Feest der herkenning

Na een aantal maanden voorpret was het dan eindelijk zover: de reünie van Christelijke Scholengemeenschap Blaise Pascal in Spijkenisse, door mij doorlopen van 1970 tot en met 1975. Ik besloot met het openbaar vervoer te gaan omdat de organisatie parkeerproblemen voorzag. En, als het gezellig dreigde te worden, ter voorkoming van alcomplicaties. Het had wel wat, tenslotte gingen we vanuit Brielle de eerste jaren met de bus naar school, onderbroken door zwakke pogingen om het fietsgewijs te doen. Later werd er ook gelift (met behoud van busgeld, uiteraard) en het laatste maandje met de Puch.

Eenmaal op school aangekomen eerst maar eens melden. Je kreeg een naamplaatje met sticker dat correspondeerde met het lokaal van je eindexamenjaar, plus een tas met allerlei formulieren en het jubileumboek. Handig, kun je de hele dag die tas meezeulen. Op zoek naar het lokaal stiet ik op Celma en Simonne die mij haast herkenden. Na enig aandringen natuurlijk wel en wij spoedden ons vervolgens naar ons lokaal. Daar waren slechts enkele jaargenoten, sommige bekend, andere onbekend (het was een mengsel van MAVO, HAVO en VWO). Weldra arriveerden Petra en Kasper en anderen en gingen we naar buiten.

Het was werkelijk prachtig weer en we zijn met korte onderbrekingen in onze 1975-enclave gebleven. Allengs druppelden er steeds meer oud klasgenoten binnen (eigenlijk buiten, dus). Ik noem hier, in willekeurige volgorde Ellen, Margret, Edith, Hetty, Anneke, Gert, Johan, Gregory, Jan, Marjan, Marianne, Wanda, Herman, Hans, Ruud, Anja, Miranda, Joyce, Koos, Marlies. Mijnheer Bastian van Engels kwam ook nog even chatten. Het was erg gezellig en levendig. Hapjes en drankjes werden gehaald. Ik was zo handig om geen geld mee te nemen, dus heb ik gepoft. Excuses daarvoor, maar op zich een goed doel.

Op een gegeven moment was het tijd voor de klassenfoto, gemaakt door dezelfde fotograaf als destijds. De foto kost 5€ en dat moest ik dus ook lenen (bedankt Miranda!). Er kon ook een les worden bijgewoond, maar daar had ik geen erg in. Celma en Simonne zijn wel gegaan en hebben er erg van genoten. Mijnheer de Heer (of, zo je wilt, monsieur le Monsieur) stak een verhaal af over epigrammen. Jammer dat ik het gemist heb.

Waarover praten zij?

 

Het feest liep helaas ten einde en ik ben met Celma en Simonne nog gaan nachillen. Na een dollemansrit door het holst van Rotterdam Zuid met de FIAT van Simonne (Celma navigeerde, Simonne reed 'op zijn Haags' en ik fungeerde als stoorzender) raakten we op de Kop van Zuid verzeild, nabij de woning van Celma. We hebben lekker gegeten bij Humphrey's (Celma: ik wil vlees!) en daarna nog een bakkie gedaan chez Celma. Toen was het echt tijd om te gaan, maar niet nadat we home made Confiture de Normandie meekregen. Na elkaar bezworen te hebben het hier niet bij te laten zijn wij ons weegs gegaan. Vanzelfsprekend heb ik de tas met het jubileumboek bij Celma laten liggen. Perfectie bestaat nu eenmaal niet...

Meer weten? Klik dan hier.

Cold Turkey

Afgelopen periode was er één met ups & downs. Het weer knapte vorige week zienderogen op. Donderdag waren mijn medicijnen op (Diclofenac) en mij was niets medegedeeld daaromtrent, dus gewoon gestopt. De eerste dagen ging het goed, tot afgelopen dinsdag de pijn terugkwam. Ik had nog niets in de gaten en dacht dat het een tijdelijke terugslag was. Het werd allengs erger, nog erger zelfs dan voor de operatie en dan vooral pijn onder in mijn rug. Woensdag had ik het eerste telefonische contact met de bedrijfsarts, die ook zei dat de pijn en ongemakken terug kunnen komen maar dat dit weer vanzelf overgaat. Inmiddels kon ik al bijna mijn bed niet meer uitkomen, waarna het wel weer draaglijk werd. Donderdag durfde ik niet op te staan uit angst voor de pijn en vooral bukken was bijna onmogelijk. Toen viel het kwartje: moest ik niet doorgaan met de medicijnen? Omdat de neurochirurgiepolikliniek gesloten was de huisarts gebeld, en de assistente bevestigde mijn vermoeden: doorgaan met de medicijnen. Dûh! Gelukkig had ik nog liggen van voor de operatie. Vanaf die dag heb ik dus geen pijn meer.

Gisteren ben ik zelfs met de meiden (Laura is inmiddels terug van Corfu) naar Ikea (Mariska reed) geweest om in te kopen voor hun nieuwe flatje. Dat ging heel goed. We kwamen met een kar vol terug en de dames hebben hun definitieve keuze voor de meubeltjes gemaakt. Rest nog zonwering en gordijnen. Op het parkeerterrein zagen we nog een Peugeot 403 die er slechter uitzag dan ik me afgelopen week voelde! Klik hier voor meer info over deze auto uit 1966.

YouTube: John Lennon - Cold Turkey

Slaap Leo slaap

Afgelopen vrijdag was Mariska jarig, ze werd 22 jaar. We vierden het met door Carla gemaakte sushi, 's Avonds kwamen Marja, Willem en Joyce op visite. Ze viert het 'groot' op de 21e. Het weekend heb ik zeer rielekst doorgebracht, zaterdag natuurlijk de blamage van Oranje aanschouwd. Het regent voordurend, dus de wandelingen doen we gewapend met paraplu. Vandaag was ik voor het eerst weer eens alleen, wat neerkwam op uitslapen tot 11.30 uur. 

Ik voel me steeds beter en slaap des te meer. De dagelijkse wandeling deed ik ook alleen, door ons groene domein waarover ik een klein jaar geleden ook al schreef. Omdat het zulk rotweer is een foto van vorig jaar ter illustratie. Waar ik echt naar uitkijk is de reünie van Blaise Pascal. Er is al aarzelend een e-mailcorrespondentie op gang gekomen met onder anderen Kasper, Petra en Anja. Van Petra ontving ik een aantal door mij onbekende en/of vergeten foto's uit 1975, ons eindexamenjaar van de HAVO. We hebben onwaarschijnlijk veel plezier gehad in die tijd. De details zullen wel weer terugkomen op de reünie. Nog 3 weekjes slapen!

Ministry of Silly Walks

Vanaf vandaag gaan we elke dag een wandeling maken. We beginnen klein, en dan elke dag een stuk verder tot de wandeling zo'n 1 à 1,5 uur duurt, vanaf volgende week op eigen kracht. Tijdens de wandeling moet ik oefeningen doen, zoals op de tenen of de hielen lopen. Ook een stukje met gebogen knieën, met korte en lange passen. Dit is best vermoeiend en doet, niet eens uit de verte, aan John Cleese denken, in zijn rol van Minister van Malle Loopjes.

De dagen krijgen een vast patroon; beetje uitslapen, oefeningen doen, ontbijten, NRC Next lezen, douchen, nieuwe pleister opplakken (door mijn eigen Florence Nightingale), boek lezen, lunchen, samen wandelen, AD en/of boek lezen, even achter de computer, eten, oefeningen doen, tv kijken, slapen.

Keek op de Week

Maandag - Vandaag komt Mariska terug uit Corfu, volgende week gevolgd door Laura. Dan zijn we nog zo'n beetje anderhalve maand samen en verhuizen de dames naar de stad.

Dinsdag - Mariska kwam ernstig vertraagd thuis, rond half vijf vanmorgen. 's Avonds bakte ze een brownietaart en morgen gaat ze al weer werken. Ik kreeg een flesje authentieke Corfiotische kumquatlikeur cadeau. Met de post kreeg ik een kaart van de collega's van de afdeling en een mooi cadeau, het CD Luisterboek "De Overgave" van Arthur Japin. Maar liefst 11 uur luisterplezier. Omdat ik best een boek kan vasthouden, bewaren we dit voor in de auto tijdens onze uitstapjes volgend jaar.

Woensdag - Carla kookt de hele week en dat valt beslist niet tegen. Vandaag heb ik haar een beetje geholpen: olijven ontpit en ovenschotel gehusseld.

Donderdag - Ben inmiddels aan mijn derde Maarten 't Hart in één week begonnen. Vanmiddag zijn de hechtingen door de huisartsassistente verwijderd, of liever gezegd hechting, het bleek één lange draad te zijn, van schattig blauw nylon. Heb nu hechtpleisterjes. Dat lucht op, want die grote pleisters begonnen te jeuken, de lijm blijft achter en moet worden weggepoetst met alcohol. Daar kan mijn tere huidje niet tegen!