Na als twee blokken geslapen te hebben stonden we om acht uur al weer naast ons bed. Het was inmiddels zonnig weer en dat kwam goed uit want we gingen Lissabon met een bezoekje vereren. Laura zou gidsen, zij is inmiddels al aardig bekend in deze naar onze maatstaven gigantische stad. Eerst met de trein naar trein/metrostation Oriente, gebouwd ter gelegenheid van de Expo in 1998. Dan de Rode Lijn naar Alameda, overstappen en dan naar Martim Moniz op de Groene Lijn.
Daarna daalden we af naar de Taag om via Praca do Commercio en Praca Dom Pedro IV in de Bairro Alto verzeild te raken. Hier gaan Laura en Bruno vaak stappen. Bij Louie Louie kocht ik Larks' Tongues in Aspic. Geen exquise gerecht maar een cd van King Crimson uit 1974. De vermoeidheid sloeg toe dus gingen we zo zoetjesaan weer terug. We reden vanaf Baixa Chiado, een heel erg diep metrostation en Carla had hoogtevrees op de roltrap. Vanuit de trein is het weer een hele klim naar huis en we waren blij de schoentjes uit te kunnen schoppen...
We stapten uit in de buurt van Castelo São Jorge, waar we van het uitzicht wilden genieten. Het is een hele klim en het is inmiddels zomer naar Nederlandse maatstaven, zo'n 20ºC, dus hijgen en zweten. Het kasteel vraagt echter 7 euro entree en da's een beetje te gortig. We liepen er maar omheen, door schattige straatjes, waar we ook op een terrasje sardines hebben gegeten, een vurige wens van Carla.
Daarna daalden we af naar de Taag om via Praca do Commercio en Praca Dom Pedro IV in de Bairro Alto verzeild te raken. Hier gaan Laura en Bruno vaak stappen. Bij Louie Louie kocht ik Larks' Tongues in Aspic. Geen exquise gerecht maar een cd van King Crimson uit 1974. De vermoeidheid sloeg toe dus gingen we zo zoetjesaan weer terug. We reden vanaf Baixa Chiado, een heel erg diep metrostation en Carla had hoogtevrees op de roltrap. Vanuit de trein is het weer een hele klim naar huis en we waren blij de schoentjes uit te kunnen schoppen...
