Andere koffie

Illy heeft keurig netjes de kopjes verstuurd via TNT. Het ging er kennelijk explosief aan toe, want er waren er twee kapot. Geen probleem, Illy stuurde er zonder morren twee na.

De oude koffieschicht heb ik trouwens na twee weken geharrewar via Marktplaats verkocht. Per saldo draaien we quitte, hebben we laten doorrekenen door het CPB!

Soms is rond beter

Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit op Katendrecht ben geweest, terwijl we nu toch ruim 30 jaar in Rotterdam wonen. Sinds kort is er een heel goede reden daar toch eens te gaan kijken: De ss Rotterdam! Dit voor een habbekrats verbouwde scheepje was vandaag namelijk het verzamelpunt voor onze, inmiddels traditionele, halfjaarlijkse reünie. Celma had een en ander georganiseerd en haar keus was een schot in de roos. De zon scheen uitbundig en het achterdek bood een grandioos uitzicht over ons stadje, heur havens en De Nieuwe Waterweg. De auto had ik geparkeerd bij onze meiden achter, waar we ook zouden overnachten. Wel zo handig, gezien het dreigend alcoholgebruik en het feit dat het op loopafstand is. Daarvandaan reed ik met de metro naar Rijnhaven en vervolgens te voet ging richting schip, wat mij in de gelegenheid stelde onderweg wat foto's te maken.

Ik had stiekem eerder met Celma afgesproken en zij nam Nina ook alvast mee, die ik sinds '93 niet meer gezien had. Andere zij-instromers waren Jos, Marjan en Wanda, de laatste twee voegden zich pas bij Hotel New York bij ons. Daar zouden we gaan eten en het vervoer werd geregeld door de Watertaxi, wier predikaat supersnel beslist niet overdreven is. Superleuk ook. Zoals gezegd: eten in Hotel New York. Helaas moest Joyce toen al afscheid van ons nemen.

Bad hair day

De rest schoof aan en we hebben gedurende lange tijd heerlijk kunnen praten, herinneringen ophalen en snode plannetjes smeden voor de toekomst, ondanks de lengte van de tafel. De diehards zijn nog met Celma meegegaan om een afzakkertje te halen in haar appartement vlakbij. Na een uurtje evalueren werden de luikjes zwaar en zijn we op huis aangegaan. Het was een zwoele nacht en ik liep tevreden over de Erasmusbrug richting logeeradres. Volgende keer toch maar een ronde tafel reserveren?

Heen en weer

Tiengemeten, twee jaar geleden, was een beetje een kale bedoening. Het was pas 'teruggegeven aan de natuur' en misschien waren we ook te vroeg in het seizoen. Tijd dus voor een herkansing. De pont vertrekt nog steeds vanaf Nieuwendijk, op het zuidpuntje van de Hoeksche Waard. Er is inmiddels een groot parkeerterrein aangelegd, kennelijk is het eiland in trek. Er stonden veel auto's van reeds overgestoken dagjesmensen.

De pont vaart om het uur en betalen doe je pas op de terugweg. Er waren opvallend veel leeftijdgenoten en ouder (grijze koppies, zeg maar) plus de incidentele deernen en jongelingen. Op het eiland zelf is niet veel veranderd, ondanks dat we twee jaar en een maand verder zijn. Het is wel veel beter weer en dat helpt. De zon schijnt uitbundig maar wordt ietwat getemperd door sluierbewolking.

Het lijkt wel of er meer dieren te zien zijn, ook dode, die kennelijk door roofvogels verschalkt en achtergelaten zijn. Sloten vol kikkers, verder paarden, hazen, de nodige weide- en watervogels en natuurlijk Schotse Hooglanders. We hebben zelfs het monster van Loch Ness gezien! Na ruim elf kilometer vonden we het welletjes. Wachtend op de boot, ijsje in de hand, omringd door soort- en lotgenoten. We zijn via illustere dorpjes als Goudswaard en Piershil weer teruggereden. De zon heeft ons wel te grazen genomen, ongemerkt zijn we rood verbrand. We zijn er gloeiend bij!

Hakken en zagen

(B)Log Lady. 

Carla had het idee naar de bollenvelden te gaan. Ik vond een wandeling, het Laarzenpad, in de nabijheid van de Keukenhof. Deze megalomane knollentuin lieten we voor wat het was. Het Laarzenpad (volg de blauwe paaltjes) door Landgoed De Keukenhof, Landgoed Wassergeest, Kasteel de Keukenhof en de Waterbossen is op zich al een hele kluif. Het is een drassig gebied, met ontzettend veel water, afgewisseld door weiden en bossen.

Het is een echt houthakbos, getuige de enorme stapels boomstammen die je overal ziet. Ze worden kunstig opgestapeld op een manier die ik nog niet eerder heb gezien. Het pad voert ook langs de Leidsevaart waar ook de trein langs raast.

Net voor het oude Station Lisse steken we de weg over om in de Waterbossen te belanden. De paden zijn hier zo zacht dat er boomstammetjes gelegd zijn om over te lopen. Ze noemen het Knuppelpaden en zijn geen succes. Het is hobbelig en glad en ook de blauwe paaltjes ontbreken hier. Bollenvelden hebben we trouwens niet gezien. Na een kleine drie uur lopen eten we nog een appeltje en aanvaarden de reis naar huis.

Troost

Vandaag fietsten we langs de Rotte, naamgever van Rotterdam, naar Correct Huis en Tuin aan de Ceintuurbaan in Rotterdam Noord. De kleine ijstijd lijkt voorbij en een beetje beweging is nooit weg, dus het fietsje moest eraan geloven. Onderweg kom je langs Kitsch en Kunst, 'waar stijlen elkaar ontmoeten'. We waren er nooit geweest en waren best nieuwsgierig. Helaas niet onze stijl, kitsch heeft de overhand. Bij Correct stonden de blikjes al klaar en tot onze verrassing was het een assortiment: normaal, donker, lungo en cafeïnevrij. Heel eh... correct.

We reden verder langs diezelfde Rotte richting Kookpunt op het Noordplein om nog een blik te scoren. We betaalden met een kadobon die we nog hadden liggen. Zigzaggend door Noord, Crooswijk en het Kralingse Bos, ooit mede aangelegd door werklozen in de vorige crisis, reden we naar huis om vervolgens in de tuin thee te drinken!

Lekker bakkie

Enkele jaren geleden zijn wij als een blok gevallen voor Illy espresso. Via via kwamen we in het bezit van een FrancisFrancis! X1 espressomachine die drie maanden bij de Bijenkorf als demo dienst had gedaan, voor een fractie van de nieuwprijs. Het is een apparaat in retrodesign met dito bediening in een nogal knalrode uitvoering. Dit past niet meer in onze nieuwe keuken, bovendien heeft het beestje groot onderhoud nodig en dat kan aardig in de papieren lopen.

Geen nood, deze week adverteerde Correct met de X7 Iperespresso, de jongste telg uit het geslacht Francis-Francis!. Deze werkt volgens de metodo iperespresso, volgens Illy de capsule van Columbus. Het was een actie, met een 50 euro koffie tegoedbon. Thuisgekomen meteen aangemeld bij Illy om de bon te verzilveren. NOT! Het blijkt om een setje Illy koffiekopjes voor espresso, lungo en cappuccino te gaan. Die heb ik helemaal niet nodig! 

Correct gebeld om opheldering. De afdeling Inkoop belt mij nog terug, wellicht kan ik een tegemoetkoming krijgen. Ik heb het ook bij Illy gemeld, met de vraag of ze mij geen koffie kunnen sturen i.p.v. kopjes. Hoe dit afloopt, het blijft koffiedik kijken.

Correct belde, ik kan vier blikken koffie komen ophalen! Illy stuurde inderdaad kopjes. Niet verkeerd!

GeMac dient de mens

We reden via Roermond, meer precies het Designer Outlet, Rotterdamwaarts. Onderweg kochten we asperges bij een kraam langs de weg. Ik heb al bijna een jaar geen kleren gekocht dus het werd wel eens tijd. Ik kocht een Levi's 506 maar dan met rits en een aantal t-shirts bij Lee Wrangler, de bekende cowboy. Carla scoorde Nike Air Zoom Arrays maar dan elegante. Het complex ligt pal naast Downtown Roermond, waar verder niet veel te beleven viel, de voorbereidingen voor de 5 mei viering niet meegerekend. Voor de definitieve terugkeer besluiten we Ronald McDonalds Kindervallei te sponsoren dus aten we nog wat bij de Mac. Een Dutch Deluxe leek mij wel wat. Dat viel inderdaad niet tegen, eindelijk weer eens een stevig broodje, ouderwetse sla en Hollandse kaas. Een waardig slot van een leuk weekend.

Er zijn grenzen

Wij zijn waarschijnlijk de enigen die nog nooit op het Drielandenpunt zijn geweest. Nu we zo dichtbij zijn wagen we het erop. We nemen de snelste route met de TomTom, wat altijd een verrassende rit oplevert. We parkeren gratis bij de Wilhelminatoren die we ook beklimmen voor 2 euro p.p.. Het is een vermolmd stuk hout met uitzicht op een stukje Duitsland vermoeden we. We wanen ons op het Drielandenpunt, maar dat ligt een stuk verderop ontdekken we later. Het is nog net geen massatoerisme gelukkig. Het wemelt er van de zwerfkatten die er overigens weldoorvoed uitzien. Als ik het Echte Drielandenpunt voorbij loop krijg ik prompt een sms’je van Vodafone dat ik welkom ben in België.

We vertrekken maar richting Heijenrath voor een wandeling door het Gulpdal. Helaas kunnen we het gratis parkeerterrein alleen verlaten als we 2 euro in het automaatje gooien. Gratis met een twist. Onderweg kopen we in de Epener Spar versgebakken broodjes en nog verserder gesneden salami (goedkoper en waarschijnlijk lekkerder dan het lunchpakket dat het hotel slijt voor 13,5 euro p.p.). Het is een pittige tocht met veel klimmen en dalen. Gladheid ligt ook weer op de loer, Carla kan er wel om lachen. Het is druilerig weer en best koud. De gedeelten langs de Gulp (ik kan het ook niet helpen) zijn het fotogeniekst.

Bijna 24 jaar geleden huurden Carla en ik een huisje in Eckelrade. Carla was toen zeven maanden zwanger van Mariska. Opa bracht en haalde ons met de Hyundai Pony. We reden er heen om te kijken of we het huisje nog terug konden vinden, maar dat is niet gelukt. De kaart die we toen gebruikten heb ik nu weer meegenomen. Al onze fietstochtjes van toen staan er op getekend met balpen.

We willen niet in het hotel eten, dus gaan we Houthem uitchecken qua Horeca. Dat valt tegen. De Friture is maandag en dinsdag gesloten, het enige andere restaurant is heel duur, dus we melden ons met hangende pootjes bij het hotel. Geluk bij een ongeluk: ze hebben Zoervleis, heb ik altijd al eens willen proberen!

(Zelf)ontspannen in Eckelrade - juli 1986

Window of opportunity

Eigenlijk zouden we nu in Normandië zijn bij Celma & Robert. Jammer genoeg zijn ze gestopt met hun chambre d’hôtes. Als redelijk alternatief had Carla in februari al een hotel-letje in Houthem St. Gerlach in Limburg geboekt, een 3-daags Volop Genieten arrangement in De Geulvallei. Stom toevallig hadden Carla’s ouders in 1967 in hetzelfde dorp ook al eens in hotel Roeloffzen gelogeerd. Afgelopen dagen regende het aan een stuk en onderweg hadden we meer van hetzelfde. Eenmaal in Limburg zelf kregen we een semi wolkbreuk over ons heen. Dat beloofde veel goeds en inderdaad, toen we ingecheckt waren en een wandeling wilden gaan maken, klaarde het op. Zo zeer zelfs dat we zweetten als otters.

We liepen de Gerendalroute uit het losbladig ANWB wandelingenboek. In 2004 hebben we al een gedeelte in dit stuk gelopen. Het Gerendal loopt ten Westen parallel aan de rivier de Geul. Het landschap is een mengelmoes van weiden, boomgaarden, bos en akkers. Ideaal voor mensen die snel verveeld raken. We moesten soms ook behoorlijk klimmen. Op de terugweg daalden we af via een modderige getrapte helling. Carla vroeg of ik nog/al last had van mijn knie. Een nanoseconde later lig ik op mijn kont waarbij ik mijn (geopereerde) pols ook nog bezeer. Dat heb je er van! Het betrekt langzaam en als we de auto naderen regent het al. Onderweg naar het hotel breken de wolken. Ons window of opportunity is gesloten. Na een korte chillperiode gaan we eten in het hotelrestaurant. Het valt niet tegen. Na een staartje eredivisie (Ajax geen kampioen!) en Wegmisbuikers gaan we nog even een frisse neus halen. Het dorp is uitgestorven. We blijken pal tegenover Ronald McDonald's Kindervallei te zitten, we dachten eerst dat het een moskee was! De wilde frisheid van regen geeft het dorp een mysterieuze glans.



Ansichtkaart Hotel Roeloffzen



Foto vanuit hotel, april 1967