Afstand houden

Als je met statief en 100-300mm (200-600mm naar kleinbeeld begrippen) zoomlens werkt is een afstandsbediening eigenlijk onontbeerlijk. De geringste aanraking van de ontspanknop kan namelijk al een trilling veroorzaken die resulteert in een onscherpe opname. Panasonic levert er één voor o.a. de Lumix DMC- G5, maar die is niet draadloos en is behoorlijk aan de prijs, rond de 80€. Gelukkig is er zoiets als Google en vond ik een YouTube filmpje die deze Panasonic vergelijkt met de Pixel Oppilas Wireless Shutter Remote Control. 

Dit apparaatje bestaat uit drie delen: De ontvanger, een module die je desgewenst op de flitsschoen op de camera kunt schuiven en zekeren, of op een statief kunt schroeven. Met de los leverbare CL-L1 Camera Connect Cable maak je de verbinding met de camera (op de "remote" aansluiting achter het klepje met o.a. HDMI en USB). In deze situatie kunt je ook met de knop op deze module afdrukken à la de Panasonic.

Je kunt echter ook de zender gebruiken. Deze kun je ook nog eens instellen op enkele, meerdere, "B" of zelfontspanner. De eerste is ook handig voor groepsfoto's waar je zelf op wilt staan of een selfie. Je hoeft dan niet te rennen om op tijd de juiste pose aan te nemen wanneer je de zelfontspanner gebruikt. De zender werkt tot 100m afstand, wat dan weer handig is als je de te fotograferen vogeltjes en de diertjes geen angst wil aanjagen. 

Ik kocht het geheel on-line bij City Foto en twee dagen later er werden twee doosjes bezorgd. Ik schrok nog, want op de ene doos stond "Oppilas/N3 For Canon". In het andere doosje zat het kabeltje CL-L1 For Panasonic. Kennelijk is de ene een generiek apparaat en de kabel zorgt voor compatibiliteit met de camera.

Tip van Leo

De schouderriem van mijn camera is met een ingewikkelde lus bevestigd. Lastig, want soms wil je de riem even losmaken, bijvoorbeeld als de camera op een statief staat. Ik dus op zoek naar een riem die je wel los kunt maken. Dat viel niet mee. Ten eerste zijn er bijna geen riemen meer in de analoge winkel verkrijgbaar en dan nog zijn die van het 'sling' type, dus diagonaal gedragen en met een schroefaansluiting aan de bodemplaat bevestigd. Volgens mij heel lastig in het gebruik en nog hartstikke duur ook. Denk aan rond de 80€. Enigszins gedesillusioneerd fietsend vanaf de Kamera Express reed ik langs de Karwei en had ik ineens een lumineus idee. 

Als ik nu eens iets kon vinden waarmee de riem afneembaar gemaakt kon worden? Met bonzend hart vond ik na enig zoeken de oplossing in een combinatie van kogelkettingeindsluitingen, sleutelringen en musketonhaken. Voor nog geen 5€ was ik klaar.

Geknipt

De telefoon die ik bijna twee jaar geleden overhield aan een escapade met een oud-klasgenoot en zijn inmiddels failliete bedrijfjes, voldoet de laatste tijd niet meer zo. Door mijn vorig jaar aangeschafte Nexus7 tablet werd ik op het spoor gezet van de Nexus4, diens kleine broertje en gefabriceerd door LG naar specificaties van Google. De Nexus smartphones en tablets onderscheiden zich van de andere vanwege het ontbreken van een schil om Android en het feit dat je altijd de laatste versie hebt, iets waar het bijvoorbeeld bij Samsung nogal aan schort.

Vervelend is wel dat de Nexus4 officieel niet in Nederland verkrijgbaar is omdat LG, naast productieproblemen (de Nexus4 is elders in de wereld niet aan te slepen) ook niet van plan is met zichzelf te concurreren. Begin er dan niet aan, maar soit. Ik vond via Google(!) wel een webwinkel waar je hem, waarschijnlijk geïmporteerd uit Duitsland, kunt bestellen: www.belsimpel.nl. Ik had hem binnen één werkdag in huis. Er was nog één klein probleempje: er past alleen een micro simkaartje in, dus ik moest mijn oude simkaart kleiner maken met het tangetje dat ik kocht bij www.simkaartknipper.nl.

Over werk gesproken: mijn arbeidscontract bij de Dierenbescherming is met ingang van 1 april 2013 voor een jaar verlengd, zij het dat ik vanaf die datum vrijwillig terug ga naar een 32-urige werkweek. Heb ik lekker veel tijd om minder geld uit te geven... Dit heuglijke feit heb ik trouwens begin dit jaar al gevierd door voor mijn nieuwe camera een 100-300mm zoomlens te kopen (in kleinbeeldtermen dus 200-600mm).

Verbinding

Naarmate ik ouder word merk ik dat mijn interesses veranderen. Zo kocht ik vroeger een elpee in de week, later een cd per maand. Nu ga ik af en toe langs bij Plato of Velvet om te kijken of er nog een cd'tje van mijn gading is, steevast niet duurder dan 10€. Het gebeurt regelmatig dat ik met een stapel thuiskom met muziek uit een ver verleden, zoals Nexus van Argent, de band van naamgever Rod Argent, voormalig Zombie. De muziek laat zich het best omschrijven als Emerson, Lake and Palmer light, met pop en rock 'n' roll invloeden. Nexus is Latijn voor verbinding en is tegenwoordig de merknaam van Google apparaten, zoals de Nexus One, Nexus S, Galaxy Nexus, Nexus 4, 7 en 10.

Google maakt die apparaten niet zelf, maar laat dit door HTC, Samsung, LG of ASUS opknappen. Het zal de lezer niet ontgaan zijn dat ik smartphones en computers ook een leuke hobby vind en ik was dan ook al een tijdje op zoek naar een tablet. Collega's op de meldkamer hadden er allemaal wel één en de 10" variant was favoriet. Zelf vind ik dat te groot, dus toen de Nexus 7 (made by ASUS) op de markt kwam en laaiend enthousiaste recensies kreeg werd ik wel nieuwsgierig. Afgelopen woensdag gingen Bruno, die met Laura een weekje in Nederland is, en ik even langs de MediaMarkt in de stad om het pleit te beslechten. We waren het er over eens dat dit de beste keus is. Zelfs Carla zag er wel wat in: foto's kijken. Met de laptop vindt ze teveel gedoe. Hiervoor moet ik nog wel even alle digitale foto's naar Picasa Webalbums uploaden, zodat je overal ter wereld je foto's kunt bekijken en delen.

Plaatjes schieten

De Canon PowerShot SX200IS die ik ruim twee jaar geleden kocht voldoet prima als snapshotcamera. Het viel me wel op dat het objectief tamelijk vertekent, vooral in de groothoekstand. Bovendien heb ik hem van de zomer laten pleuren en de lamellen die de lens beschermen gaan nu moeizaam open en dicht, vooral bij extreme temperaturen. Tijd voor een nieuwe zou je zeggen, maar het tempo waarin er camera's worden aangeschaft ligt wel erg hoog. Het begon in 2001 met de tweedehands Agfa ePhoto CL-20, gevolgd door de Olympus Mju 300 Digital in 2003 en de Sony CyberShot DSC-W90 in 2007. De Canon dus in 2010. De eerste twee waren kapot/versleten, de derde slijt zijn dagen in Portugal. Carla is nu serieus van plan met de Canon aan de slag te gaan, maar wacht op het moment dat ze haar kippigheid permanent gaat oplossen (goeie actie van Pearl...).

Iets nieuws dus. Na de nodige research kwam de Panasonic Lumix DMC-G5 er uit rollen. Dit is een systeemcamera, wat, kort door de bocht, als een spiegel-reflexcamera zonder spiegel omschreven kan worden. Geen spiegel betekent dat 'ie compact, snel en stil is maar wel met verwisselbare objectieven. Dit model, de XEG, heeft een Powerzoom-objectief met een brandpuntsafstand van 14-42 mm, omgerekend naar foto-rolletjesbegrippen 28-84mm. Powerzoom houdt in dat je kunt zoomen vanaf de body, maar ook met een knopje op het objectief zelf, wat niet elke fabrikant levert. Twee andere leuke features zijn een uitklapbaar aanraakscherm en een zoeker die eigenlijk ook een schermpje is.

Naast het standaardobjectief heb ik ook de 45-175mm (90-350mm) Powerzoom aangeschaft, die je ook met de hand kunt bedienen.Ter bescherming beider lenzen Hoya HMC UV(c)-filters van resp. 37 en 46mm, wat echt heel klein is. Verder een Metz MecaBlitz 44 AF-1 digital met dedicated flash (zoomt mee!) voor Panasonic (en Olympus/Leica) alsmede een Sto-Fen Omni-Bounce MZ80 Diffusor. Een hele mond vol voor een plastic dop die flitslicht verspreidt... Fotootjes worden opgeslagen op een Sandisk Ultra SDHC-Card van 32GB. De hele bups wordt opgeborgen en vervoerd in de LowePro Stealth Reporter D100AW, een werkelijk fanTAStische tas. Na wat leveringsproblemen kon ik het hele pakket bij Kamera Express op 5 december hier om de hoek in Capelle aan den IJssel ophalen, alleen de extra accu wordt nageleverd.

Kattenvrouwtje

Met enige trots kan ik vertellen dat een door mij gemaakte foto wordt gebruikt in het halfjaarlijks blad van Erfgoed Leidschendam. Het is een foto van een zwerfkat in Póvoa de Santa Iria, die ik eerder dit jaar maakte toen wij daar op vakantie waren. Ik kreeg een e-mail van een zekere Ernst van Erkelens die mij vroeg deze foto die hij op Toledo's pad had ontdekt, te mogen gebruiken. Dat vond ik natuurlijk goed mits hij mij als bron zou vermelden. Het betreft het schrijnende verhaal van Anna van den Bergh, een kattenvrouwtje over wie op de site van Erfgoed Leidschendam al eens een uitgebreider verhaal verscheen. Zij leefde en stierf zoals haar eigen zwerf-katjes, door God, de instanties en iedereen verlaten.

Om de overige (zwerf)katten die ik kiekte op onze reizen van, naar en in Portugal niet te kort te doen, hieronder een overzicht.

Volg het konijn

Dit weblog is vernoemd naar Toledo's pad, een duinovergang in Burgh-Haamstede, wat op zijn beurt weer is vernoemd naar een ver familielid, Heereman van Toledo (1892-1970). Hij verhuisde in 1915 van Oostvoorne naar het toenmalige Haamstede waar hij bedrijfsleider werd op de boerde- en tuinderij Nieuw Leven. Het is nu een camping onder dezelfde naam.

 

Vandaag wilde ik mij weer eens in Burgh-Haamstede verpozen om nieuwe foto's maken van Toledo's pad, ik heb tenslotte een nieuwe camera met meer megapixels! Het bord staat er nog steeds en ik maakte een twintigtal foto's, waarvan er één gephotoshopt (gekanteld zodat het bord recht lijkt en het pad scheef) bovenaan dit weblog prijkt. Het pad loopt dood, d.w.z dat er na en paar honderd meter een barricade van takken is opgeworpen. Toen ik op het parkeerterrein terugkwam stond er een Peugeot 404 uit 1961. Terwijl ik daar foto's van maakte, kwam er een ouder echtpaar langs die spontaan vertelden dat zij ooit zo'n auto hadden en er ook in waren getrouwd. Peugeot verbroedert!*

Het leek me wel aardig om het graf en woonhuis van Heereman te gaan bezoeken. Gisteravond heb ik wat research bedreven en vond zijn laatste adres en de naam van de begraafplaats. Hij ligt begraven op Vredehof in v/h Haamstede. Ik kon het graf maar niet vinden en had het al bijna opgegeven, toen een wit konijn (echt waar!) een pad op schoot dat leidde naar een nieuwer gedeelte dat ik niet had gezien. Niet lang daarna vond ik het graf. Daarna reed ik naar het huis, dat inderdaad midden op een camping staat. Zoals uit deze krantenknipsels blijkt, was Heereman een bekend figuur in Haamstede en omstreken.

Lees hier meer over Heereman van Toledo.

*Later zag ik ook nog een Austin Mini bestelwagen

Yes we Canon

Tweeënhalf jaar heb ik met mijn huidige camera, de Sony Cybershot DSC-W90, gedaan. Op zich een prima cameraatje, maar het optisch zoombereik is 'slechts' 3x, en dat is toch ontoereikend. Maar ja, een nieuwe, liefst met 12x zoom is niet goedkoop. Zoals gewoonlijk wachtte ik mijn kans af. Tot vandaag, want Eneco verblijdde ons met een eindafrekening die een stuk lager was dan verwacht en we kregen een aardig bedrag terug. Een uur later zat ik op de fiets richting Kamera-Express in Capelle aan den IJssel. Daar had ik goeie verhalen over gehoord maar ik was er nog nooit geweest. Het zit verstopt op een bedrijventerrein. Het was er stervensdruk en ik moest 17 klanten voor mij dulden.

Thuis had ik al een korte lijst gemaakt en een van die camera's werd ook aanbevolen: de Canon PowerShot SX200 IS. Het is een compact apparaat met genoeg nuttige fotografische opties maar zonder idiote als 7.1 dolby surround of glimlachdetector. Optische zoom: 12x en 12 megapixel resolutie. Hier kan ik toch wel een paar jaartjes mee vooruit. Ik heb meteen een bijpassend Canon tasje, extra accu en een SanDisk 8GB SDHC-card gekocht.

Carla gaat de Sony gebruiken. Worden er eindelijk ook eens foto's van mij gemaakt!



De hele set

NB-5L

DCC-750

Enigma

Na de Twingo Gordini komt Renault nu met de Clio Gordini. Dit bericht voerde mij terug naar de jaren '70, toen mijn vader in een Renault R8 Major rondreed.

Als tiener was ik al driftig aan het fotograferen. Ik had eerst een camera die mijn broer Henk op de kermis gewonnen had. Later 'erfde' ik de Agfa Clack van mijn ouders en fotografeerde alles wat los en vast zat. Zo ook de aankomst van mijn ouders in Amersfoort, ten huize van mijn tante Maartje die onlangs is overleden. Mijn moeder heeft er duidelijk zin in. Wat mijn vader dacht was, zoals altijd, een raadsel.

Met peren

Toen we jaren geleden in Burgh-Haamstede waren, zagen we een onooglijk paadje genaamd Toledo's pad. Ik had toen geen camera bij me, dus geen foto gemaakt. Later, gewapend met camera, konden we het pad niet meer vinden, of het bord was weg, dat kan ook. Weer later het pad en bord gevonden en foto's gemaakt. Vandaag zijn we nieuwe foto's gaan maken, met de nieuwe camera. Helaas zijn deze niet zo goed als die ik al had. De kleuren kloppen niet, ligt vast aan de reflectie van het bord.

Het was weer goed weer om te wandelen. Graadje of 20, beetje wind. Op de heenweg was de N57 opgebroken vanaf de Groene Kruisweg, dus we konden niet opschieten. We parkeerden bij het kerkje in het dorp. Overal lagen hele, rotte en/of geplette peren op straat. Die waren daar uit de bomen gevallen. We zagen een affiche waarin een traditionele perenveiling werd aangekondigd. De opbrengst is voor een 'goed doel'. Ik weet er één: die peren opruimen! De duinen hier zijn voorzien van mul zand en vrij steile hellingen. Is toch wel pittig! Onderweg kwamen we 'wilde' Shetlandpony's tegen. Het was niet erg druk gelukkig. Terug in het dorp patatjes gegeten op een terrasje. Onderweg naar huis nog een noodstop gemaakt. De veiligheidsgordels werken!

De koek is op

Deventer, daags na de jaarlijke boekenmarkt. Het is maandag, dus 's ochtends zijn alle winkels dicht en 's middags bijna allemaal open. Het is prachtig weer, de straatjes dun bevolkt. Carla is op koopjesjacht en vindt zowaar iets van haar gading. We wilden echte Deventer koek kopen als souvenir voor de achterblijvers. Jammer maar helaas, de koek is op! In het Hollands Handelshuis kopen we Mexicaans zeezout en een cadeau voor ons gastgezin. Op weg naar de auto ontdekt Carla een ouderwetse speelgoedwinkel, met in de etalage een stapel Franse modelautootjes in de aanbieding: 3 voor 25 euro. Da's echt voor niks en als een klein jongetje in de snoepwinkel sta ik mijn keuze te maken. Een Peugeot 404 Break uit 1964, een Citroën 2CV Fourgonnette (Besteleend) uit 1958 en een Simca 1100 uit 1968. Ben ik echt blij mee!

Dan naar Ikea in Hengelo, via een toeristische route. Later blijkt dat ik hier te hard reed en kreeg een prent in de bus. Ik zie een mooie werktafel voor de computerhobby resp. thuiswerken. Thuis eerst maar even opmeten, met mijn legendarische meetkunde. Enkele weken later bij Ikea Barendrecht gekocht.

Er is ook een MediaMarkt waar ik op zoek ga naar een nieuwe digitale camera, ter vervanging van mijn Olympus Mju 300. Blijken mijn wensen dermate exquise te zijn, dat er maar één camera aan voldoet. Toch maar even verder zoeken bij een echte fotohandel. Weer een week later bij Foto Klein geslaagd (Sony CyberShot DSC-W90).

Weer: zon, 28 graden.