7 november 2010 | Tja, het moest er een keer van komen. Het echte Toledo's pad. Gisteravond gingen we even kijken waar het begint, bij de Puente de Alcántara, dachten we. Het was al donker en de brug was mooi verlicht en dat leverde weer een mooie foto op.
Daarna liepen we naar
Plaza de Zodocover, om paella op het terras van
El Foro de Toledo(!) te gaan eten. Het was best fris, maar we zaten beschut en de stadsverwarming snorde behaaglijk. Ik had
Carne en Carla
Marisco. De dieren die er in verwerkt zijn waren niet talrijk. Ik had twee miniscule kipdrumstickjes, een frutseltje miniem bevleesd konijnbot en een stukje varkenskraakbeen met wat rafeltjes vlees. Carla had een gamba, een langoustine, twee inktvisringetjes, een mossel en een bijna uitgestorven schelpdiertje. Het was wel lekker hoor, zo met een fles
El Yugo Airén hier uit de streek. Daarna dwaalden we nog wat door de stad. We zagen zelfs een Peugeot 505 Familiale!
8 november 2010 | De wandeling vandaag verliep met horten en stoten. Ik dacht dat deze begon bij voornoemde brug, dus we waren daar naar de oever afgedaald. Helaas liep dat pad dood en toen zag ik pas op de kaart dat het vanaf de Puente
Nuevo de Alcántara begon. Toch? Jawel, maar de ingang daar was afgesloten wegens werkzaam-heden. Dus toen moesten we helemaal terug en bovenlangs om bij de eerste de beste gelegenheid weer af te dalen. Dat was ter hoogte van de
Barco de Pasaje, een voetveertje. Het is erg mooi langs de oever van de Taag. Veel oude brugruïnes, stroomversnellingen, watervogels: ganzen, aalscholvers of
schollevaren, een man die vissen ving voor zijn katten, zoals hij ons desgevraagd vertelde, wilde duiven en bergbeklimmers.
Ter hoogte van de
Puente de San Martin is een verlaten water-molen. Een stukje verder aten we ons twaalfuurtje (letterlijk!) en liepen we door naar de
Puente Peatonal vlak bij de
Campus Universitario de Toledo. Hier zijn eilandjes en een stroom-versnelling in de lengterichting van de Taag. Er leven ook weer heel veel watervogels, maar ook ooievaars (au revoirs voor de insiders)*. De campus bestaat voornamelijk uit oude gebouwen in verschillende stadia van verval of voorzichtig herstel. Ook hier weer een watermolen, zo te zien ooit gebruikt voor het opwekken van stroom.
Vanaf de voetgangersbrug kon ik mooie stadsgezichten schieten. Het is inmiddels bewolkt en op de brug waai je bijna uit je vacht. We dachten langs de overkant weer terug te kunnen lopen, maar er stond een hek aan het eind van het pad en die was op slot. Dus teruglopen en via de
Pasarela Peatonal en de
Puerta del Cambrón weer de stad in.
Vandaag was de noordkant aan de beurt. Langs allerlei kloosters kom je uiteindelijk bij een punt waar je de buitenste stadmuren kunt zien. Via roltrappen kun je er komen. Dat leek een goed plan maar wegens, jazeker,
werkzaamheden is het afgesloten! Het begint nu ook te miezeren, dus we moeten maar eens op hotel aan. Aan de
Plaza de Merced ontwaren we de burelen van
Radio Toledo. Deze kans laat ik niet voorbij gaan en Carla vereeuwigt mij hier voor het nageslacht. De foto staat inmiddels ook op
Facebook! Een stukje verder probeert een vrouw als een echte toreador m/v haar iets te grote auto door een iets te smal straatje te loodsen. Doodgriezelig!
We komen ook langs een ambachtelijke schoen
maker. We maken een praatje en kom er achter dat ze schoenen willen gaan exporteren en bied ze aan een melding op mijn blog te maken. Bij deze:
Charrua Zapatos y bolsos artesanos. Via de
Calle Toledo de Ohio komen we weer on main street waar Carla zich bij Pimkie in een
nieuw jasje wil steken, maar helaas hebben ze maat 38 niet meer. Ook een broek en een vest hebben ze niet in de juiste maat. Daarna water, wijn en kroepoek kopen bij de Chinese MiniMart en dan terug naar het hotel waar we vanuit het raam nog, als bekroning op deze fraaie dag, de regenboog zien.
* Bij de péage in Frankrijk roep ik altijd 'Ooievaar!' bij het wegrijden. Vonden de meiden altijd erg grappig.
