Vannacht lag ik nog even te luisteren en dacht stemmen te horen, van een radio of tv. Om een uur of vijf was ik even wakker en hoorde het nog steeds! Na de oren nog eens goed gespitst te hebben bleek het murmelend regenwater in de regenpijp te zijn. Dit soort geluiden hoor je in de grote stad niet meer. Het ontbijt was weer super, Robert haalde vers brood bij het dichtstbijzijnde bakkertje.
De geplande boswandeling gaat niet door. Het waait hard en het regent nog steeds. Bovendien lopen er boze jagers rond met geladen buksen. Een redelijk alternatief is de Salon Antiquités Collections in Lisieux, een stadje waar we vorig jaar ook al eens waren. Misschien kunnen we iets leuks scoren voor de logeerkamer die we, zoals we vanmorgen hebben besloten, opnieuw gaan inrichten. Deze antiek- en brocantemarkt is gelukkig overdekt, dus dat valt weer mee. Wat beslist niet meevalt, zijn de prijzen die hier gehanteerd worden. Ik zag zegge en schrijve één mooie, industriële (werk-)lamp uit 1920, van staal en massief aluminium voor 480€. Dan heeft zelfs afdingen geen zin! We zagen ook allerlei kleurrijke figuren, verkopers vooral, in diverse stadia van dronkenschap en/of excentriciteit.
Na een paar uurtjes keerden we onverrichter zake (hoewel Celma een broche kocht) terug naar de woonstede, waar ik het roosteren van een in Toledo gekochte chorizo, zoals ik van Filipe had geleerd, ter hand nam. Deze hadden we onze gastvrouw en -heer cadeau gedaan, bij wijze van eetbaar souvenir. Dit buiten doen was vanwege de regen geen optie, dus op het aanrecht dan maar. De eerste helft deed ik, maar Robert stond er op de tweede te doen, aldus geschiedde. Na dit ritueel werd de worst, vergezeld van de nodige glazen wijn, kaasjes en stokbrood, verorberd. Niet lang daarna bereidde Celma weer een heerlijk plat du jour. Gezelligheid kent geen tijd, dus we rolden iets later dan we wilden weer in ons bedje.
