Tiengemeten, twee jaar geleden, was een beetje een kale bedoening. Het was pas 'teruggegeven aan de natuur' en misschien waren we ook te vroeg in het seizoen. Tijd dus voor een herkansing. De pont vertrekt nog steeds vanaf Nieuwendijk, op het zuidpuntje van de Hoeksche Waard. Er is inmiddels een groot parkeerterrein aangelegd, kennelijk is het eiland in trek. Er stonden veel auto's van reeds overgestoken dagjesmensen.
De pont vaart om het uur en betalen doe je pas op de terugweg. Er waren opvallend veel leeftijdgenoten en ouder (grijze koppies, zeg maar) plus de incidentele deernen en jongelingen. Op het eiland zelf is niet veel veranderd, ondanks dat we twee jaar en een maand verder zijn. Het is wel veel beter weer en dat helpt. De zon schijnt uitbundig maar wordt ietwat getemperd door sluierbewolking.
Het lijkt wel of er meer dieren te zien zijn, ook dode, die kennelijk door roofvogels verschalkt en achtergelaten zijn. Sloten vol kikkers, verder paarden, hazen, de nodige weide- en watervogels en natuurlijk Schotse Hooglanders. We hebben zelfs het monster van Loch Ness gezien! Na ruim elf kilometer vonden we het welletjes. Wachtend op de boot, ijsje in de hand, omringd door soort- en lotgenoten. We zijn via illustere dorpjes als Goudswaard en Piershil weer teruggereden. De zon heeft ons wel te grazen genomen, ongemerkt zijn we rood verbrand. We zijn er gloeiend bij!
