Het beloofde een mooie dag te worden, maar omdat ik zoveel spullen meedraag besloot ik mijn colbertje aan te trekken, wat een kardinale fout bleek te zijn. Onderweg naar de trein dronken we een 'bica', zoals ze hier een espresso noemen, waarna we afdaalden richting station. Langs de kant van de weg zagen we wat zwerfkatten, die worden vertroeteld door buurtbewoners.
We namen de trein naar Orient, waar we lekker langs de Taag zouden flaneren, een hapje eten en zouden gaan winkelen. Dat is allemaal gelukt, alleen zweette ik wel uit mijn jasje. Op het terras van Azul Profundo aten we heerlijke tosta's, met een biertje natuurlijk, dit als aanloop naar het stappen vanavond In Bairro Alto. Via het winkelcentrum reden we weer op huis aan, en dronken we vers geperst naranja op het terrasje van de Palacio dat gisteren gesloten was. Na een hapje en een biertje op het balkon en een frisse douche gingen we weer naar de stad.
Laura en Bruno eten best vaak bij Grelha do Carmo in Bairro Alto, dus daar gingen we naar toe. Dit restaurant is niet zo groot en ook niet zo duur, maar het eten is goed. De zaak wordt gerund door een wat wonderlijke man, die niet echt naar andere mensen luistert zonder dat dit overigens hinderlijk wordt. Hoewel, er ontstond een discussie over wat voor aardappelen we wilden (geen grote gekookte, maar kleine, in de schil gegrilde) en hij kreeg het toch nog voor elkaar Carla de verkeerde te serveren. Ik had bacalhau, vergezeld van bier en een ruime hoeveelheid olijfolie, wat ik niet wist. De salade op hetzelfde bord voorzag ik zelf van een even ruime hoeveelheid voornoemde olie, wat resulteerde in een oliebad die ik in mijn enthousiasme bijna geheel verorberd heb. Dit zou later op de avond nog een staartje krijgen...
Na het eten gingen we even chillen en van het avondlijke uitzicht genieten op het Miradouro São Pedro Alcántara, de plek waar ook de beroemde tram Elevador de Gloria naar boven kruipt. Daar dronken we ook weer een bica, vlakbij de toiletten. Op een gegeven moment kwam er een man uit het toilet, liep om, ging de bar binnen en kwam daarna weer met een toiletrol naar buiten en verdween weer het toilet in. Wij vroegen ons af of hij die rol miste voor- of nadat hij die nodig had...
Toen was het tijd om te gaan stappen. In de praktijk betekent dit bar in, bar uit, bier drinken, afgewisseld met shotjes sambuca of andere, in sommige landen verboden, drankjes. In bar Sem Nome was het een weerzien met oude bekenden maar ontmoetten we ook wat nieuwe mensen, zoals jarige Lee en zijn zoon Jackson uit Australië en Paula, een Braziliaans fotomodel. Het is allemaal een beetje uit de hand gelopen zoals de vele foto's die nu op facebook rouleren illustreren. Zo rond 04.15 uur waren we weer thuis en ik voelde me kiplekker. Hoe anders was het toen ik zes uur later wakker werd met bonzend hoofd en misselijk. Ik geloof dat ze dat een kater noemen. Bij elke oprisping werd ik herinnerd aan bacalhau met olijfolie en bad dat ik het binnen zou kunnen houden. Het is me gelukt! Na exact 12 uur op bed stond ik op, at een broodje en ben gaan douchen. Morgen gaan we met tramlijn 28 dwars door Lissabon. Zin an!
