Big Macca

Even een concertje pikken is een hele onderneming geworden in ons volle landje. Gisteren was het concert van Paul McCartney in GelreDome, Arnhem. Wij: Carla, Mariska, Laura en ik, gingen al vroeg op pad. Er werd drukte verwacht en we wilden ook nog winkelen in het centrum, dus parkeerden we in de parkeergarage onder het station. Hoewel het is uitgeroepen tot Beste Parkeergrarage Van Nederland vonden wij het maar een doolhof. Vanaf het Willemsplein rijdt er een pendelbus richting GelreDome, dus die kaartjes scoorden we eerst. Daarna winkelen in de binnenstad. Voor we naar GelreDome gingen nog even de inwendige mens versterkt bij MacDonalds. De pendelbus doet er een kleine 10 minuten over, daarna in de rij waar ik nog even mijn neef Hans opzocht. Het duurde tot 18.00 uur voor we er in mochten. Eenmaal binnen kreeg ik een sms'je van Anja (tribune aan de overkant) en belde Aad (veld, bij de biertent...).

De band begon redelijk op tijd, nadat we waren opgewarmd door een dancemix van oude Beatle- en andere hits, visueel ondersteund door een bewegende collage op twee grote schermen aan weerszijden van het podium. Ik had de setlist van het concert in Hamburg al gezien, dus dat was verder geen verrassing, die werd op de voet gevolgd. De nadruk lag duidelijk op 's mans Beatleverleden, afgewisseld met Wings- en solokrakers. Ze speelden ook twee nummers van de laatste Firemen cd, die mij maar matig konden boeien, een stukje Jimi Hendrix en de titelsong van de nieuwe film van Robert De Niro. Er zat een duidelijke opbouw in het geheel met als eerste climax Live And Let Die dat werd opgeluisterd met spetterend vuurwerk. Afsluiter was Hey Jude, dat bij mij niet geheel onverwacht de waterlanders tevoorschijn toverde. Daarna volgden nog twee setjes toegiften.

Extra vermeldenswaard waren de tributes aan Linda Eastman (My Love), John Lennon (Give Peace A Chance en Here Today) en George Harrison (Something, op zijn ukelele). De band was goed op dreef en bij vlagen behoorlijk heavy zonder de nuance uit het oog te verliezen. Paul was onvermoeibaar en ontspannen en probeerde zelfs in het Nederlands te praten (voorlezen eigenlijk). Hij speelde afwisselend basgitaar, gitaar, banjo, ukelele en piano. Als hij als voorbeeld zou dienen zou ik zeggen: allemaal doorwerken tot minimaal je 67e!

De terugtocht was iets minder voorspoedig, iedereen wil natuurlijk snel huiswaarts en de pendelbussen werden volgepropt. Ook was het niet duidelijk welke bus je moest hebben, dat werd niet aangegeven. Dat het inmiddels regende hielp ook niet echt. Tot Utrecht was het behoorlijk druk op de weg. We waren rond 02.00 uur thuis. Volgende keer in Ahoy?

De setlist:

Magical Mystery Tour
Drive My Car
Jet
Only Mama Knows
Flaming Pie
Got To Get You Into My Life Let Me Roll It / Foxy Lady
Highway
The Long and Winding Road
(I Want to) Come Home
My Love
Blackbird
Here Today
Dance Tonight
And I Love Her
Mrs Vandebilt
Eleanor Rigby
Band on the Run
Ob-La-Di, Ob-La-Da
Sing the Changes
Back in the U.S.S.R.
Something
I've Got a Feeling
Paperback Writer
A Day in the Life / Give Peace A Chance
Let It Be
Live and Let Die
Hey Jude
Day Tripper
Lady Madonna
Get Back
Yesterday
Helter Skelter
Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (Reprise)
The End