Familiezaken

The Sopranos is één van mijn favoriete televisieseries. Helaas heb ik de eerste jaargangen alsmede de allerlaatste aflevering gemist. Het wachten was dus op de DVD-uitgave. Die kost alleen 179€, da's wel erg veel geld. Nu had de MediaMarkt een actie: "het klokkenspel". Klinkt spannender dan het is. Op bepaalde tijden is slechts één artikel erg goedkoop. Vandaag was dus the Sopranos the complete series in de aanbieding voor 99€, tussen 13.00 en 15.00 uur. Carla was alvast op verkenningstocht en meldde om 11.30 uur dat er nog een hele stapel lag. Op 12.15 uur was ik present en kon nog een exemplaar van de slinkende stapel wegkapen. Daarna drie kwartier rondgelummeld (HDD DVD-Recorders uitgecheckt) en om 13.01 uur afgerekend. Je moet er wat voor over hebben. Het is alvast voor mijn verjaardag, van Carla. Hier een compilatie van alle f-woorden die ooit in de serie gebezigd zijn.



Overschie: Chevrolet uit
vervlogen tijden

Woensdag kregen we het bericht dat een achternicht van Carla, door haar tante Mar genoemd, op 94-jarige leeftijd was overleden. Vandaag was de crematie, waar we naar toe zijn gegaan. De plechtigheid was op Hofwijk, ingeklemd tussen de Schie en de A13. Carla's opa en oma liggen daar ook begraven, dus daar hebben we ook even een bezoekje afgelegd. Daarna via Overschie teruggereden en daar even rondgewandeld. Het is nog echt een dorp daar. Dit voorjaar gaan we zeker fietsen in die omgeving.

Toevallig

Na bijna een half jaar 'binnen zitten koekenbakken', zoals mijn moeder dat zou noemen, hadden Carla en ik toevallig bijna tegelijkertijd het idee om weer eens naar het vuurtorentje in Hellevoetsluis te gaan. Vandaag zou haar (mijn moeder dus) 92e verjaardag zijn geweest, ware het niet dat zij 24 jaar geleden is overleden, toevallig twee dagen na haar verjaardag. We besloten via Goeree-Overflakkee te rijden, omdat dat de mooiste route is en die toevallig langs Dirksland komt, waar mijn zus Tine haar laatste dagen sleet. Gisteren was het toevallig precies een jaar geleden dat zij is gecremeerd. We parkeerden bij Aquarius aan het Haringvliet. We besloten een rondje te maken langs het haventje en dan via de wallen en "de knaal" (het Kanaal door Voorne) zoals wij dat noemden, terug.

Achter de vuurtoren ligt tegenwoordig een vakantiepark, maar 45 jaar geleden was daar "het kleine strandje" met bijbehorende kleine duintjes. Zodra de zon scheen en de temperatuur het toeliet gingen mijn moeder en ik naar dat strandje. Ik werd snel heel erg bruin en werd dan ook de "blankebilneger" genoemd. Als mijn moeder me kwijt was zocht ze gewoon naar het bruinste jongetje.

Na de wandeling gingen we naar mijn zus Nel en zwager Jan in Oudenhoorn, die toevallig over diezelfde twee dagen jarig is. We vielen met onze neus in de boter, want de hele familie ging toevallig uit eten in de MagnEETcafé in Heenvliet. Dit is een voormalig tramstation, vroeger de Paardenstal geheten. Mijn neefjes Hendrik en Ronald, met hun respectievelijke vrouwen en kindertjes waren er ook bij. We hebben gezellig zitten ouwehoeren en goed gegeten.



Op deze boeiende foto staat het Marinehospitaal waar
Carla's zus Marion toevallig een tijdje heeft gewoond.

Voor de ingewijden

Vier jaar geleden kocht ik van mijn eerste (en één na laatste) bonus een nieuwe PC. Deze had ik zelf samengesteld. In de loop der jaren zijn harde schijven en DVD-brander en -speler vervangen, je moet toch bij de tijd blijven. Vorige week kreeg het apparaat echter kuren. Opstarten stokte nog voor de POST (Power On Self Test), dus ik vermoedde een probleem met de voeding. Toevallig had ik nog een voeding staan, overgehouden aan een klus die niet doorging. Ik had dit nog nooit gedaan maar het bleek niet moeilijk te zijn. De nieuwe voeding maakt ook een stuk minder herrie. Helaas bleef het probleem, sterker nog, gisteren kreeg ik hem helemaal niet meer opgestart. Nu dacht ik aan een defect moederbord. Navraag bij mijn collega Ferry bevestigde dit. Omdat de rest nog vrij nieuw is en/of goed funcioneert, besloot ik om het moederbord te vervangen. Door de voortschrijdende techniek ben je dan helaas ook gedwongen een nieuwe processor en geheugen te kopen. De tijden zijn niet zo rooskleurig, daarom heb ik niet al te dure componenten uitgezocht. Moederbord: Asus P5B-VM SE, processor: Intel Core 2 Duo E7500 en Kingston 4 GB DDR2 geheugen. Deze spullen on-line besteld bij Informatique en dezelfde middag nog opgehaald. Kosten: 240 euro. Carla, die dit vanaf de zijlijn oogluikend gadesloeg, spoorde mij onverwacht aan haast te maken. Zij is namelijk voor haar werk voor de Stg. Zwerfkatten Rijnmond afhankelijk van deze PC. Ik ging dus meteen aan de slag.

 

Voor je het moederbord inbouwt moet je de processor, heatsink met ventilator en geheugen er op aanbrengen. Ook dit was een primeur voor mij. Na het verwijderen van het oude moederbord (eerst alle kabeltjes losmaken en insteekkaarten verwijderen) de binnenkant van de kast grondig gestofzuigd, vervolgens de nieuwe ingebouwd. Dit is een secuur werkje, vooral het passend maken van het achterpaneel waar alle aansluitingen zich bevinden luistert nauw.Vervolgens de interne voedingskabels aangesloten en de kabeltjes van het voorpaneel. Dan zijn de datakabels voor de schijven aan de beurt. Hier rees een probleem: de lay-out van het bord is zodanig, dat je voor de DVD-brander en -speler een langere kabel nodig hebt dan tot nu toe standaard is (60 cm i.p.v. 50). Deze moest ik dus nog even scoren. Voorlopig alleen de (onderste) DVD-speler aangesloten. Kast dichtschroeven en opstarten.

Ik kreeg meteen een foutmelding: de processor is dermate nieuw dat er een BIOS (Basic Input and Output System) upgrade moest worden uitgevoerd. Dit stukje software snel met de netbook bij Asus gedownload en op een floppy gezet. Bij het opstarten van de PC kun je vervolgens EZ Flash activeren en de upgrade naar het chipje op het moederbord 'flashen'. Daarna werkte de hardware als een zonnetje, alleen wilde Windows XP niet starten. kennelijk omdat er te veel gewijzigd was in de hardware. Er zat niets anders op dan Windows te 'herstellen', dat is opnieuw installeren zonder dat je al je data en instellingen kwijt bent. Reeds geïnstalleerde software blijft ook bewaard. Dat scheelt een hoop werk. Daarna moet je van Microsoft je Windows opnieuw activeren, omdat de hardware gewijzigd is. Big Brother? Gelukkig heb ik een legale Windows, dus dat liep verder gesmeerd. Daarna moet je alle Windows updates ook nog even installeren.

Al met al werkt het lekker en een stuk sneller dan voorheen. We kunnen er weer een paar jaar tegenaan!

Maiden voyage

Laura kon de Alfa op vrijdag de 13e ophalen. Dat beloofde niet veel goeds. Er moest trouwens eerst nog een boel geregeld worden. Verzekering, kenteken op naam zetten en een parkeervergunning regelen. Dat laatste zou wel eens twee weken kunnen gaan duren, maar gelukkig kon ik de paperassen meteen meenemen, ware het niet dat eerst door haar persoonlijk het kenteken op naam moest worden gezet. Laura was ziek, dus dat moest even wachten. Donderdag is alles in orde gekomen.

Gisteren de auto opgehaald. Eerst even geld scoren bij de ING en toen op naar het Noordereiland, alwaar de Alfa reeds op de stoep stond te prijken. Na de nodige plichtplegingen konden we gaan rijden! We gingen met mij achter het stuur naar de Maasvlakte, waar je rustig kunt rijden. Afgelopen zondag hadden we met De Peus hetzelfde ritje gemaakt. Laura reed terug zonder problemen. Het is een pittig karretje. Laura wilde nog even langs haar werk op de Mathenesserlaan, maar je mag vanaf de Nieuwe Binnenweg niet links afslaan, dus we reden door. We raakten verzeild in de Maastunnel en zijn toen maar op huis aangegaan. Laura kijkt al uit naar alle ritjes die ze gaat maken. Binnenkort wordt de radio ingebouwd en er zijn al de nodige MP3-cd'tjes gebrand.

In mijn collectie auto's van Kuifje heb ik trouwens ook een Alfa en een Peugeot. Het zijn de Alfa Romeo Giulietta en de Peugeot 403 taxi, nota bene beide uit 'De juwelen van Bianca Casta-fiore'. Beide modellen stammen uit 1955 en hebben erg veel stilistische overeenkomsten, net als Laura en ik...

Update: Na twee dagen bleek dat de slang van de stuurbekrachtiging lekte. Dit is gelukkig, met originele onderdelen, gratis gerepareerd.

Geen Simpele Methode

Zoals ik het in 'Terugblik op de weg' al aangaf, kocht ik in 1999 mijn eerste gsm. Het was een Bosch van Libertel iZi (nu Vodafone). Naar de huidige maatstaven was dat geen koelkast, maar een dubbeldeurs koel/vriescombinatie. De antenne stak uit mijn broekzak! In de jaren erna had ik zo om het anderhalf jaar een nieuw modelletje, die gelukkig allengs kleiner werden. De oude schoven door naar dochterslief. Sinds drie jaar heb ik de Nokia 6021 die heel goed bevalt. Ik heb ook een carkit voor in de Peus, de CK-7W met speciale houder. Omdat ik steeds meer mobiel bel (ook omdat onze vaste telefoon er een paar weken uitgelegen heeft) en ik niet steeds geconfronteerd wil worden met 'geen beltegoed', ben ik mij eens gaan oriënteren op een abonnement in combinatie met een gratis telefoon. Mijn keuze viel op de Nokia 6300. Het vervelende is echter, dat de aansluiting van de hedendaagse Nokia in de verste verte niet past in een houder van pakweg drie jaar geleden. Navraag bracht aan het licht dat ik de oude carkit kan blijven gebruiken, vermits de houder wordt vervangen door een universele, de kabel wordt verwijderd en voortaan alleen via Bluetooth gecommuniceerd wordt. Opladen kan dan alleen nog maar via een apart kabeltje vanaf de sigarettenaansteker. Dat is Geen Simpele Methode.

Ik heb nu besloten deze telefoon te houden en ben overgestapt op een SIM-Only abonnement van Vodafone, met twee jaar lang 50% korting. Het oude nummer werkt zelfs al binnen een dag (morgen dus). Dat doet E.T. mij niet na!

p.s. Het werkte pas na 10 dagen. Vodafone (go) home!

 

 

 

Alfavrouwtje

Na jarenlange Peugeotindoctrinatie gingen Laura en ik gisteren op jacht naar een autootje voor haar en Mariska. Laura had haar zinnen gezet op een Peugeot 106, of desnoods een Citroën Saxo, met hetzelfde DNA. Na een uitvoerige zoektocht op internet had ik een garage op het Noordereiland (in Rotterdam, niet Nieuw-Zeeland) gevonden. De gezochte auto stond helaas in het filiaal in Brielle (of all places). Wel hadden ze een Alfa Romeo 145, waar we meteen van gecharmeerd waren. Deze auto was iets boven budget, maar wel veel groter, zeer luxe uitgevoerd en, nouja, sexy. Gisteravond geskyped met Mariska en de voorgenomen aankoop voorgelegd, ze ging akkoord. Vandaag een proefritje gemaakt. Het rijdt lekker en voelt goed aan. Er wordt nog een APK en grote beurt uitgevoerd en er komt in ieder geval een nieuwe distributieriem in. Papsie koopt nog een autoradio met Bluetooth voor de arme schaapjes. Vrijdag is de grote dag, dan haalt Laura hem op. Ze kan bijna niet wachten, het "Alfavrouwtje"!