Uitwaaien

Tussenstop

In tegenstelling tot vorig jaar stopten we nu wel bij de Punto Panoramico San Gottardo, halverwege de Gotthardpas. Het is berekoud, natte sneeuw, regen en harde wind, we kopen een gems voor het kind...

De laatste loodjes

6 september 2019 | De laatste hele dag. Van Janneke en Hein hadden we gehoord dat er een soortement kringloopwinkel is in CG en dat ze heul niet duur zijn. Onze interesse was gewekt, dus wij togen monter richting deze winkel. Ze hadden niets teveel gezegd, Spazio Vintage is een heel leuke winkel met van alles en nog wat, zelfs een Fiat Topolino stond ergens verborgen tussen de meubeltjes. Hoewel ik niet echt veel van mijn gading vond viel mijn oog wel een een houten stepje, zo te zien zelf gemaakt ergens in de jaren 50. Het moet een Honda motorfiets voorstellen. Hebbon! Het ding moest 48€ opbrengen  maar ik kon afdingen tot 30€. Ik ga deze step à la Drew Pritchard minimaal restaureren (lees: schoonmaken en een beetje oppoetsen) en dan een mooi plaatsje geven in ons trappenhuis.

Aangezien het vrijdag is, kunnen we meteen even de markt aandoen, Carla altoos op jacht naar een jurrekie. En ja hoor weer geluk vandaag. Ook geluk hebben we bij de kraam met Panini Porchetto. Carla neemt er ook éen en we peuzelen ze heerlijk op in het parkje. Daar hangen briefjes van de gemeente dat ze binnenkort ongedierte gaan bestrijden (zo begrijp ik het met mijn gebrekkige Italiaans).

Die middag maak ik wat foto's van het erf met de poezen, honden en kippen. Hein neemt me mee naar de werkplaats van de buurman waar naast moderne installaties en gereedschappen ook oude meuk te vinden is dat schijnbaar lukraak is verspreid over het terrein. We besluiten de dag/week/vakantie met een afscheidsdiner en dan is het welletjes. Morgen huiswaarts!

Uit het lood

5 september 2019 | Het is vandaag Laura's laatste dag hier. Vanwege haar dieet moet de terugreis zorgvuldig worden gepland, toewerkend naar het moment van opstijgen vanaf het vliegveld in Pisa. We vertrekken net na de lunch voor een ritje van ongeveer twee uur naar de stad. Kunnen we een stadswandeling en een bezoek aan de toren mooi combineren. Na de nodige wegwerkzaamheden rijden we Pisa binnen en parkeren we, na diverse omzwervingen omdat de verkeerssituatie toch weer verrassingen in petto heeft, onder de Piazza Vittorio Emanuele II, waar je tot mijn vreugde zo naar binnen kunt rijden met je Telepass badge. Daarna een flinke tippel via de Via Francisco Crispi naar de Ponte Solferino over de Arno. Daarna richting Torre di Pisa, waar het alsmaar drukker werd. Toeristen dus, bevangen door een massahysterie om een weinig originele, maar ozo grappige foto te maken. Fascinerend om te zien en op zich weer leuk om daar dan weer een foto te maken (wellicht ook niet heel origineel, maar je moet toch wat). Hier rusten we wat en eten een meegebracht hapje.

Tijd om terug te slenteren. We verdwalen een beetje maar eenmaal bij de Arno aangekomen weten we het weer. De rit naar het vliegveld duurt ongeveer 10 minuten en daar kun je tot mijn verbazing ook weer parkeren met de Telepass. Was me vorige keer niet opgevallen. Wel super handig natuurlijk. Laura eet nog pastasalade uit haar bakje, nog even verkleden en dan is het tijd om richting het vliegtuig te gaan. Al met al was het een zeer geslaagde logeerpartij en viel het reuze mee met aanstaande moeder en kind. Wij aanvaarden in het schemerdonker de reis naar huis.

...Nothing like the Tuscan sun

3 september 2019 | Na al het zwijnengeweld chillen we de volgende morgen in de tuin.

De middag is gereserveerd voor een bezoekje aan Arezzo, aangezien dat de grootste stad in de buurt is en Laura wel eens een winkeltje of wat wil zien. Arezzo is, zoals we allemaal weten, het decor voor de film La vita è bella. Maar dat terzijde. Het is, zoals eigenlijk elke dag, behoorlijk warm en zonnig. Gezien mijn naam (Leo), ben ik altijd op zoek naar beeldhouwwerk of terra cotta met een leeuwenkop. Ik had geluk, bij een antiekzaakje onder de bogen aan de Via Giorgio Vasari stond een mooie kop op de stoep. De meeste winkels staan aan de Corso Italia, maar zoals altijd zijn de zijstraatjes net iets interessanter. Laura kan alleen niet heel lange stukken lopen in deze hitte en de steile hellingen helpen ook niet echt. Wel hebben we bij Dirty Rat aan de Via Cavour heerlijk wat gedronken, dit is echt een leuk stijlvol zaakje.

4 september 2019 | Morgen is alweer Laura's laatste dag met een bezoek aan Pisa, dus vandaag gaat zij lekker haar eigen ding doen en uitrusten. Wij daarentegen gaan weer naar hutje en boerderijwinkel van Sting! Carla is al helemaal hyper en ik vind het ook wel leuk. Vorig jaar waren we hier natuurlijk ook al en toen hebben we wijn en olijfolie gekocht. Dat is inmiddels op (op één fles na, die bewaren we voor ons 40-jarig jubileum). Dit jaar is niet anders, weer wijn en vooruit, ook wat olijfolie, ook weer voor de thuisblijvers. Tevens kocht ik een geinige kurk/dop met de Chianti-haan daarop afgebeeld.

De villa ligt een stukje verderop en daar is ook niets veranderd. Meneer is sowieso niet thuis. We lopen een beetje rond, langs de tuinderij, olijf- en wijngaarden, de heuvel op het bos in en langs het kerkje naar de beek die, vanwege de welig tierende watervegetatie, af en toe overstroomt, zo lezen we op een bord. Van Janneke hadden we de tip gekregen langs Radda in Chianti te rijden, dus dat was onze volgende stop.

Radda in Chianti is een piepklein stadje, maar met een grote aantrekkingskracht op toeristen. Je kunt er heerlijk rondstruinen, in en om het stadje. Het uitzicht naar de Toscaanse heuvels is werkelijk schitterend. Maar genoeg genoten, we moeten op huis aan, ernstig snel tanken en dan vanavond genieten van de afscheidsbarbecue.

Tja, die barbecue, laten de foto's voor zich spreken!

Hoge hakken of hoefjes

1 september 2019 | Na een, toch zeker voor een zwangere vrouw, vermoeiende reis, lastten we op zondag een rustdagje in. Dat wil zeggen dat we, ter voorbereiding voor het etentje dat Laura geeft, wel even boodschappen moeten doen. Des middags lekker chillen op het terras en des avonds maakten Laura en ik Spaghetti Putanesca naar oud Rotterdams recept. Met dien verstande, dat zij het met volkorenpasta moet eten vanwege de diabetes. Het werd een daverend succes, ook lang nadat de kinders naar bed waren.

2 september 2019 | Na ons een weekje ingehouden te hebben gaan we met Laura wat vaker eropuit. Zij is nog nooit in Italië geweest, dus alles is nieuw. Zij en Carla, en vooruit ik ook wel, zijn gek op lokale marktjes. Op maandag is er één in Foiano della Chiana, een kleine 20km verderop. De rit op zich is al leuk door het Toscaanse heuvellandschap. Parkeren in het stadje is gratis, met parkeerkaart. De markt is verspreid, her en der in alle straatjes. Voor onze eettafel hebben we een tafelkleed gekocht met naïeve visafbeeldingen. Het stadje zelf is ommuurd en daarop zijn dan weer huizen gebouwd.

We hebben tijd over en Laura is nog niet al te moe, maar wel hongerig. Dus op naar Cortona voor een lunch. Hier waren we vorig jaar natuurlijk al geweest, maar het is niet ver en best de moeite waard. Na wat te hebben rondgestruind lunchten we op het terras van Bar Caffè Signorelli. nabij de Piazza della Repubblica. Was niet slecht maar de bediening kon wel iets vriendelijker en sneller. Carla kon het weer niet laten en kocht een knuffelszwijn voor de aanstaande kleindochter...

Eenmaal weergekeerd was Hein druk in gesprek met de tuinman, die aangaf dat de pruimenboom ernstige gebreken vertoont en, omdat het die middag hard zou gaan waaien, snel drastisch teruggesnoeid diende te worden. Een leuke klus om aan mee te doen, dus Hein en ik (vooral Hein) gingen met de kettingzaag in de weer, waarmee we een flink aantal dikke takken hebben verwijderd en in stukken gezaagd voor de haard. Kleine takjes en bladeren, alsmede afgevallen verdroogde pruimen veegde ik naar de kant van de tuin. 

In het holst van de nacht schrok ik wakker van een vreemd geluid. Het leek alsof de buurvrouw op hoge hakken door de tuin zwierf. Nadat ik bij mijn positieven kwam besloot ik dat het misschien wel zwijnen waren die met hun hoefjes dat geluid maakten. Ik maakte Carla wakker want die is er op gebrand die zwijnen te zien. We hoorden ze wel, maar zagen ze niet en we durfden ook niet naar buiten. 's-Ochtends vertelden we het aan Hein en die kwam met de verklaring dat die zwijnen op de pruimen afkwamen en dat het geluid kwam van de pitten die werden doorgebeten. Dat klink zeer aannemelijk. Die pruimen lagen net iets lager aan de rand van de tuin waar ik ze heen geveegd had en die we in het donker niet konden zien. Gemiste kans...

Familie-uitbreiding

31 augustus 2019 | Vanavond halen we Laura op van het vliegveld Galileo Galilei in Pisa. Ze is al behoorlijk zwanger en toe aan een weekje er tussenuit. Door een een stom toeval kon ze samen met de dochter van een collega, die momenteel, door hetzelfde toeval, ook in Toscane verblijft, meerijden naar Zestienhoven (a.k.a. Rotterdam the Hague Airport). Ze hadden dezelfde vlucht. Voordat het zover is gaan we Lucca bezoeken en de ochtend spendeer ik op het erf op en rond het buurtschap waar ons huis deel van uit maakt. Het is er een gezellige boel met hondjes, katten, kippen en verder schuren en opslagloodsen waar van alles wordt bewaard, opgeslagen en gefabriceerd. Carla had zich inmiddels gehuld in haar nieuwe jurkje, dus de dag kon niet meer stuk. Hoewel, toen Janneke de bel naast de deur klingelde, vlogen er een paar wespen uit die daar alvast een nest aan het bouwen waren. Hein heeft het nest keurig geneutraliseerd.

Lucca dus, een stadje waar we nog niet eerder geweest zijn en dat zich op een aantal steenworpen van Pisa bevindt. Het is ruim twee uur rijden en door de vele werkzaamheden aan de wegen duurt het nog wat langer. Lucca is een alleraardigst vestingstadje met de, ook in Nederland, bekende stervormige plattegrond. In plaats van wallen liggen er erg hoge stadsmuren omheen, waar kan worden gewandeld en gefietst over de Passegiatta delle mura en anderszins aangenaam verpoost. Daarbinnen een wirwar aan straatjes, pleintjes, kerken en ander bezienswaardige monumenten. Bij de dorpspomp had ik, na het verwisselen van lenzen, een lensdop op het bankje laten liggen, maar toen ik het later wilde opzoeken zat er een zwerver op (vermoed ik), dus ik heb het maar zo gelaten. Het barst er ook van de winkeltjes, eetgelegenheden, vooral in de omsloten Piazza dell'Anfiteatro. Omdat aneto (dille) moeilijk te krijgen is kochten we bij een kraam nabij Piazza Napoleone een zakje voor Janneke's kruidenverzameling. We hadden geparkeerd net na de invalsweg vanaf de snelweg en op de terugweg zagen we een geadresseerde IKEA catalogus liggen. Nu ben ik niet bekend in Lucca, dus we hebben die maar meegenomen omdat hier in Nederland men gestopt is met de papieren catalogus. Het is wel in het Italiaans...

Op naar Pisa, alwaar de dames rond 20:10 uur zouden landen, een ritje van 20 minuten. Dat werd iets later en de bagageafhandeling duurde ook even, maar daar verschenen ze dan toch. De wederzijdse ouders konden opgelucht ademhalen, waarna de tocht van ruim 2 uur door het donker een aanvang nam. In het huis werden we door Janneke en Hein opgevangen in de gezellig met kaarsjes opgeleukte woning, waarna Laura dankbaar in haar bedje kon glijden. Komende dagen gaan we met Laura op stap naar bekende en onbekende streken.

Been there, done that

24 augustus 2019 | Het is niet onze gewoonte twee jaar achter elkaar naar dezelfde bestemming te gaan, maar Toscane vorig jaar verdiende een reprise. Dus, dit jaar zo'n beetje in het naseizoen, togen wij weer welgemoed richting Località Gambaroncia, alwaar wij vorig jaar in het, zeg maar, voorseizoen verbleven. De weg erheen verliep dit maal iets anders, aangezien de nieuwe Peugeot 2008 een ander navigatiesysteem ingebouwd heeft (TomTom i.p.v. een vaag Frans geval). De reis ging derhalve via Duitsland, alwaar aangekomen bij de A61 een omleiding gold langs glooiende Duitse dreven. Weer terug op de snelweg kun je wel lekker opschieten, 160 km/u was geen uitzondering. Eenmaal aangekomen bij onze tussenstop in Steinen, waagden wij ons weer aan een schnitzelmahlzeit op het terras van het belendende restaurant. Parkeren onder de walnotenboom is voor eigen risico, aangezien de rijpe noten elk moment op je dak kunnen belanden.

25 augustus 2019 | 's-Anderendaags aanvaardden wij de eindetappe, eerst dwars door Zwitserland maar nu gewapend met een tolbadge die wèl (ook) voor Italië bestemd is. Ik kon de verkeerde die vorig jaar weigerde onlangs gratis omruilen bij de ANWB. Carla vond het nog heel spannend of deze het zou doen, maar wij reden fluitend door de gele Telepass poortjes op alle tolwegen. De ontvangst bij Casa Gambaroncia door Janneke en Hein was weer allerhartelijkst en wij werden verwend met een gezamenlijke Pasta Vongole (ingefluisterd door Jamie) en de nodige vloeibare versnaperingen. Het zou niet de laatste keer zijn. Op het erf liep inmiddels een nieuw hondje genaamd Lola. Het is nogal een blaffertje dus je hoorde constant Lola basta!!

26 augustus 2019 | De eerste echte vakantiedag brachten wij door in de supermarkten in het stadje Castiglion Fiorentino (hierna te noemen CF) en in de tuin, dit voorafgegaan door het ontbijt dat ons werd voorgeschoteld. Vanaf nu verzorgen wij onze eigen maaltijden, op cruciale momenten onderbroken door gezamenlijke. Volgende week komt onze dochter Laura ons een aantal dagen vergezellen en dan gaan we uitstapjes maken, voor nu doen we rustig aan (a.k.a. chillen in de tuin of op het terras) en doen we plekjes in de buurt aan. Overigens werd ons nog de weg versperd door wegwerkzaamheden en dat leverde op de terugweg nog wat problemen op omdat TomTom een voorkeur had voor zeer smalle en steile paadjes.

27 augustus 2019 | Vandaag maken we een wandeling door CF. Het is behoorlijk warm (30°C+, wat eigenlijk twee weken zou voortduren) en de straten zijn steil, dus een behoorlijke uitdaging voor onze inmiddels weer ongeoefende spieren. Het is een oud stadje met een museum waarin ook opgravingen worden tentoongesteld. Verder natuurlijk typisch Italiaanse tafereeltjes en doorkijkjes, Carla is er dol op! Terug bij de Casa begon het chillen weer van voren af aan.

28 augustus 2019 | Omdat we toch niet helemaal stil willen zitten wandelden we, op voorspraak van Janneke, naar een kerkje in de buurt, de Chiesa Madonna del Bagno. Een leuke wandeling langs vervallen huizen, buurtschapjes, landerijen met olijfbomen, druiven en met uitzicht over het dal en bergen in de verte. Met de kerk zelf (en kerken in het algemeen) heb ik niet zoveel, maar het ziet er allemaal erg authentiek doch schilderachtig uit. Carla geniet er meer van en dat vind ik dan ook wel weer waardevol. We liepen dezelfde weg weer terug wat mij in de gelegenheid stelde met de lange zoomlens wat detailfoto's te schieten.

29 augustus 2019 | Op donderdag is de markt in Camucia, een stadje in de gemeente Cortona, waar we vorig jaar ook waren. Of de tijd heeft stilgestaan want het was weer ouderwets gezellig en druk. Helaas kon Carla weer geen jurkje vinden zoals vorig jaar, maar (spoiler alert!) dat is nog ruimschoots goed gekomen. Weer op advies heb ik een panino porchetta gekocht, een traktatie voor wie van gegrild varkensvlees op een broodje houdt (ik weet het, maar kan het niet helpen).

Vorig jaar konden we de weg erheen niet vinden en dit jaar viel het ook weer niet mee: best kept secret van de streek is de weg naar Castello di Montecchio Vesponi, een kasteel dat duidelijk zichtbaar vanuit de hele streek op een heuvel troont. Er staat slechts één (1) bord verscholen langs de provinciale weg en de deuren gaan eens per maand open voor het publiek. Na enkele vergeefse pogingen vinden we uiteindelijk de juiste afslag en kunnen even rond het kasteel dwalen, vergezeld van tuinlieden die de olijfbomen rondom snoeien.

30 augustus 2019 | Vandaag is het markt in CF en Carla hoopt een jurkje te kunnen scoren. Voor het zover is sla ik een hagedis gade en maak talloze foto's. Het beestje werd door het klikken gelokt en kwam steeds dichterbij, resulterend in zegge en schrijven één (1) goed gelukte scherpe foto. Op de markt scoorde Carla inderdaad een leuke jurk en ik dus maar weer een panino porchetta, die we samen in het piepkleine parkje aan de Via Trento vlakbij opaten. Morgen halen we Laura op van het vliegveld in Pisa!

Snoer!

Zoals iedere rechtgesnaarde audiotist zonder ik mij graag af om in alle stilte van muziek te genieten. Zo kocht ik drie jaar geleden een AKG K451 hoofdtelefoon voor de iPod Classic, een handzaam dingetje dat 5 sterren vergaarde bij What Hi-Fi. Op het snoer is een schakelaar geïntegreerd waarmee je de iPod bedient. De geluidskwaliteit en handzaamheid zijn  meer dan OK, dus toen ik voor de huiskamer een vervanger zocht voor de draadloze Sennheiser RS 120 II  kwam ik, na toch wel lang zoeken, uit op de AKG K182. Die Sennheiser bleek toch wel een tegenvaller, aangezien de radioverbinding waarover het geluidssignaal wordt getransporteerd ernstig en irritant stoort. In de verte hoor je Radio Vladivostok bij wijze van spreken...

De AKG K182 kocht ik trouwens ook weer bij Coolblue. Ik zocht een hoofdtelefoon met bepaalde eigenschappen: laag-ohmig, bedraad, over-ear en gesloten, voor niet meer dan 100€. De keuze is dan beperkt tot een handvol en de AKG beviel mij het best. Aansluiting op de CXN v2 netwerkstreamer geschiedt, via een verloopkabeltje van  König, op de RCA uitgang. Dit levert in principe een voorversterker signaal, vandaar dat de hoofdtelefoon laag-ohmig (32Ω) moet zijn vanwege het relatief zwakke uitgangssignaal. Voordeel is dat aansluiting op een mobiel device zoals een telefoon of iPod ook probleemloos is. Enfin, de kabel is drie meter lang, voorzien van een 3,5mm jack en een afschroefbaar verloop naar 6,3mm. Aan de telefoonkant is gekozen voor mini XLR, een standaard voor veeleisende gebruikers die ook wel eens een andere kabel willen proberen.

Update: de luidsprekerkabel is gerepareerd. Winkelier iEar' moest het wel tot tweemaal toe terugzenden voordat het naar tevredenheid was, maar alle connectors zijn opnieuw bevestigd.

De tussenstand:

Bronnen 

• Compact Disc loopwerk: Cambridge Audio CXC [05/2016]
• Voorversterker/streamer: Cambridge Audio CXNv2 [10/2018]
• Laptop: Toshiba Satellite Pro R50-B-157 [09/2015]
• Blu-ray Disc speler: Sony BDP-S6700 [01/2018]
• Digitale TV/Radio: Motorola VIP1853 [02/2013]
• Network Attached Storage (NAS): Synology DS2018play [11/2018]
• TV: Sony Bravia KD49FX9005 [06/2019]

Versterking

• Interconnect: Oehlbach XXL Series 2 X XLR [02/2019]
• Eindversterker: Cambridge Audio Azur 851W [03/2019]
• Luidsprekerkabel: Supra Quadrax 4x2.0 bi-amp CombiCon [01/2018]

Weergevers

• Luidsprekers: Bowers & Wilkins CM8 S2 gloss black [10/2017]
• Hoofdtelefoon: AKG K182 [08/2019]

Netwerk

• Switch:  TP Link TL-SG1008D [12/2018]
• Power: iFi audio iPower [05/2019]
• UTP kabel: AudioQuest Pearl [10/2018
• UTP kabel: AudioQuest Forest [05/2019]

Zeeuws-Vlaanderen 2019

Het oog wil ook wat

Geïnspireerd door Blok, een Engelse fabrikant van audiomeubels, heb ik de witte planken in het Ikea Bestå audiomeubel vervangen door glazen exemplaren. Dat staat een stuk gelikter en als bonus kan ik, omdat de planken dunner zijn, een extra plank kwijt.

Helaas is door de werkzaamheden één van de luidsprekerkabels afgebroken bij de connector. Het zijn niet de goedkoopste dus ik heb de kabel naar de winkel gebracht en die zou het onder garantie bij de importeur laten repareren. Dat is helaas mislukt want de winkelier, ook niet gek, checkte even of het weer goed vast zat en kon het zo weer los trekken. Sterker nog, een andere connector zat ook al los. Dus weer terug naar de importeur om alle connectors na te lopen. Ik hoop maar dat dit goed komt ander ben ik genoodzaakt nieuwe aan te schaffen en dan liefst wat soepeler want deze zijn wel erg dik en stug. In de tussentijd moet ik me behelpen met standaard luidsprekerdraad en dat bevalt me helemaal niet.

De oplettende lezer zal ook zien dat er een andere TV op de kast prijkt. Klopt! Een nabij familielid had een 55" OLED TV gekocht en dat zette mij er toe aan er ook een te willen. Dit verlangen sluimerde al langer, maar Carla was altijd een "beetje" terughoudend hieromtrent. Nu zag ze ook wel de voordelen van een grotere en vooral modernere TV. Helaas vond ze 55" echt te groot (heeft ze ook wel een beetje gelijk in), dus heb ik de slag kleinere 49" Sony Bravia KD49FX9005 aangeschaft. Ik ben nu eenmaal een Sony Bravia adept. Geen OLED helaas aangezien 55" daarvoor de minimum maat is. Wel Full Array LED en 4K, HDR etc. etc. De oude TV is traditiegetrouw overgedragen aan dochterlief, die tot dan toe naar ons oude 26" postzegeltje zat te turen. Deze is nu weer terug bij af hier op zolder.

Switchcraft

Wie dit blog een beetje volgt weet dat ik altijd bezig ben om in kleine stapjes mijn geluidsinstallatie in de huiskamer te verbeteren. 

De verbeteringen worden steeds subtieler, aangezien er op apparaatniveau binnen mijn budget niet veel meer te verbeteren valt. Zo niet op het vlak van bijvoorbeeld "audiofiel netwerk", al moet je hier ook den portemonnaie goed in de gaten houden.

Ruud bracht mij op het spoor van de iFi Audio iPower voedingsadapter voor de switch waar het een en ander aan hangt. Het idee is dat schone stroom positief bijdraagt aan een beter geluid. Ik kocht het bij wifimedia, die het de volgende dag bezorgde. Waar je wel op moet letten is het voltage van het apparaat waarvan je de voeding gaat vervangen, in dit geval 9v en dat het amperage gelijk of hoger is dan voorgeschreven. 

Hierna drong zich de behoefte op om ook de CAT7 netwerkkabel (AudioQuest Pearl) van de switch naar de netwerkstreamer te vervangen door de AudioQuest Forest, beide 0,75m. Deze bekwam ik ook weer bij wifimedia. De Pearl verkaste naar de laptop, ook al weer een soort van upgrade ten opzichte van diens standaard CAT6 kabeltje.

Die CXNv2 streamer had overigens wat probleempjes. Onlangs was er een firmware upgrade over de lijn en daarna werd, als je muziek wilde weergeven van de NAS, de LAN connectie verbroken tijdens het inlezen van de tracklist. Maar na enkele dagen corresponderen met de helpdesk van Cambridge Audio, werd het probleem opgelost door de vorige versie van de firmware terug te zetten. Alle lof voor Nicholas van Cambridge Audio!!

De tussenstand:

Bronnen 

• Compact Disc loopwerk: Cambridge Audio CXC [05/2016]
• Voorversterker/streamer: Cambridge Audio CXNv2  [10/2018]
• Laptop: Toshiba Satellite Pro R50-B-157 [09/2015]
• Blu-ray Disc speler: Sony BDP-S6700 [01/2018]
• Digitale TV/Radio: Motorola VIP1853 [02/2013]
• Network Attached Storage (NAS): Synology DS2018play [11/2018]

Versterking

• Interconnect: Oehlbach XXL Series 2 X XLR [02/2019]
• Eindversterker: Cambridge Audio Azur 851W [03/2019]
• Luidsprekerkabel: Supra Quadrax 4x2.0 bi-amp CombiCon [01/2018]

Weergevers

• Luidsprekers: Bowers & Wilkins CM8 S2 gloss black [10/2017]
• Hoofdtelefoon: Sennheiser RS 120 II [02/2017]

Netwerk

• Switch:  TP Link TL-SG1008D [12/2018]
• Power: iFi audio iPower [05/2019]
• UTP kabel: AudioQuest Pearl [10/2918
• UTP kabel: AudioQuest Forest [05/2019]

Texel 2019

Het oor wil ook wat

Wie dit blog een beetje volgt weet dat ik altijd bezig ben om in kleine stapjes mijn geluidsinstallatie in de huiskamer te verbeteren. 

Vorige keer liet ik al doorschemeren dat ik weer iets in gedachten had, namelijk een nieuwe eindversterker. Maar je had er al één hoor ik u en mijn vrouw vertwijfeld in koor roepen! Klopt, maar er waren toch diverse redenen hiervoor te gaan. 

De eerste reden is natuurlijk dat ik het niet kan helpen. Meer steekhoudend was dat na aanschaf van diverse Cambridge Audio componenten de Rotel RB-1552 mkii er een beetje flets en afwijkend bij afstak. Dat is natuurlijk ook niet echt een goeie reden, dus ik op zoek naar een echte upgrade ten opzichte van dit apparaat. Na een lange zoektocht kwam ik uit op de 19,1 kilo wegende Cambridge Audio Azur 851W. Dit apparaat komt uit een hoger segment dan de CXC en CXNv2, maar die range kent geen eindversterker doch twee geïntegreerde versterkers, de CXA 60 en CXA 80. Aangezien de CXNv2 tevens als voorversterker dient is daar geen behoefte aan. Eén en ander aangeschaft bij iEar in Tilburg, waarbij de Rotel voor een goede prijs is ingeruild.

Los van het bloedstollend fraaie maar ingehouden uiterlijk, heeft deze in de vakpers geprezen versterker de volgende unieke voordelen boven de Rotel en vergelijkbare soortgenoten:

• "Klasse XD" versterking, kort door de bocht houdt dit in dat de eindtransistoren permanent, variabel onder spanning worden gehouden, waardoor harmonische vervorming in de hogere frequenties wordt geëlimineerd. Voor de kenners: klasse A kwaliteit, klasse B efficiëntie maar dan beter.
• "Terrapin Buffering", wat inhoudt dat het ingangssignaal wordt gebufferd en altijd dezelfde weerstand heeft alvorens naar het versterkingsgedeelte te worden gestuurd.
• Twee ringkerntransformatoren, de kleine voor het ingangscircuit, de grote voor het versterkingscircuit.
• Vijfvoudige beveiliging in geval van oversturen, oververhitting en wat dies meer zij.
• De mogelijkheid tot uitbreiding met een tweede exemplaar, hetzij voor het gebruik voor bi-amping dan wel als dual monoblock, waarbij het uitgangsvermogen resp. bijna wordt verdubbeld dan wel ruim verdrievoudigd.

Zo understated als de voorzijde er uit ziet, zo ehh sexy toont de achterzijde. Ten opzichte van de Rotel een echte aan/uit schakelaar en de nodige voorzieningen voor het gebruik van meer dan één exemplaar. De netsnoeraansluiting is afwijkend, aangezien deze versterker in theorie meer stroom kan trekken dan een standaard snoertje toelaat.

Na twee weken inspelen kan ik wel zeggen dat het beter klinkt. Het laag is dieper en strakker, er zijn meer details waarneembaar. En het ziet er fantastisch uit natuurlijk, ook belangrijk!

Roddeltje: vandaag ontdekte ik dat iTunes vanaf de laptop via Airplay kan streamen naar de CXNv2. Dit spaart weer een USB kabel en Jitterbug uit, welk combo naar de installatie op zolder verhuist.

De tussenstand:

Bronnen 

• Compact Disc loopwerk: Cambridge Audio CXC [05/2016]
• Voorversterker/streamer: Cambridge Audio CXNv2  [10/2018]
• Laptop: Toshiba Satellite Pro R50-B-157 [09/2015]
• Blu-ray Disc speler: Sony BDP-S6700 [01/2018]
• Digitale TV/Radio: Motorola VIP1853 [02/2013]
• Network Attached Storage (NAS): Synology DS2018play [11/2018]

Versterking

• Interconnect: Oehlbach XXL Series 2 X XLR [02/2019]
• Eindversterker: Cambridge Audio Azur 851W [03/2019]
• Luidsprekerkabel: Supra Quadrax 4x2.0 bi-amp CombiCon [01/2018]

Weergevers

• Luidsprekers: Bowers & Wilkins CM8 S2 gloss black [10/2017]
• Hoofdtelefoon: Sennheiser RS 120 II [02/2017]

Klein maar fijn

Wie dit blog een beetje volgt weet dat ik altijd bezig ben om in kleine stapjes mijn geluidsinstallatie in de huiskamer te verbeteren.

De stapjes worden allengs kleiner, de grote klap moet nog gemaakt worden in de vorm van een nieuwe eindversterker, waarover later (heel veel later) meer.

De kleine upgrades bestonden uit:

• De hoofdtelefoon aansluiten op de streamer was nog een dingetje. Deze heeft namelijk geen hoofdtelefoonuitgang. Wel vier verschillende andere uitgangen aan de achterzijde: één XLR, één RCA, één TosLink en één Digital Coax. Deze kunnen alle vier tegelijk gebruikt worden dus ik heb met een verloopsnoertje de zender (3,5mm mini jack) verbonden met de RCA uitgang. De XLR uitgang is verbonden met de eindversterker.
• Nieuwe (betere) XLR kabels. Mijn vriend Ruud is namelijk nog een graadje erger dan ik en had nieuwe XLR kabels gekocht en mij zijn oude aangeboden. Het betreft de Oehlbach XXL Series 2 X XLR interconnect. Klinkt toch weer iets losser...
• Vervangen van banaanstekkers door vorkjes aan de luidsprekerkabels. Zit net iets steviger en kunnen dus ook niet losraken bij het verplaatsen van de luidsprekers of bij het stofzuigen bijvoorbeeld.
• Conversie van alle op de NAS opgeslagen muziek van ALAC naar AIFF. Het viel mij namelijk op dat de netwerkstreamer problemen had met het afspelen van de ALAC bestanden vanaf de NAS. ALAC staat voor Apple Lossless Audio Format. Dit is een gecomprimeerd formaat, waarbij de speler het bestand moet uitpakken. Dit brengt een klein beetje rafeligheid in het geluid met zich mee. Gelukkig kan je via iTunes deze bestanden converteren naar AIFF (Audio Interchange File Format, ook van Apple), een ongecomprimeerd formaat à la WAV. Voordeel is dat het iets beter klinkt, nadeel is natuurlijk dat het veel meer schrijfruimte in beslag neemt. Gelukkig heb ik een nieuwe NAS met 3 terabyte.

De tussenstand:

Bronnen 

• Compact Disc loopwerk: Cambridge Audio CXC [05/2016]
• Voorversterker/streamer: Cambridge Audio CXNv2  [10/2018]
• Laptop: Toshiba Satellite Pro R50-B-157 [09/2015]/USB Noisefilter: Audioquest Jitterbug [04/2017]
• Blu-ray Disc speler: Sony BDP-S6700 [01/2018]
• Digitale TV/Radio: Motorola VIP1853 [02/2013]
• Network Attached Storage (NAS): Synology DS2018play [11/2018]

Versterking

• Interconnect: Oehlbach XXL Series 2 X XLR [02/2019]
• Eindversterker: Rotel RB-1552 mkII [12/2015] 

Weergevers

• Luidsprekerkabel: Supra Quadrax 4x2.0 bi-amp CombiCon [01/2018] 
• Luidsprekers: Bowers & Wilkins CM8 S2 gloss black [10/2017]
• Hoofdtelefoon: Sennheiser RS 120 II [02/2017]

Multi room 1.0

De komst van onze kleinzoon vorig jaar hield ook in dat er een kinderkamertje moest komen. Meer precies daar waar ons kantoortje was. Omdat de zolder er min of meer braak bij lag, hebben we het kantoor naar zolder verhuisd en daar tevens een logeerkamer ingericht. Geen kantoor annex logeerkamer zonder muziek zeg ik altijd maar, dus daar was weer werk aan de winkel. 

Ik begon met de acht jaar oude Onkyo DR645, een alles in 1 setje met iPod dock, gekoppeld aan twee Denon luidsprekertjes die ik ooit in paniek kocht. Die Onkyo had inmiddels een defecte volumeregelaar, dus daar wilde ik wel vanaf. Toen ik de Pro-Ject Debut II SE kocht, schafte ik meteen een goeie tweedehands versterker, aan de NAD C 326BEE. Dit is een versterker zonder digitale ingangen, maar in een vlaag van voorzienigheid had ik in het voorjaar een DAC gekocht, de Cambridge Audio DacMagic 100. Primair bedoeld om de ChromecastAudio (digitaal/optisch) aan te sluiten zodat ik vanaf een telefoon of tablet kan streamen.  In de nieuwe opstelling echter is de ChromeCast analoog aangesloten op de speciale MP (MediaPlayer) aansluiting van de NAD.

Streamen hoor ik u denken? Maar dan toch ook zeker met een laptop gewapend met iTunes vanaf de NAS? Zeker, maar ik had daar geen laptop. Tot op een mooie dag verre buur Martin aan kwam zetten met een laptop die volgens hem "waardeloos" was en of ik hem wilde hebben. Welzeker zei ik enthousiast, wat mankeert er aan? Nou, de accu was kapot, er ontbrak een voedingsadapter (helpt ook niet echt) en de harde schijf haperde ontdekte ik later. In mijn ritselkist vond ik een bijpassende voedingsadapter (exact de goeie), bestelde on line een accu en toen dat eenmaal aan de praat was heb ik een system restore gedaan vanaf de HP restore partitie (het is een HP G62), waarna een aantal dagen Windows7 updates volgde. Toen dat eenmaal in orde was heb ik de harde schijf vervangen door een Samsung SSD die ik na een upgrade nog had liggen. Speciale driver geïnstalleerd, met USB-kabel gekoppeld aan de DacMagic en spelen maar!

De set is verder aangevuld met de TEAC DS-H01 iPod Dock die in de slaapkamer het veld moest ruimen voor de draaitafel en een oude Samsung Blu-Rayspeler BD-ES6000 die ik ook nog had liggen. Het geluid tenslotte komt uit de Cambridge Audio SX-60 luidsprekers die ik al eerder had vervangen.