Bruno is een paar weken geleden voor het eerst naar Santuário de Cristo Rei geweest en wilde vandaag daar met ons weer naar toe. We namen de trein naar Alcântara-Terra en stapten daar over op de Fertagus-lijn naar Pragal, via de Ponte de 25 Abril. Vandaar kun je met de bus (duur) of taxi (goedkoop) naar Cristo Rei, een enorm beeld van Jezus, uitkijkend over de Taag. Na een dollemansrit per taxi arriveerden we bij het beeld, waar we eerst omheen liepen en van het uitzicht over de Taag en Lissabon aan de overkant genoten. We mijmerden over het huisje in Alcântara waar Laura en Bruno al over twee weken intrekken. Daarna lieten we ons per lift tot grote hoogte hijsen, voor 4€ p.p. Dan ben je er nog niet, je moet dan nog diverse trappen op. Het uitzicht boven is overweldigend, het beeld van Jezus evenzo. Als ongelovig en meestentijds nuchter persoon was ik toch wel onder de indruk.
Nadat we een golf Teutoonse horden hadden overleefd, zijn we weer naar beneden gegaan om de bus naar Almada te pakken om vandaar met de veerboot weer naar Lissabon te varen. De bus reed net weg, maar de chauffeur was zo aardig nog voor ons te stoppen toen we armenzwaaiend en rennend zijn aandacht probeerden te trekken. Na een tocht door kronkelende straatjes, ternauwernood breed genoeg voor de bus, kwamen we bij het haventje van Cacilhas aan. Er ligt daar een oude onderzeeër afgemeerd en er wordt door de Marine geoefend. Zo waren we getuige van een oefening met een motorboot en een helikopter. De vissen doen zich hier te goed aan wat het rioolwater ze brengt en luttele meters verderop staan een aantal mannen te vissen. Je moet er niet aan denken... De boot van de Transtejo brengt je in een paar minuten naar Cais do Sodré aan de overkant en biedt je een tamelijk unieke kijk op de rivier, het beeld en de brug.
Aan de overkant begaven we
ons naar Restaurante A Merendeira, 54 Avenida 24 de Julho, waar we vorig jaar zo'n heerlijke lunch aten. Nu was het al wat later maar konden we een mini-menu kopen, met pão com chouriço en caldo verde (brood met meegebakken chorizo en boerenkoolsoep). Nu houd ik absoluut niet van boerenkool, maar deze soep is echt heel erg lekker! Hierna zijn we door de bloedhitte naar station Santa Apolónia gelopen. Onderweg zagen we een enorm cruiseschip. Toen we verder liepen lette ik niet op en liep keihard tegen een zojuist neer te laten slagboom op, met als gevolg een bloedende wond boven mijn rechteroog, dit tot grote hilariteit van mijn reisgenoten. Nadat we Laura weer bij het station hadden opgepikt kochten we een lekker gegrild kippetje bij Pingo Doce die we 's avonds laat met sla en stokbrood op het balkon verorberden. Life's good!
