit lijkt de rivier een metafoor voor de grens tussen leven en dood. Op de terugweg proberen we de plek te vinden waar het veerbootje uit het verhaal over de IJssel op en neer voer. Je kunt er niet komen met de auto. We rijden onverrichter zake weer naar Rotterdam.

De hele dag zit 'The other side of life' van David Sylvian (Japan) in mijn hoofd. De tekst slaat wel heel erg op vandaag. Intussen leven wij gewoon door...

The Other Side of Life

Well it's been a long time

How should I feel?

What can I say?

With fantastic stories

You present yourself

In different ways

Some particular places

Remembered so well

Are hard to forget

We've travelled so far now

Then we were so young

Hard to impress

But she comes and goes

The other side of life

Sheltering only

The other side of life

These singular occasions

We seem to share

Stumble and fall

If you could remember to wave a sign of life my way

Vinger aan de pols

Zonder titel - Topor 1976

Zoals je in het Aanzien van 2008 hebt kunnen lezen ben ik op 8 december jl. begonnen met re-integreren voor 50%. Dit houdt in dat je ziek bent, maar toch voor halve dagen komt werken. Je kunt bijv. geen vrij nemen. Dat kwam goed uit, het vooruitzicht om zo'n beetje als enige in de kerstweek en de week erna naar je werk te gaan terwijl je eigenlijk ziek bent klonk best aanlokkelijk. Gelukkig kon ik na enig gesoebat de twee dagen voor Kerst vrij krijgen. Werken ging aanvankelijk eigenlijk best goed. Twee dagen voor Kerst kreeg ik echter dermate veel pijn, dat ik weer Indometacine ben gaan slikken. Omdat dit niet erg hielp, ben ik daarna ook weer naar de huisarts gegaan die mij (eindelijk) fysiotherapie voorschreef en een herhalingsrecept. Na Nieuwjaar werd het er (ondanks de fysiotherapie) niet beter op. Ik ben zelfs niet naar de Nieuwjaarsreceptie van mijn werkgever geweest. Op voorspraak van mijn casemanager en ARBO-arts ben ik met ingang van gisteren weer 100% ziek thuis.

 

Op deze dag had ik al een afspraak staan met mijn neuroloog in het Havenziekenhuis, om het carpaletunnelsyndroom (CTS) operatief op te gaan lossen. Zodoende word ik binnenkort door de neurochirurg van het Sint Franciscus Gasthuis (SFG) uitgenodigd voor een intakegesprek, waarna een operatiedatum zal worden 'geprikt'. Daarna ben ik nog minimaal zes weken uit de running. De pijn in mijn rug moet ik maar voor lief nemen. Rust houden en pillen blijven slikken is het devies. Gisteravond had ik zoveel pijn dat ik maar een Tramadol heb genomen en paracetamol tegen de misselijkheid die je daarvan krijgt. Vandaag gaat het een stuk beter. Verder niets aan het handje!

Het Aanzien van 2008

Op deze Nieuwjaarsdag wil ik wel een terugblik werpen op het afgelopen jaar. Alle Grote Gebeurtenisssen van 2008 zijn in dit weblog wel de revue gepasseerd, althans datgene waar een leuk verhaal in zat. Er is natuurlijk veel meer gebeurd, vaak kleine dingen of gebeurtenissen waar je niet of niet graag over schrijft. Soms zie je later het verband tussen dingen en wordt het dan pas een verhaal. Hieronder een poging om chocola te maken van dit toch wel bewogen jaar.

Klik op de maand voor alle berichten daarin.

Ik ben het kleine ventje rechtsonder,
op haar trouwerij in 1960.

januari | Dit is de aanloop naar het overlijden van mijn oudste zus Tine. Ze leed aan alvleesklierkanker, wat helaas veel te laat ontdekt is. We hadden weinig contact, maar ik kon altijd aan haar blik zien dat ze trots was op haar kleine broertje, we schelen 18 jaar.

februari | Ik heb een afspraak met mijn huisarts die mij verwijst naar een neuroloog. Die stelt voor een MRI te laten maken. De dag nadat Tine is overleden veroorzaak ik parkeerschade aan de auto van mijn buurvrouw. Haar (inmiddels ex-) vriend gaat over de rooie tegen mij. Het wordt een ordinaire burenruzie. Mijn fiets wordt gestolen. Deze was uitgerust met het beruchte AXA slot waarvan lopers(!) in omloop waren. De fiets is gelukkig nog verzekerd. Het duurt een maand voordat de verzekering uitkeert. De fietsenmaker leent me zolang een fiets. Ik laat een MRI maken bij het MRI-centrum in Rotterdam.

maart | De maand begint met griep, wat voor mij een unieke ervaring is. Dit hakte er in, drie dagen later was Carla aan de beurt. Uitslag van de MRI: een hernia! Ik word doorverwezen naar een neurochirurg. We gaan naar Najib in het Luxor. Viel een beetje tegen. Ik koop een nieuwe Gazelle Orange met slechts 3 versnellingen en ook nog een nieuwe bril.

april | Afspraak met de neurochirurg. We kijken het nog even aan.

mei | Ik word 50! Van het cadeaugeld koop ik een mooi horloge. Na telefonisch overleg met de neurochirurg besluiten we te gaan opereren. Mijn 16 jaar oude Rotel cd-speler begeeft het. Ik koop dezelfde dag nog een nieuwe: de Rotel RCD-06. Het klinkt nu allemaal weer een stuk beter. Ik ga naar het SFG voor een pre operatieve screening.

juni | Mariska is een paar dagen naar Bulgarije voor school. We hebben een culinaire uitspatting deze week (Hollandse pot met veel vlees!). Op verjaarsvisite bij Henno en Merel vernemen we dat hij een appartement aan het verbouwen is en dat Laura en Mariska dat mogen huren. De dag er op gaan we al kijken. We zijn enthousiast!

juli | Ik ben al een jaar onder behandeling bij de fysiotherapeut voor mijn arm, het helpt geen reet. Ik krijg een verwijzing voor de neuroloog, de huisarts vermoedt een carpaletunnelsyndroom (CTS). Ik moet onmiddellijk stoppen met fysiotherapie. Ik krijg een verwijzing voor een Electromyografie (EMG). De EMG wijst uit dat ik inderdaad een CTS heb.

augustus | Weer bij de neuroloog krijg ik een brace die ik 's nachts moet dragen. Als de brace niet helpt en de rustperiode na de hernia operatie ook niet, gaan we opereren.

september | Laura komt vervroegd terug uit Corfu en gaat meteen naar het appartement. Het gaat door!

oktober | Het (hard)houtwerk van ons huis wordt opnieuw geschilderd. Eerst afbranden, dan schuren en dan 3 lagen beits. Het is koud en alle deuren en ramen staan open. Ik heb veel tijd en schrijf wat retrospectieve berichten.

november | We bezoeken de open dag van Het Paleisje, Laura's nieuwe werkgever. Een dag later is de housewarming van Laura en Mariska. 's Avonds gaat het mis, ik kan bijna niet meer lopen. De dokter schrijft Indometacine voor, een paardenmiddel. Na een week gaat het weer. En passant nog naar een crematie, de moeder van een oud vriendinnetje uit Amersfoort was overleden. Het leek wel een reünie. Erg leuk, gezien de omstandigheden.

december | Carla gaat flexwerken op maandag en vrijdag, als ze kan. Leuke bijverdienste! Ik heb voor thuisgebruik nu ook een vervanging voor de muis gekocht: de Cirque EasyCat. Op mijn werk gebruik ik de MouseTrapper en die had ik afgelopen maanden thuis gebruikt. Ik ga re-integreren, vooralsnog 50%. Ik begin op 8 december. Ik krijg van de weeromstuit weer rugpijn, nu een graadje erger en nu met uitstralende pijn. Ik krijg weer Indometacine, maar het gaat niet snel beter. Laura is vrijwel constant bij ons met de feestdagen. Het is toch een eenzame kerst anders. Tweede kerstdag zouden we met Marja, Willem en Joyce naar het Openluchtmuseum gaan en daarna met ons drietjes vleesfonduen bij Laura. Ik ga niet mee, te veel pijn. Eten doen we bij ons thuis. Ik werk na de kerst stug door en doe of mijn neus bloedt. Wel weer bij de huisarts geweest die de dosering heeft verhoogd en fysiotherapie heeft voorgesteld. Mariska is al weer drie weken in Australië en heeft het reuze naar haar zin. We sms'en en mailen vrijwel dagelijks en bellen regelmatig.

Ik ben hoopvol gestemd voor 2009. We gaan saampjes in het voorjaar een weekendje naar Nunspeet en in mei met ons vieren naar Texel, Laura en Carla gaan daarna naar Barcelona. Verder zijn we van plan met Aad en Lia naar les Contamines Montjoie in de Franse Alpen te gaan.

Allemaal een gezond en voorspoedig 2009 gewenst!!