Stempeltjes

Terwijl half Europa zich opmaakt om naar het zuiden te vertrekken, gingen wij vandaag noordwaarts, naar waar niets boven gaat. Groningen dus. Laura ging haar diploma laten legaliseren teneinde deze in Portugal in haar voordeel te laten werken. Ja mensen, zij vertrekt voor onbepaalde tijd, maar in ieder geval voor een half jaar, naar voorstedelijk Lissabon. Zij gaat kijken of ze daar een toekomst met haar vriend kan opbouwen. Groningen dus, een hele rit. We gingen met de Alfa, dat spreekt. Na twee toiletpauzes waren we er na bijna drie uur. We meldden ons bij de DUO-IB Groep, waar binnen tien minuten de formaliteiten afgehandeld waren.

Maar dan ben je er nog niet. Bij de Rechtbank in dezelfde stad moet ook nog een zogenaamd apostille-stempel worden gehaald. Om daar binnen te komen moet je net als op Schiphol je hele hebben en houden door een röntgenscanner loodsen. Gevaarlijke wapens als een nagelvijltje en een (linkshandig!) zakmes mogen niet mee naar binnen. Daarna naar het loket waar een ambtenaar zich over het bestempelde diploma ontfermt om er nog meer stempels op te zetten. Nadat je enkele tientallen euro's lichter bent zit het er op. Portugal, here she comes!

 

Nu we er toch waren zijn we ook even de stad ingegaan. Op zich geen enerverende stad, hoewel er fraaie oude gebouwen staan. Het wemelt er natuurlijk van de studenten. Er is markt en de winkelketenmaffia geeft ook acte de présence. Bij de H&M kocht ik een t-shirt en in de alleraardigste Folkingestraat bij 't Babbelaertje (ik kan het ook niet helpen) oud-Hollandse snoepjes. We reden terug via Bataviastad waar ik de OOR-encyclopdie 2008 voor een tientje op de kop tikte.

Na een hamburgertje bij de Mac reden we via de A27/A15 weer terug; er was ernstige verkeershinder op de A12. Al met al tien uur van huis geweest voor een paar stempeltjes, als je het nuchter bekijkt!

Oranje boven

Wanneer ik ter stede ga zal ik niet nalaten mijn cd- en modelautocollectie aan te vullen. Vandaag was het weer zover: ik ging Mariska's fiets repareren, de schroefjes van het slot hielden het niet meer op zijn plaats. Gisteravond belde ze in een hevige regenbui dat ik het moest komen maken, ze kon er niet meer mee fietsen omdat dat slot een spaak in het wiel stak. Het was gelukkig een klusje van niks, dus ik daarna snel de stad in.

Bij Meijer & Blessing was er uitverkoop, diverse leuke modelauto's voor minder dan 10 euro. Na een lange zoektocht kocht ik een Peugeot J7 bestelwagen met Michelin-opdruk en een VW T1 Pick Up. De kleuren van deze laatste zijn best heftig. Eigenlijk zocht ik een oranje exemplaar. Mijn vader, stratenmaker van beroep, was eind jaren zeventig afgekeurd vanwege stratenmakersknieën. Gelukkig kreeg hij een baantje bij de ruilverkaveling van Voorne-Putten, en reed daarvoor in een oranje VW Pick Up. Tijdens mijn research voor dit bericht ontdekte ik trouwens dat er wel degelijk een oranje model van hetzelfde merk (Cararama) bestaat. Volgende keer beter!

Omdat ik toch in de buurt was deed ik Plato ook nog even aan en kocht:

Alquin - Nobody can wait forever - 1975

Eels - Electro-shock blues - 1998

Tim Knol - Idem - 2010

Massive Attack - Heligoland - 2010

Beste maatjes

In de grote AD-haringtest 2010 kwam Simonis in Scheveningen met een 9,5 in de top 10 te staan. Ze hadden evenveel punten als de winnaar, maar andere factoren bepalen de rangorde in een ex aequo-situatie. Op de eerste dag van de haring waren we al met Petra geweest, maar nu zijn we met zijn tweetjes gegaan. Dit jaar bestaat onze vakantie uit dagjes uit, vandaar. We bestelden er eerst zes, maar die smaakten toch naar meer dus we lieten er nog drie aanrukken. Ze smaakten heerlijk, iets stevig en een tikkeltje zout.

Daarna liepen we langs de Buitenhaven richting zee, over de door betonblokken omzoomde havenpieren. Het is prima weer om uit te waaien. Via de eblijn liepen we richting Scheveningsepier, langs kitesurfers, kwalletjes en natuurlijk meeuwen. Er is niet veel volk op de been hoewel het nabij de pier drukker wordt. Na de oninteressante winkelpassage over de boulevard weer terug. Er wordt hard gewerkt aan de nieuwe zeewering. Nadat we nog even de Binnenhaven hebben bezocht, rijden we via IKEA Delft weer naar huis. Dat kunnen we nu eenmaal niet laten!

Cadzandweer

Een jaar geleden schreef ik heel stoer dat we er weer een paar jaar tegen konden, qua Cadzand-Bad. Toch kreeg ik weer de kriebels en Carla zei 'waarom ga je niet gewoon alleen?', de schat. Vandaag was het typisch Cadzand-weer: bewolkt, wind, niet echt warm en grote kans op regen. Onderweg stopte ik voor een boterhammetje, net na de afslag naar de Westerscheldetunnel. Parkeren aan de Egelantierlaan en verder te voet, langs het afwateringskanaal, richting strand. Het is eb, maar het water komt al op. Er zijn meer kwallen en vooral meeuwen, dan mensen.

 

Ineens doemt een stalen buis op vanuit het water. Het blijkt dat afgelopen maanden zand is opgespoten vanuit zee door twee hopperzuigers. Even dreigt het te gaan onweren, maar de bui drijft gelukkig over. 

 

Ik liep achter het dorp langs terug, over de Lage Strinkweg, richting afwateringskanaal. Er ligt een enorm gebied braak, waar het vakantiepark Cavelot a.k.a. Noordzee Résidence Cadzand-Bad is gepland. Men is al zes jaar bezig met praten en voorbereiden en het lijkt er op dat de bouw binnenkort begint. Dan is Cadzand-Bad in één klap twee keer zo groot. Ik vraag me af of wij hier blij mee zijn.

Via de Noorddijk loop ik naar de winkels, waar ik een gegrild kippetje bij de Food Plaza (voor thuis) en bij Ice Prince een ijsje (voor nu) scoor. Via een nog toeristischer route dan heen rijd ik weer terug.

Stemmingswisselingen

Krap een jaar nadat IKEA Sliedrecht sloot, opende Loods 5 er in 2007 haar deuren. Het is een winkel à la WoonStore ontdekten we zaterdag toen we er impulsief heen gingen, gewoon omdat het kan. Stomtoevallig vonden we daar eetkamerstoelen van het type dat we al een aantal jaren zoeken, maar dan betaalbaar. De vraag was of het onder onze tafel paste, met die armleuningen. We reserveerden er vier en reden naar huis om te meten. Ze passen niet, Carla niet blij.

Vandaag dacht ik: dan kopen we er toch een tafel bij? Carla blij. Op de WoonStoresite vond ik een tafel die wel geschikt leek, maar in het echt dus niet. Carla niet blij. Tot onze verbazing stond in dezelfde hoek ook die stoel, die we toch maar kochten. Carla blij. Nu nog een tafel. Bij de Trendhopper, Hartog Wonen en Profijtmeubel: nada. Het zijn overigens zaken waar we nooit komen en nu weten we ook waarom. Carla niet blij.

Toch maar naar IKEA? Na veel vijven en zessen kwamen we uit op de Torsby, chroom met wit glas. Loodzwaar en past wonderwel in de Peus (180 x 85 cm) en in ons interieur, met enerzijds grenen/zwart uit de oude tijd en anderzijds zwart/wit, glas en metaal uit de nieuwe tijd. Carla blij. Ik ook. Met dank aan Martin, voor het helpen plaatsen van het loeizware glazen blad.

Volg het konijn

Dit weblog is vernoemd naar Toledo's pad, een duinovergang in Burgh-Haamstede, wat op zijn beurt weer is vernoemd naar een ver familielid, Heereman van Toledo (1892-1970). Hij verhuisde in 1915 van Oostvoorne naar het toenmalige Haamstede waar hij bedrijfsleider werd op de boerde- en tuinderij Nieuw Leven. Het is nu een camping onder dezelfde naam.

 

Vandaag wilde ik mij weer eens in Burgh-Haamstede verpozen om nieuwe foto's maken van Toledo's pad, ik heb tenslotte een nieuwe camera met meer megapixels! Het bord staat er nog steeds en ik maakte een twintigtal foto's, waarvan er één gephotoshopt (gekanteld zodat het bord recht lijkt en het pad scheef) bovenaan dit weblog prijkt. Het pad loopt dood, d.w.z dat er na en paar honderd meter een barricade van takken is opgeworpen. Toen ik op het parkeerterrein terugkwam stond er een Peugeot 404 uit 1961. Terwijl ik daar foto's van maakte, kwam er een ouder echtpaar langs die spontaan vertelden dat zij ooit zo'n auto hadden en er ook in waren getrouwd. Peugeot verbroedert!*

Het leek me wel aardig om het graf en woonhuis van Heereman te gaan bezoeken. Gisteravond heb ik wat research bedreven en vond zijn laatste adres en de naam van de begraafplaats. Hij ligt begraven op Vredehof in v/h Haamstede. Ik kon het graf maar niet vinden en had het al bijna opgegeven, toen een wit konijn (echt waar!) een pad op schoot dat leidde naar een nieuwer gedeelte dat ik niet had gezien. Niet lang daarna vond ik het graf. Daarna reed ik naar het huis, dat inderdaad midden op een camping staat. Zoals uit deze krantenknipsels blijkt, was Heereman een bekend figuur in Haamstede en omstreken.

Lees hier meer over Heereman van Toledo.

*Later zag ik ook nog een Austin Mini bestelwagen

Bij de tijd?

Ook ik moet er aan geloven. Wordt het Hyves of facebook? De eerste lijkt me meer iets voor vroegwijze bakvissen of laatwijze vrouwen. De laatste is wat serieuzer en ook vriendelijker voor de ogen. facebook dus. Komt dat zien!

De batterij van het Nautica-horloge dat ik twee jaar geleden kocht is bijna leeg. De Bijenkorf, waar ik het gekocht had, heeft zes weken nodig om het te laten vervangen en het horloge weer in waterdichte toestand te retourneren. Dat ging me te ver. Vandaag bracht ik het naar een juwelier hier in de buurt, die daar toch nog drie tot vier weken voor nodig heeft. Vooruit dan maar. Omdat ik zo'n lange tijd niet zonder kan heb ik heel decadent een goedkoop klokje gescoord. Een Moretime, huismerk van Lucardi, de Lidl onder de juweliers. Als 'ie het maar een maandje volhoudt...

Op de laatste cd van Johnny Cash staat een nummer, Aloha oe. Een tamelijk oudbakken nummer in Hawaïaanse stijl, wat mij heel bekend voorkwam. Vandaag schoot het me te binnen: dit is het origineel van het nummer Blank & Bruin, een hit uit 1965 van Laura en Yvonne, handelend over dat blank (Nederland) en bruin (Indonesië) heel goed samen kan gaan. Voorwaar een mooie gedachte, zeker ook met het veelkleurige Nederlands Elftal in het achterhoofd. Mooi ook dat plantage op garage rijmt!

Blank en bruin

Stil staan wij hier aan het strand te staren

Blank en bruin, tezamen hand in hand

Wij begrijpen niets van de bezwaren

Die een huidskleur nu geeft in menig land

Want blank en bruin

Dat ging toch goed

Die tijd dat onze ouders kind'ren waren

Is dat voorbij ?

Thans vragen wij

Kom treed elkaar als mensen tegemoet

Samen speelden wij op de plantage
Blank en bruin, tezamen hand in hand
Samen bouwden wij aan de garage
Alles onder de vlag van Nederland

Op die fiets

Na er maanden naar uitgekeken te hebben meldden we ons vandaag bij Mariska en Laura, waar de Tour de Ville van de Tour de France voorbij zou komen  op weg naar de Erasmusbrug, de startplaats. Het peloton werd voorafgegaan door de tourkaravaan, een stoet officials, pers en sponsors, die ook allerlei handelswaar het publiek inwierpen, hoewel niet zoveel als we in 2003 in Cognac hadden meegemaakt, toen Lance Armstrong overigens ook al meedeed.

 

Vooraan reed onze burgervader Ahmed Aboutaleb met Chef du Tour Prudhomme. Deze wagen miste ik, omdat mijn horloge achter begint te lopen wegens bijna lege batterij. Ik lette dus niet op en toen waren ze al voorbij. Carla had hem wel in de peiling en riep 'hee!' waarna Ahmed vrolijk naar haar zwaaide. De Erasmusbrug was overbevolkt, dus keken we op tv naar de start en volgden de tocht over de Zuid-Hollandse Eilanden, meer precies Voorne-Putten, waar onze roots liggen. Vooral het Kanaal door Voorne, waar ik als kind in zwom (nou ja, in het daarin drijvende zwembad), vanuit de helikopter was prachtig om te zien.

Na dit spektakel hadden we zin om de stad in te gaan, het was tenslotte koopzondag. Het is opmerkelijk rustig in de stad en we togen naar de ECI. We moesten nog een boek scoren (Het lot van de familie Meijer van Charles Lewinsky) en tot mijn vreugde zag ik Madmen seizoen 1 en 2 voor slechts 20 euro per deel. Hier was ik al heel lang naar op zoek, en ze tellen nog als kwartaalaanschaf ook, dus daar zijn we voorlopig ook weer van af.

Het was moeilijk om niet nog even naar Plato te gaan, waar ik de volgende cd's kocht:

American VI: Ain't no grave - Johnny Cash - 2010
The long & dangerous sea limited edition* - Moke - 2009
Wilco (the album) - Wilco - 2009
* met bonus cd Shorland acoustic with strings