In vitro

Om de verveling te verdrijven heb ik vandaag de vitrine met Kuifje modelauto's, die elk corresponderen met een scène uit een Kuifje stripverhaal, verplaatst van de slaapkamer naar het kantoortje. Ik had al een tijdje geen nieuwe meer ontvangen, dus ik vermoedde dat ik inmiddels alle autootjes had. Ik nam de gelegenheid te baat eens te controleren of dat waar was. Er zijn 70 auto's, ik heb er 67, dus er ontbraken er drie. De ontbrekenden zijn: de Rode Bolide*, Alcazars Chevrolet en de Witte Amilcar* (dit is de laatste uit de serie dus die komt misschien nog). Ik zal die andere op één of andere manier alsnog te pakken moeten zien te krijgen.

Tijdens het sorteren viel me trouwens op dat de leeftijd van de modellen zo'n beetje af te lezen is aan de manier waarop de koplampen zijn bevestigd. Er zijn vier periodes, van oud naar jonger, in de vitrine van boven naar beneden.

De koplampen zitten bevestigd:

1. op een stang voor de radiateur;
2. op het spatbord;
3. aan de motorkap;
4. in, naast of boven de grille.

Peugeot 403 Taxi

* Dezen heb ik inmiddels ontvangen.

Kat met peren

Kat met peren. 

Zondag. Mooi weer. Eigenlijk geen plannen. Wandelen dus. Carla wilde naar de duinen, ik wilde het bord Toledo's pad nog eens goed op de gevoelige chip vastleggen. Twee jaar geleden was dat jammerlijk mislukt. In een grijs verleden had mijn gewaardeerde (ex-)collega Franciscus M., Cis voor zijn vrienden, al een analoge foto gemaakt en aan mij gegeven. Een kleine tien jaar later noemde ik dit weblog zo, omdat het precies weergeeft wat het is, namelijk het pad dat ik afleg in het leven. Zodoende togen wij vandaag welgemoed richting Burgh-Haamstede, Zeeland. We parkeerden bij de kerk aan de Kerklaan. Ter plaatse wordt je gewaarschuwd voor vallende peren, waarover ik in een vorig bericht al vertelde. Nu liep daar ook een leuk jong katje rond, dus de grap was snel gemaakt.

Carla moest (natuurlijk) plassen, we gingen dus even naar warme bakker annex streekmuseum annex Volkswagenfanaticitempel Sonnemans. Ze hadden ook bolussen maar we zouden die dan op de terugweg kopen. Via de Zandstraat liepen we richting duinen genaamd 'Het Zeepe'. Daar volgden we een volgens de beschrijving 'nauwelijks zichtbaar paadje'. Dat hebben we geweten. Binnen no time waren we verdwaald. Zodoende liepen we dan weer wel langs een aantal mooie rood met witte stippen paddenstoelen.

Door mijn 'feilloze' oriëntatie-vermogen en heel veel mazzel bereikten we uiteindelijk wel het bos 'De Kop van Schouwen' waar we in eerste instantie naar toe wilden. We liepen door duinen waar kennelijk heel veel paarden liepen, want er lagen behoorlijk veel paardenvijgen, echter geen paard te zien. Wat verder opviel was een enorme hoeveelheid gevelde bomen, hoog opgetast midden in het duingebied. Het bos zelf tooide zich in fraaie herfstkleuren.

Via geaccidenteerd terrein, zoals dat zo mooi heet, liepen we weer richting Burgh-Haamstede, waar we even van de route afweken om Toledo's pad nog eens te fotograferen. Vervolgens liepen we weer langs de duinrand waar we alsnog een kleine dertig zwarte pony's zagen die kennelijk verantwoordelijk waren voor het hoge vijggehalte. Eerst nog even langs Sonnemans om die bolussen te scoren. Ze verkochten ook Volkswagenmodelautootjes. Ik verzamel 1:43 modellen en daarvan hadden ze er maar één, de VW Beetle 'Herbie' (de liefdeskever) van fabrikant Cararama uit Hong Kong, voor de schertsprijs van 8,95€. Moe maar tevreden reden we via Dinteloord, waar Carla's roots liggen, terug naar Rotterdam.

Tickets to ride

Ik ben niet meer zo'n concertganger. De laatste keer was met Eric, Steve Earle & the Dukes in Nighttown, november 2005. Diezelfde Eric was twee jaar geleden naar het concert van Paul McCartney geweest, in het GelreDome. Dat was de verlenging van Back in the U.S. tour. Ik ben niet gegaan, omdat ik bang was dat het zou tegenvallen. Tsja. Na het zien van de gelijknamige DVD zag ik mijn fout in. We worden er niet jonger op en ik had me voorgenomen dat ik, als Sir Paul zich in Nederland zou vertonen, wèl zou gaan. Net na het uitkomen van de Beatles Remastered begon Carla er ook al over. Eergisteren werd bekend dat er weer een Europese minitoer op stapel stond en dat hij weer acte de présence zou geven in het GelreDome. Wij natuurlijk enthousiast en Mariska en Laura zagen het wel zitten om mee te gaan.

Vanmorgen lag ik dus in mijn spreekwoordelijke slaapzak voor de computer om klokslag 10.00 uur vier kaartjes te kunnen scoren. Bankpas en creditcard in de aanslag. Liever geen staanplaatsen op het veld en ook niet te hoog. Om exact één voor werd de button op LiveNation actief en kon ik meteen bestellen. Het is vak 120 geworden, plaatsen 105 t/m 108. Ingang K (Ingang Oost, zeg maar). Geen centje pijn qua overbelast of andere perikelen. Betaald met iDEAL en zelf de tickets geprint. Je weet maar nooit met het explosieve TNT van tegenwoordig. Nu nog zes weekjes slapen en dan is het zover...

Rotterdam op zijn smalst

Het weer nodigde ons vandaag uit weer eens een wandeling te maken, dicht bij huis dit keer. We liepen de straat uit, die bijna naadloos overgaat in voet- en fietspad richting Schollebos, Capelle aan den IJssel. Omdat de jeugdige delinquenten op hun scootertjes hier de boel onveilig maken, heeft de gemeente besloten een hek te plaatsen waar je alleen stapvoets doorheen kunt laveren. Tenzij je natuurlijk om het hek heen rijdt, over de stoep, voetpad en/of gras. Dit blijft namelijk onbehekt, vanwege de bereikbaarheid voor de hulpdiensten. Verder hebben ze het bord (brom-)fietspad achterstevoren opgehangen. Ben benieuwd wanneer dit debacle adequaat wordt opgelost.

In het park zelf was het weer een watervogelfeest. Reigers, aalscholvers (schollevaren in oud Nederlands), waterhoentjes, meerkoeten, eenden, futen en zwanen. We liepen via Bermweg richting Aldi, waar we niet zo gek vaak komen. We zijn meer van de Lidl. We zochten de beruchte Prosecco in blik, die niet meer zo mag heten. Helaas was het op.

Op de Bermweg zag ik een bord, 'DAMES HAKKEN'. Zeker een variant op zwientie tikken, een Oost-Nederlands gebruik waar ik tijdens ons verblijf in Enschede heen wilde, maar door Carla werd teruggefloten. Zij vindt dat dierenmishandeling, maar volgens mij hebben de achtervolgers het veel zwaarder!

Alles valt op zijn plaats

Nu we toch bezig waren hebben we meteen maar de huiskamer aangepakt. Geen verbouwing of geklus, maar het inpassen van een nieuwe TV. Een flatscreen dit keer, de Sony KDL-40W5500. Een best apparaat, dat wij al een aantal weken op het oog hadden. Ik kocht hem gisteren bij Correct, na een financieel meevallertje. Dit was voor Carla voorwaarde om hem te kopen. Hij is met een HDMI-kabel gekoppeld aan de Sony RDR-HX780 HDD DVD-Recorder die ik in maart kocht. Door de Bravia-Sync-technologie is het als het ware één apparaat geworden. Verder is de TV rechtstreeks aangesloten op de versterker voor een superieur geluid. Een echt home theater is een stap verder, maar ik heb geen ambities in die richting.

De oude TV stond in onze Lundia mediakast op een hoekelement, dit vanwege de diepte. Met een flatscreen is diepte geen probleem, dus die hoek kon verdwijnen. Hierdoor creëer je ineens onwijs veel (speel-)ruimte. Door de grootte van het scherm, 40" (101,6 cm), kon de zithoek dan ook helemaal naar de tegenoverliggende muur worden verplaatst. De ideale kijkafstand is namelijk 3x de diagonaal van het scherm =  3 meter. Na het schuiven met de buffet- en vitrinekast met museumstukken werd het plaatje compleet. Laura kwam helpen, want alleen gaat dat bijna niet. Carla ontfermde zich over de inrichting en ik sloot alle apparatuur weer aan. Tegelijkertijd stond de hachee met rode kool te pruttelen in de nieuwe keuken, wat we daarna heerlijk opaten kijkend naar de DVD van Buena Vista Social Club. Laat de winter maar komen!

 

Internationaal geldverkeer

Vandaag werd onze brievenbus opgeschrikt door een enveloppe van het Parket van de Procureur des Konings, afdeling Politierechtbank, residerende aan de Opgeëistenlaan (sic!) te Gent, België. Nadat ik de enveloppe met trillende handen had opengemaakt, maakte ik kennis met het kromme Nederlands onzer Zuiderburen. Na drie keer lezen bleek, dat ik op 8 mei 2009 een zeker bord C43 met daarop vermeld een niet nader genoemde snelheidslimiet heb overschreden. Of ik ter compensatie en op straffe van vervolging door de Rechtbank 60€ over wil maken! Het was de dag dat we naar Celma en Robert in Normandië reden. Normaal is 8 mei, hoewel geen officiële feestdag (Bevrijdingsdag), een vrije dag voor de meeste ambtenaren. De flitsers stonden wel gewoon aan, heb ik het vermoeden.

Dat geld heb ik inmiddels via internet overgemaakt aan het Ontvangstkantoor der Penale Boeten, eveneens te Gent. Hiervoor moest ik wel weer een kleine studie doen, omdat geld overmaken naar het buitenland gepaard gaat met termen als BIC-begunstigde en IBAN-nummer, zoals op het overschrijvingsbulletin staat vermeld. Het is wonderwel gelukt en heb de betaling maar een week voor de vervaldatum datum geagendeerd, want je wilt toch niet meemaken dat de Gendarme je van het bed komt lichten...

Rôle ovaire Beethoven

Ondanks het drukke schema van afgelopen weken zag ik toch kans de Beatles cd's te draaien en de bijbehorende booklets te lezen, waarin naast de originele liner notes ook historische- en opname-informatie wordt gegeven, vergezeld van nieuwe foto's. Zo las ik dat, toen de Beatles in Parijs waren, zij aldaar drie nummers in de plaatslijke EMI-studio hebben opgenomen: de Duitstalige versies van I want to hold your hand (Komm gib mir deine Hand) en She loves you (Sie liebt dich). Tezelfdertijd namen ze ook Can't buy me love op, het enige originele eigen nummer dat zij in het buitenland opnamen.

Dit deed me denken aan stripheld Hamster Jovial van Parijzenaar Gotlib (1934), over een tamelijk gestoorde hopman die zijn drie welpen probeert warm te maken voor muziek en dan rock in het bijzonder. Eén verhaal, Roque Drimes, springt er uit, waarin Hamster Jovial zich verkleedt als Blouson Noir (nozem) en in zijn beste fonetisch Frans rockteksten ten beste geeft, zoals 'Aille ouante tou hold yor hènde' en 'Kent baille mie love'. Klik vooral op het plaatje hiernaast voor een vergroting.

De middenpagina van het album is verluchtigd met adaptaties van bekende plaathoezen als Abbey Road, 200 Motels, Sticky Fingers et cetera, al dan niet voorzien van het hamsterthema. Roque Drimes is natuurlijk een parodie op Rock Dreams, de serie schilderijen uit de eerste helft van de jaren 70 van de Belgische schilder Guy Peellaert (óók 1934) met daarin prachtige realistisch uitziende doch gefingeerde portretten van zijn rockhelden en -heldinnen. Peelaert, die o.a. de hoes voor David Bowie's Diamond Dogs heeft ontworpen, is in 2008 overleden, Gotlib leeft nog.

Nouvelle Cuisine

Als de heren bouwvakkers het pand hebben verlaten hebben begint het feest pas. Ik moest onze koel-/vriescombi kwijt. Het is een oud, gigantisch ding met het stroomverbruik van een middelgroot dorp. Net voor de verbouwing had ik de vaatwasser al verpatst op Marktplaats, dat ging heel vlotjes. Een medelander uit Leiden kwam hem met zijn moeder ophalen. De koelkast ging iets moeizamer. Ik vroeg er geen geld voor en er reageerden meteen drie gegadigden. Twee medelanders zouden hem successievelijk komen ophalen, maar kwamen beiden niet opdagen. De derde gegadigde reageerde in het Engels per sms, het bleken drie jongemannen te zijn. Toen ze nog eerder opdaagden dan afgesproken was, vroeg ik waar ze vandaan kwamen. Poland! That's quite a drive, reageerde Carla snedig. Ik legde het gebruik van de koelkast uit: bovenin bier, onderin ijsblokjes. Ze beloofden hem meteen te gaan gebruiken.

Nu er ruimte was geschapen kon ik aan het werk. Plafond witten en muren grijs sauzen. Daarna de Ånga assembleren. Bij het uitpakken ging het al mis, een van de staanders was helemaal verbogen. Ruilen dus bij IKEA Delft (het was zondag), waar ik net voor de massahysterie aankwam. Gelukkig was het op voorraad en kon ik, met anderhalf uur vertraging, beginnen. Het heeft me met vallen en opstaan twee dagen gekost, maar dan heb je ook wat.

In de tussentijd maakte Carla alles schoon, zelfs ramen werden gezeemd en luxaflexen afgestoft en/of ontvet. De luxaflex in de keuken is helaas te breed geworden, omdat er aan weerszijden nu tegeltjes zitten. Ik ga informeren of het ingesmald kan worden. Aan het plafond prijkt nu ook een Fuga en onder de kastjes twee Grundtal lampjes. Ons pannenarsenaal is nog uitgebreid met een klein koekenpannetje en een grillpan. De echte kokert ken niet zonder! Met passen en meten hebben we onze oude en nieuwe spulletjes ingeruimd en ook het nodige weggegooid.

 

Het volgende project is de huiskamer. Meer daarover later, véél later!

Zuigen & soppen

Vandaag gaan we week drie in van onze verbouwing en als het goed is wordt morgen de keuken opgeleverd. De badkamer en het toilet waren vorige week al klaar en dit weekend hebben we die schoongemaakt en ingericht. In de badkamer zou een spiegel met planchet komen, maar we hadden liever een badkamerkastje. Maanden geleden hadden we bij IKEA de Lillången gekocht, die nu dus eindelijk is opgehangen. Het planchet heb ik links naast de verwarming opgehangen, voor de douchegel, shampoo een aanverwante artikelen. Ik kan er ook mijn bril op kwijt. De verlichting wordt verzorgd door Lilholmen. Om het geheel te completeren hebben we ook een nieuwe afzuiginstallatie, met afstandbediening en timerfunctie. Alleen ging het zaterdag fout, hij sloeg niet meer af en bleef op de hoogste stand doorloeien, zodat ik in het holst van de nacht in de berging naar de nok moest klimmen om de stekker eruit te halen. 's Anderendaags de stekker er weer in, probleem opgelost. Magische handjes!

Wat ook nog moet gebeuren is het ophangen van de Xenos Xenoflex jalouzie (2,99 euro!) die ik tot mijn leedwezen moet inkorten tot 27,5 cm breedte. Met mijn reputatie op het gebied van meetkunde wordt dat een hele uitdaging. Inmiddels hebben we ook de twee Antonius wasmanden neergezet, waar nog wieletjes, zoals Carla dat noemt, onder moeten komen. Het toilet beneden is dus ook af, waar de enige investering ook een Lilholmen lamp was en een witte toiletborstel, net als in de badkamer.

Door al dat gezuig de afgelopen twee weken is onze ruim tien jaar oude Miele Allergy Control Plus langzaamaan ingestort. Het was al een oud beestje waarvan de klep los zat en de snoerspanner versleten was, dus besloot ik dit weekend een nieuwe te kopen. Het moest wel weer een Miele zijn en met een sterke motor. Onze huidige is er een van het type anti allergie, omdat Mariska het 'aan haar luchtwegen' heeft. Zij is inmiddels het huis uit, dus dat is niet meer nodig.

De keus viel op de Black Pearl 5000. Deze heeft, naast een zeer aantrekkelijk uiterlijk, nog als voordeel een driedelige telescopische buis wat een stuk flexibeler werkt, bijvoorbeeld op de trap.

Momenteel wordt de keuken betegeld en vanmiddag wordt er, als het goed is, nog gekit en de stroom weer aangesloten. Mij rest dan het witten van het plafond, sausen van de wanden en in elkaar zetten van de Ånga. Later meer hierover!

Tantaluskwelling

OK dan. Afgelopen woensdag ontving ik dus de Beatles Stereo Boxset Edition Remastered. Je zou verwachten dat je dan op de bank gaat zitten en de eerste cd de speler in frisbeed om vervolgens een kleine twaalf uur later moe maar voldaan in je mandje te kruipen. Niets is minder waar. Het hele huis ligt overhoop en van een muzikaal verantwoorde opstelling is even geen sprake. Het hele idee achter die remasters is toch de superieure geluidskwaliteit. Er is vier jaar gewerkt vanaf de originele mastertapes. De eerste vier cd's zijn ook voor het eerst in stereo te bewonderen, hoewel dat niet door iedereen (Beatles- en geluidspuristen) wordt gewaardeerd. Ook zijn er inmiddels geluiden te horen dat de geluidskwaliteit niet aan de hoog gespannen verwachtingen voldoet. We zullen horen.

De installatie waarop ik al dat moois ga beluisteren bestaat uit de volgende componenten:

• CD-speler: Rotel RCD-06
• Versterker: Rotel RA-972
• Luidsprekers: Tannoy Mercury F3
• Subwoofer: Tannoy Mercury mSUB 10
• Kabel: Oelbach LS Kabel Glasklar 2x2.5

Ik kon het natuurlijk niet laten en heb toch The Beatles (a.k.a. The White Album) afgeluisterd. Wat het meest opvalt is dat de bas en drums veel prominenter aanwezig zijn, het klinkt allemaal een stuk steviger. Zou het toeval zijn dat deze instrumenten bespeeld worden door de enige nog levende Beatles?