We'll meet again

De foto is gemaakt op een receptie, ik schat 1986.
v.l.n.r. Arjen, Netty en Leo. 

Dik twintig jaar geleden werkte ik op de afdeling Verkoopbevordering. Mijn directe collega's waren Netty en Arjen. Netty heeft nog Mariska's geboortekaartje gemaakt en haar vriend Harold, beroep timmerman, haar ledikantje. Nadat ik naar Automatisering was vertrokken en ons bedrijf is gesplitst, verloren we elkaar uit het oog. Netty zag ik in 1999 op Koninginnedag pas weer en daarna duurde het tien jaar voordat we elkaar weer troffen. Ik was namelijk bezig mijn connecties voor LinkedIn bijelkaar te sprokkelen en vond Netty via Google. Zij heeft jaren in Costa Rica en Spanje gewoond en is eigenlijk net terug in Nederland. We spraken af op 10 september op het terras van Café Schoonewil aan de Bergweg. We dronken een paar biertjes en gingen toen pizza eten, waarna we naar het stamcafé van Netty en haar vriend Rob vertrokken. Daar ben ik gebleven tot ik in gestrekte draf nog net de laatste trein naar huis kon halen. Ik had meer bier op dan in het hele jaar ervoor.

Anyway, Netty vertelde dat ze voor een aantal maanden naar Australië vertrok. Ik suggereerde dat ze dan wel een weblog zou kunnen bijhouden. In Costa Rica hield ze namelijk ook een weblog avant la lettre bij. Hoewel ze interesse toonde, is het er niet van gekomen. Gisteren ontving ik een uitgebreide e-mail met het hele verhaal en foto's tot nu toe. Mijn handen jeukten en ik stelde voor er een weblog van te maken. Zo gezegd zo gedaan. Het resultaat vindt je hier: G'day from Downunder.

Arjen heb ik inmiddels ook via LinkedIn gekoppeld. Wie weet zit er een reünie in?

Kerstmis 2009

De laatste paar jaar vieren we Kerst in plaats van Sinterklaas, qua cadeaus dan. Behalve vorig jaar, toen Mariska naar Australië ging op 10 december. We zouden eerste kerstdag bij ons en tweede kerstdag bij Laura en Mariska, maar door de weersomstandigheden besloten we beide dagen bij ons te doen. Carla's moeder kon er helaas niet bij zijn dit jaar, zij moet zes weken bedrust houden. 

Op eerste en tweede kerstdag zijn we bij haar langsgegaan (wat we sowieso elke dag doen) om haar kerstcadeautjes te geven. Zij had op haar beurt Carla en Mariska opdracht gegeven cadeautjes voor de anderen te kopen. Tezamen met onze eigen cadeautjes leverde dat weer een hele stapel op. Onze cadeautjes deden we dan weer thuis. Aan het eind van de avond was iedereen tevreden. Vandaag gingen de meisjes weer naar huis.

Dit is natuurlijk ook de week van de Top 2000. Die begon al op eerste kerstdag om 12.00 uur i.p.v. middernacht. Opvallend dit jaar is, dat doodgaan helpt als je in de Top 2000 wilt komen, getuige het meer dan gemiddeld aantal vermeldingen van Michael Jackson† en Ramses Shaffy† dit jaar. Dit geldt ook voor The Beatles. Dit is de band met de meeste noteringen, meer dan 39 jaar na het uiteengaan. Laura kreeg voor Kerst de dubbel cd/dvd Good Evenening New York City, opgenomen j.l. juli. Het optreden wat wij gezien hebben is daar een afgeleide van. Een leuk aandenken aan dit Jaar van The Beatles en de Beatle van het jaar!

Top 2000 - 2009

The Beatles 

23 Hey Jude
44 Yesterday
54 Let it be
71 A day in the life
132 Blackbird
154 Here comes the sun
166 While my guitar gently weeps
204 Strawberry fields forever
256 Fool on the hill
260 Norwegian wood
273 Eleanor Rigby
324 Penny lane
341 The long and winding road
349 Michelle
352 Get back
369 Sgt Pepper's Lonely Hearts club band
455 I am the walrus
472 Help
510 Something
560 All you need is love
590 Lucy in the sky with diamonds
602 She's leaving home
619 In my life
684 When I'm sixty four
789 For no one
866 Here there and everywhere
879 Lady Madonna
925 Across the universe
936 A hard day's night
974 Back in the USSR
1031 Hello goodbye
1050 I saw her standing there
1069 Twist and shout
1078 We can work it out
1118 Yellow submarine
1154 Girl
1180 Eight days a week
1199 And I love her
1284 If I fell
1317 Can't buy me love
1368 All my loving
1431 Paperback writer
1444 Day tripper
1474 She loves you
1544 Ob-la-di, ob-la-da
1572 Love me do
1659 I want to hold your hand
1665 The ballad of John and Yoko
1694 Magical mystery tour
1701 I feel fine
1773 Ticket to ride
1919 No reply

John Lennon  

41 Imagine
683 Working class hero
1276 Woman
1280 Jealous guy
1757 Happy X-mas (war is over)

George Harrison

620  My sweet lord
1549 What is life
1729 Got my mind set on you
1743 Bangla desh

Paul McCartney

248 Band on the run
371 Mull of Kintyre
1084 Live and let die
1212 We all stand together
1679 My love
1959 Hope of deliverance

 

Winterslaap

Onze Kitty is een echte buitenkat. 's Ochtends na het ontbijt kan ze niet wachten om naar buiten te gaan. Behalve de laatste dagen, met al dat gesneeuw. In het begin wilde ze nog wel, maar afgelopen dagen met al dat geweld bleef ze toch liever binnen. Tot vanmorgen, het was welletjes geweest en mevrouw stond alweer te trappelen. Alleen lag er nu zoveel sneeuw in de tuin dat ze er geen raad mee wist. Ze zakte er met haar poten doorheen, helemaal tot aan haar buik. Gelukkig lag er onder het tuintafeltje veel minder, dus daar ging ze meteen naar toe. Een klein uitstapje naar rechts en toen toch maar weer snel naar binnen! Stijf opgerold op een stapel kussens ligt ook heel lekker. Een soort winterslaap...

THX CRL

Muziek moet goed klinken, ook op een PC. Ik heb daar best geld voor over hoewel Carla daar niet altijd even enthousiast over is, zeker niet in deze economisch barre tijden. Goede luidsprekers zijn echter dungezaaid en duur, dus wachtte ik mijn kans af. Deze week had MediaMarkt de ideale speakerset in de aanbieding, de Logitech Z-2300 voor 99€. Deze is THX gecertificeerd, wat inhoudt dat 'ie aan allerlei hoge kwaliteitseisen voldoet. Op deze set zit ik dus al jaren te spinzen maar zelfs ik vond hem altijd te duur. Hij kost namelijk normaal 199€. Carla zei, doe het nou maar.  

Niet alleen de tijden zijn bar, ook het weer. Het was glad en ongetwijfeld heel druk, dus met de auto naar Alexandrium II gaan was geen goed plan. We zijn maar gaan lopen, met de fiets aan de hand. Op de weg terug woog de doos als lood, dus ik was blij dat ik de fiets mee had en Carla kon helpen. Zo glibberden we gezellig naar huis. Aangesloten op mijn Creative SoundBlaster X-Fi Xtreme Audio geluidskaart klinkt het weer fantastisch. THX CRL!

Naar analogie van THX JHN
oftewel Thanks Carla!

Mini look back show

Mini kwam vandaag naar buiten met een concept car, de Beachcomber. Het is een Mini zonder dak of deuren en met een stoer imago en losjes gebaseerd op de Mini Moke, een geinig strandkarretje uit de jaren zestig. Heel populair in de VS, Australië en allerhande toeristische eilanden. Zo ook op Corfu, waar ik er een tegenkwam in de badplaats Benitses.

De naam Moke betekent ezel in slang (Engeland) of mislukt paard (Australië). Wij kennen natuurlijk ook de band Moke. Naar verluidt werd de oom van Felix Maginn, de Ierse leider van dit Amsterdamse bandje, Moke (hij blij) genoemd en zo is de bandnaam ontstaan.

Chauvinisten uit voornoemd stadje in het Noorden des lands denken echter dat het een verbastering van Mokum is. Mochten ze willen...

Flex

Vandaag heb ik dan eindelijk de laatste hand aan de badkamer gelegd. Er was namelijk nog steeds geen behoorlijke raambedekking en we gebruikten twee stroken karton als zodanig. Ik had van de herfst een nieuw Xenos Xenoflex jalouzietje gekocht, voor de lieve som van 2,99 €. Vroeger paste die perfect, 30 cm breed, maar door de nieuwe betegeling is die ruimte nog maar 27,5 cm. De muur rond het raam was heel slordig betegeld, dus na de oplevering is daar nog een mannetje een dag mee bezig geweest. Dat ging dermate van dik hout, dat het kozijn opnieuw geschilderd moest worden. Ik had om allerlei redenen vandaag pas tijd en zette ik mij er welgemoed aan. De jalouzie moest dus 2,5 cm worden ingekort. Tegen beter weten in (en het advies van Martin) dacht ik dat het aan één kant afzagen van 2,5 cm wel soelaas zou bieden. Ik had er echter niet op gerekend dat het draaimechanisme en de bevestiging elkaar dan in de weg kwamen te zitten. Er moest dus aan beide zijden 1,25 cm af! Wat te doen? Ik ben maar op de fiets richting Xenos gereden en heb zuchtend 2,99€ afgerekend voor een tweede exemplaar. Daarna ging het feilloos. Met de blikschaar ook de lamellen aan beide zijden afgeknipt en nu hangt het perfect. Ik durfde het Carla niet te vertellen, dus als zij dit leest...

Ik had beter moeten weten

Achterin de The Beatles - de biografie staan ettelijke appendices, één ervan is de Nederlandse discografie. Daarin staan, naast alle regulier uitgebrachte lp's, ook exclusief in Nederland uitgebrachte platen. Zo ook de verzamel-lp Beatles' Greatest, met zijn karakteristieke bruin met blauwe hoes en diagonale ontwerp. Als je goed kijkt lijkt het beeld te kantelen.

De compilatie zelf stamt uit 1965 (net voor de lp Help!, alleen de daarvan getrokken single Ticket to ride uit april '65 staat er op) en was in eerste instantie alleen voor de Duitse markt bestemd, met 'The' voor de titel. Twee jaar later dus ook in Nederland uitgebracht met een nieuwe hoes, maar wel met dezelfde foto. Artistiek kwam het een beetje als mosterd na de maaltijd en vulde het de leemte van bijna anderhalf jaar tussen Sgt. Pepper's en The White Album. In tegenstelling tot eerdere berichten was dit dus de lp die wij thuis hadden. Ik vermoed dat het een sinterklaascadeau was voor mijn broer Henk. Vandaag heb ik een cd'tje gebrand (bron: de geremasterde versie) en ik kan je vertellen dat na ruim 40 jaar de volgorde nog in mijn hoofd zit.

Tracklist:

I Want to Hold Your Hand (2:25)
Twist and Shout (2:37)
A Hard Days Night (2:34)
Eight Day's a Week (2:45)
I Should Have Known Better (2:45)
Long Tall Sally (2:05)
She Loves You (2:23)
Please Mister Postman (2:37)
I Feel Fine (2:24)
Rock and Roll Music (2:32)
Ticket to Ride (3:09)
Please Please Me (2:00)
It Won't Be Long (2:14)
From Me to You (1:59)
Can't Buy Me Love (2:14)
All My Loving (2:07)

Chevy chase

Nu, bijna zes jaar en 1526 euro ouder, is mijn Kuifje-autocollectie eindelijk compleet. Nadat ik vorige maand № 70 ontvangen had, ontbraken er toch nog twee. Ik stuurde een mailtje naar Uitgeverij Atlas en ik kreeg prompt antwoord dat de twee ontbrekende autootjes nagezonden zouden worden, wat inderdaad gebeurde. Service van de zaak! Het betrof achtereenvolgens De Rode Bolide en Alcazar's Chevrolet, hier rechts afgebeeld.

Je ontvangt niet alleen een autootje, maar ook de achtergrond (kartonnen drieluikje) uit het verhaal. Verder een folder met een uitgebreide beschrijving van de auto, de desbetreffende scène en de inspiratiebron(nen) van Hergé, compleet met schetsen en voorstudies.

Over dit fenomeen is trouwens in 2006 ook een boek verschenen, Kuifje, Hergé en de auto's. Hierin komen alle aspecten van de auto's aan de orde. Hergé is namelijk ooit begonnen als ontwerper bij Ford, wat ook verklaart dat een onevenredig groot aantal Fords figureren in zijn verhalen. Verder was hij een liefhebber van snelle Italiaanse auto's. Door de aard van Kuifjes avonturen (veelal met een spionageachtige insteek), komen er veel snelle auto's in voor, achtervolgingen en legerauto's.

Big Macca

Even een concertje pikken is een hele onderneming geworden in ons volle landje. Gisteren was het concert van Paul McCartney in GelreDome, Arnhem. Wij: Carla, Mariska, Laura en ik, gingen al vroeg op pad. Er werd drukte verwacht en we wilden ook nog winkelen in het centrum, dus parkeerden we in de parkeergarage onder het station. Hoewel het is uitgeroepen tot Beste Parkeergrarage Van Nederland vonden wij het maar een doolhof. Vanaf het Willemsplein rijdt er een pendelbus richting GelreDome, dus die kaartjes scoorden we eerst. Daarna winkelen in de binnenstad. Voor we naar GelreDome gingen nog even de inwendige mens versterkt bij MacDonalds. De pendelbus doet er een kleine 10 minuten over, daarna in de rij waar ik nog even mijn neef Hans opzocht. Het duurde tot 18.00 uur voor we er in mochten. Eenmaal binnen kreeg ik een sms'je van Anja (tribune aan de overkant) en belde Aad (veld, bij de biertent...).

De band begon redelijk op tijd, nadat we waren opgewarmd door een dancemix van oude Beatle- en andere hits, visueel ondersteund door een bewegende collage op twee grote schermen aan weerszijden van het podium. Ik had de setlist van het concert in Hamburg al gezien, dus dat was verder geen verrassing, die werd op de voet gevolgd. De nadruk lag duidelijk op 's mans Beatleverleden, afgewisseld met Wings- en solokrakers. Ze speelden ook twee nummers van de laatste Firemen cd, die mij maar matig konden boeien, een stukje Jimi Hendrix en de titelsong van de nieuwe film van Robert De Niro. Er zat een duidelijke opbouw in het geheel met als eerste climax Live And Let Die dat werd opgeluisterd met spetterend vuurwerk. Afsluiter was Hey Jude, dat bij mij niet geheel onverwacht de waterlanders tevoorschijn toverde. Daarna volgden nog twee setjes toegiften.

Extra vermeldenswaard waren de tributes aan Linda Eastman (My Love), John Lennon (Give Peace A Chance en Here Today) en George Harrison (Something, op zijn ukelele). De band was goed op dreef en bij vlagen behoorlijk heavy zonder de nuance uit het oog te verliezen. Paul was onvermoeibaar en ontspannen en probeerde zelfs in het Nederlands te praten (voorlezen eigenlijk). Hij speelde afwisselend basgitaar, gitaar, banjo, ukelele en piano. Als hij als voorbeeld zou dienen zou ik zeggen: allemaal doorwerken tot minimaal je 67e!

De terugtocht was iets minder voorspoedig, iedereen wil natuurlijk snel huiswaarts en de pendelbussen werden volgepropt. Ook was het niet duidelijk welke bus je moest hebben, dat werd niet aangegeven. Dat het inmiddels regende hielp ook niet echt. Tot Utrecht was het behoorlijk druk op de weg. We waren rond 02.00 uur thuis. Volgende keer in Ahoy?

De setlist:

Magical Mystery Tour
Drive My Car
Jet
Only Mama Knows
Flaming Pie
Got To Get You Into My Life Let Me Roll It / Foxy Lady
Highway
The Long and Winding Road
(I Want to) Come Home
My Love
Blackbird
Here Today
Dance Tonight
And I Love Her
Mrs Vandebilt
Eleanor Rigby
Band on the Run
Ob-La-Di, Ob-La-Da
Sing the Changes
Back in the U.S.S.R.
Something
I've Got a Feeling
Paperback Writer
A Day in the Life / Give Peace A Chance
Let It Be
Live and Let Die
Hey Jude
Day Tripper
Lady Madonna
Get Back
Yesterday
Helter Skelter
Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (Reprise)
The End

Ramptoerisme

Oostzanddijk, ca. 1960

Carla en ik zijn beiden geboren en gedeeltelijk getogen in Hellevoet-sluis. Hoewel mij van huis uit geen liefde voor deze plaats is bijgebracht, heb ik toch er (dus) toch een warm plekje voor in mijn hart. Toen vorige week het Marinehospitaal afbrandde waren we dan ook nogal ontdaan. Vandaag gingen we in weer en wind een kijkje nemen bij de ravage. Op het hoofd bij Aquarius waaiden we bekant uit onze vacht, dus zetten we de auto maar achter het gemeente-huis, precies op de plek waar mijn kleuterschool heeft gestaan. We liepen richting Oostkade, maar waar het net spannend begint te worden is de straat afgezet.

Er loopt een beveiligingsbeambte rond die ons vertelde dat het belendende pand (het Admiraliteits-huis) ook gevaar loopt als het Marinehospitaal zou wordt gesloopt, het leunt er namelijk letterlijk tegenaan. Vandaar dat volgens hem die muur en de voorgevel blijft staan en het hele pand zal worden herbouwd. Verder wordt het bluswater weggepompt en via tankers en tankauto's afgevoerd, zijnde chemisch afval. Alle panden in de buurt hebben rook- en waterschade. Het is een trieste bende.

We zijn naar de Westkade aan de overkant gelopen. Dit moet via de sluis omdat de brug wordt gerenoveerd. Vanaf dit punt heb je een 'mooi' overzicht. Daarna gaan we terug en via de Kerkstraat, langs de vest naar de achterkant. Hier kun je goed zien dat de eiken balken netjes opgestapeld zijn en de gaten waar ze in zaten hoog in de muur. Verder zie je dat er een binnenplaats was die nooit zichtbaar was maar nu dus wel. We proberen nog via de Brandlaan (je verzint het niet) dichterbij te komen maar dat lukt niet.

Nu we er toch zijn lopen we over de wallen richting Brielse Poort. Dit was gedeeltelijk de route die ik van huis naar school v.v. liep. Destijds was dat allemaal veel spannender dan nu, met hoge bomen, nu allemaal omgezaagd, en echte kinderlokkers! Over de Opzoomerlaan liepen we weer terug. Daar heb ik in '76-'77 nog een blauwe maandag gewerkt bij de boekhouder van mijn vader. Gezien mijn cijferblindheid was dat niet echt een goeie carrièrekeuze. Het watertje op de foto is dezelfde als die op de foto van mijn oude school dat hier stond.

Goede vrijdag

Koud 43 jaar nadat Paul McCartney en zijn medebandleden, The Beatles zeg maar, met rauw vlees op schoot poseerden voor de beruchte Butcher Sleeve, verdedigde hij gisteren in het Europees Parlement zijn stokpaardje: vegetarisch eten. Omdat hij ook wel weet dat vrijwel niemand dit utopische idee zal overnemen, stelde hij voor om éénmaal per week geen vlees te eten. Dit tot grote verontwaarding van de Gristelijke Maffia, bij monde van Esther de Lange van het CDA, die de boeren (en hun respectievelijke vrouwen) te vriend moet houden, qua electoraat. Wel geven zij volgens mij al eeuwenlang het goede voorbeeld: vis eten op vrijdag! Toevallig is het op vrijdag markt hier in de wijk, dus vandaag droeg ik mijn steentje bij en kocht wat gebakken visjes en een spekbokking. Het regende pijpenstelen maar je moet er wat voor over hebben.

Verder was het wel een goede vrijdag, want ik ontving mijn eerste uitkering van het UWV! Vandaag is ook eindelijk de kookplaat in onze nieuwe keuken vervangen, die al vanaf het begin kuren had: twee kookzones deden het niet. Blijkt dat er een draadje los zat in het stopcontact...

Anyroad, eergisteren opende Paul McCartney dus zijn tournee in Hamburg(!). Volgende week zijn wij aan de beurt. Mag het iets meer zijn?

We bellen!

Vroeger kocht ik bijna elk jaar een nieuw mobieltje. Ik moet er nu zo'n zes versleten hebben. De laatste kocht ik toch al weer bijna vier jaar geleden, een Nokia (mijn eerste!) 6021. Deze heeft het dus behoorlijk lang uitgehouden voor mijn doen. Deze week ging het beestje echter kuren vertonen. Hij ging niet over en ook het alarm ging niet meer af op de ingestelde tijd. Dat is best lastig, want ik ben zo'n beetje afhankelijk van het apparaat. Tegenwoordig geef ik alleen nog maar mijn mobiele nummer en ik gebruik hem als agenda. Gisteren moest het UWV me hebben, maar dat heb ik dus gemist en vandaag had ik een afspraak maar werd niet gewaarschuwd! Ik wilde de ringtone opnieuw instellen, maar kreeg de melding 'ringtone beschadigd' en vervolgens verdwenen mijn icoontjes! Tijd voor maatregelen.

Ik zou mij niet zijn als ik niet allang een nieuwe op mijn verlanglijstje had staan. Maar waar moest 'ie aan voldoen? Het moest wel weer een Nokia zijn, want het was toch wel een betrouwbaar telefoontje. Verder SIM-Lockvrij, Bluetooth vanwege de carkit en de verbinding met de PC. Dan wil ik er ook foto's mee kunnen maken van een beetje kwaliteit (3.2 megapixels), want altijd met een camera op zak is lastig en last but not least graag ook MP3-weergave ter vervanging van de iPod Shuffle. Dit alles binnen de, tegenwoordig vrij krappe, financiële mogelijkheden. De keuze viel uiteindelijk op de Nokia 6303 classic. Een prachtig slank apparaat wat lekker zwaar in de hand ligt (de behuizing is van metaal), een groot en helder scherm en 'duidelijke' toetsen. Er is één heel klein probleempje, hij past niet in de houder van de carkit. Die zal ik er dan ook bij de eerstvolgende grote beurt uit laten halen. De carkit zelf kan blijven zitten.

Vogelaarwijk

Carla mag graag de strijk voor het raam van onze slaapkamer doen. Ze heeft dan riant uitzicht over de achtertuin en aangrenzende landerijen. Omdat wij achter vrij wonen en het daar ook behoorlijk groen is, is het een vogelrijke omgeving. Er is ook veel water en watervogels zijn er dan ook in overvloed. Vandaag kregen we echter bezoek van de Middelste (of Middelgrote) Bonte Specht. In onze tuin staat een hazelaar en er waren nog wat hazelnoten te verdelen, waar onze gevederde vriend zich dan ook te goed aan deed. Nadat ik een poging tot fotograferen deed (zonder flits en door het raam), ging onze specht ervandoor, maar niet nadat hij nog even stoer op een boomstam in het park had gepikt.

Genomen door een echte fotograaf!

Oude vlam

Mijn geboortedorp Hellevoetsluis werd gisteren opgeschrikt door een enorme brand in het voormalige Marinehospitaal, een van de markantste gebouwen in die oude vesting en gebouwd begin 18e eeuw. In de loop der jaren had ik dit gebouw, waar Carla's zus in de jaren zeventig enige tijd heeft gewoond, gefotografeerd.

Vlak in de buurt, op de wallen, stond de Openbare Kleuterschool (a.k.a. De Witte School) waar ik op gezeten heb. Ik heb ook een klassenfoto, ik schat uit 1962. Ik zit op de voorste rij, derde van rechts en kijk natuurlijk weer als enige niet naar het vogeltje! Kinderen die ik nog herken zijn Simon Tuinstra, Peter van Eijk, Peter Oostlander, Ditje Roos, Rodi Baas, en natuurlijk juffrouw Kleinsmit. Wat ik me verder nog kan herinneren is een zinken kleibak op poten en enorme legoblokken. Een keer klaagde ik tegen de juf dat een kind mij aan het pesten was, en zij vroeg wel tien keer 'wat deed hij?' waarop ik 'pesten' zei, tot het tot me doordrong dat ik 'plagen' moest zeggen. Een wijze les!

1958 (niet zelf genomen)

2003

2003

2009

Gemeentepropaganda

De top 100 van de jaren nul

Vandaag plofte OOR, mijn muzikale lijfblad sedert midden jaren zeventig, op de mat. In dit nummer ruime aandacht voor de honderd beste cd's van het afgelopen decennium, de jaren nul. Dit artikel spoorde mij aan ook zo'n lijst aan te leggen uit mijn eigen collectie, zoals je hieronder aantreft. Ik heb mij maar niet gewaagd aan een echte ranglijst, dat lijkt me niet te doen. De schuingedrukte komen ook voor in de OORlijst. Wat ik weggelaten heb zijn cd's die ik speciaal voor Carla heb gekocht, verder heruitgaven, verzamel-cd's en ontijdig uitgebrachte live-albums.

Mijn top 71 van de jaren nul

2000
Solitary man (American recordings III) - Johnny Cash
Klaar - Doe Maar
Tourist - St. Germain
Train leaves at eight - Walkabouts
Sing when you're winning - Robbie Williams

2001
Birds, happiness & still not worried - Coparck
Pergola - Johan
Chemistry is what we are (lp) - Simian
White blood cells - The White Stripes

2002
Blauwe ruis - Bløf
The man comes around (American recordings IV) - Johnny Cash
Mambo sinuendo - Ry Cooder & Manuel Galbán
Out of time - Beth Gibbons & Rustin' Man
Brainwashed - George Harrison
Bring it on - New Cool Collective
Neon golden - The Notwist
We are your friends - Simian
Spinvis - Spinvis

2003
Dear catastrophe waitress - Belle & Sebastian
Omarm - Bløf
Volume IV - Joe Jackson
Youth & young manhood - Kings of Leon
Shine - Daniel Lanois
100th window - Massive Attack
Nieuwegein aan zee - Spinvis
Sacred love - Sting
Mercedes - Stuurbaard Bakkebaard
Elephant - The White Stripes
Frank - Amy Winehouse

2004
Live - Tom Barman & Guy van Nueten
M for means and L for love - Mintzkov Luna

2005
Few chances come once in a lifetime - Coparck
Picaresque - Decemberists
Pocket revolution - dEUS
Chaos & creation in the backyard - Paul McCartney
Another day - Racoon
Dagen van gras, dagen van stro - Spinvis
Present - Van der Graaf Generator

2006
Whatever people say I am, that's what I am not - Arctic Monkeys
Love - The Beatles
A Hundred highways (American recordings V) - Johnny Cash
Morph the cat - Donald Fagen
We are not the Infadels - Infadels
Real life - Joan as Policewoman
THX JHN - Johan
Meds - Placebo
Broken boy soldiers - Raconteurs
Back to black - Amy Winehouse

2007
Favourite worst nightmare - Arctic Monkeys
The 3rd Coparck album, a work of fiction? - Coparck
Dylanesque - Bryan Ferry
Yours truly, angry mob - Kaiser Chiefs
Because of the times - Kings of Leon
Memory almost full - Paul McCartney
Shorland - Moke
Raising sand - Robert Plant & Alison Kraus
In rainbows - Radiohead
Twelve - Patty Smith
Goochelaars en geesten - Spinvis

2008
Sunday at devil dirt - Isobel Campbell and Mark Lanegan
Vantage point - dEUS
Seldom seen kid - Elbow
To survive - Joan as Policewoman
Only by the night - Kings of Leon
The age of the understatement - The Last shadow puppets
The devil, you + me - The Notwist
Third - Portishead
I started out with nothing and I still got most of it left - Seasick Steve
We started nothing - Ting Tings
Dear science - TV on the radio

2009
4 - Johan

Het jaar 2004 is een beetje karig bedeeld, omdat ik, na het overlijden van Carla's vader, er een jaar lang geen zin in had. Verder heb ik pas één cd uit 2009 gekocht. Dit omdat ik categorisch weiger meer dan 10 euro voor een cd neer te tellen. Zodoende loop ik chronisch bijna een jaar achter op de feiten. Het zij zo.

Klein maar dapper

Deze week werd officieel bekend gemaakt dat Renault de 'Gordini'-versies weer nieuw leven gaat inblazen. Een Renault Gordini herken je aan de witte strepen over de lengte van de auto en was een speciale, opgevoerde versie die ook succesvol was tijdens rally's.

Het meest bekende Gordinimodel is toch wel de Renault R8 uit de jaren zestig. Rond de decennium-wisseling kocht mijn vader een Renault R8 Major, bouwjaar 1968, als opvolger van een witte Opel Kadett B. Het was een schattig autootje met een 1100cc-motor achterin waar een dapper gepruttel uit opsteeg, een heel karakteristiek geluid. De Major was best luxe, met zwarte 'kippenleren' kuipstoeltjes en een houtgefineerd dashboard met mooi ronde instrumenten.

Hierna kocht mijn vader een Renault R5 bouwjaar 1975, die door ons liefkozend 'het wagentje' werd gedoopt. Hij was fel oranje en een heel moderne auto in die tijd. Het was zijn laatste auto. Nadat hij overleden is heeft mijn oudste broer de auto 'geërfd' en er nog jaren in rondgereden. Toen ik nog 'een zwijntje' was* hadden wij een Renault Frégate, maar ik kan me daar heel weinig van herinneren, behalve dat we in de strenge winter van '62-'63 motorpech hadden en we in Hoogvliet in het tramhuisje op de dépannage wachtten.

Uiteraard heb ik ook een aantal Renault model-auto's, te beginnen met de 4CV (mijn allereerste...), dan de Dauphine, de R16 (een auto waar mijn jongste broer in reed), de R8 en R8 Gordini en de R5. De Frégate ontbreekt nog...

Zie ook: Terugblik op de weg.


* Wrample uit Hakuna Matata van Elton John/Tim Rice (The Lion King - 1994).

Muur van begrip

Precies 10 jaar voor de val van de Berlijnse Muur zijn Carla en ik getrouwd, na een verlovingstijd van 2 jaar, 4 maanden en 2 dagen. Afgelopen zaterdag hebben we, met nog ruim twintig anderen, dit heuglijke feit gevierd en meteen maar onze nieuwe keuken ingewijd onder het motto 'Open Keuken'. 's Anderendaags spoedden wij ons naar Maastricht, waar we een kamer in Chambres d'hôtes 'La Cloche' hadden afgehuurd. Het is gevestigd in een monumentaal, geheel gerenoveerd pand aan de Brede-straat. Inchecken moest echter in het café met dezelfde naam aan het Vrijthof, wat om de hoek is. Je krijgt de sleutel mee, ook van de voordeur! Parkeren deden we in het Q-Park Vrijthof. De kamers hebben een thema, de onze dat van de Mestreechter Geis (Maastrichter Geest). Geen idee, maar van deze 'geest' staat een sculptuur (één van de vele in Maastricht) op Het Bat nabij de Kleine Stokstraat.

We boften, heel november is het koopzondag in Maastricht (alleen de zondagen natuurlijk), dus we konden lekker slenteren, etalages kijken en winkelen. Dat maakte toch wel hongerig en omdat we een deur verder India House zagen gingen we daar eten. Dat viel zwaar tegen. De kwantiteit viel on-Indiaas mee, maar de kwaliteit viel omgekeerd evenredig tegen. Zelfs het als Indiaas aangeprezen bier (Cobra) was, volgens het etiket, gebotteld en gebrouwen in de EU of all places. De restauranthouder kreeg later op de avond nog versterking in de vorm van een wat oudere dame, die je het best kan omschrijven als Madam Mikmak (haar/gewaad) met een zwaar Engels accent. Na deze teleurstelling gingen we bij Florian nog een Italiaans bakkie halen. 'Florian is het goed bewaarde geheim van Maastricht' kraait de website. Inderdaad, het was leeg. De koffie echter (Illy!) was uitstekend. Het meisje riep vanachter de kassa 'wat we wilden drinken' en bij het afrekenen moest ik zelf de bon van de kassa scheuren! Tot zover de bediening.

Daarna zijn we nog een avondwandeling door de stad gaan maken en redelijk vroeg teruggegaan naar de kamer. Wat nog opviel was het aantal terrassen (met verwarming, foei!) die goed bezet bleken en niet alleen door rokers. Vanmorgen ontbeten we in het café aan de Vrijthof. Dat was erg goed geregeld en overvloedig. Het is in de prijs van slechts 80 euro begrepen. Daarna de spullen naar de auto gebracht en weer een flinke stadswandeling gemaakt. Over de Maas via de Sint Servaasbrug, door Wyck (bekend van Wieckse Witte) en de nieuwe wijk Ceramique (v/h Sphinx) terug via de Hoge Brug naar de Stadsomwalling, daterende uit 1229.

Daar kan geen Berlijnse muur tegenop! De muur eindigt in een wirwar van universiteitsgebouwen en toen zijn we maar naar het centrum teruggelopen, waar we nog wat gewinkeld hebben. Een echte aanrader is Selexsyz, gevestigd in de Dominikanenkerk. We waren moe en zijn maar weer eens op huis aangereden. Laura had gebeld dat ze ziek was en we zijn even bij haar langs gereden. Het blijft toch je kind hè.