Stierlijk

We zouden bij collega's van Carla in Klaaswaal op bezoek gaan. Efficiënt als we zijn hebben we er meteen een wandeling aan vastgeknoopt en wel in Piershil. Het is nou niet meteen het zinderend middelpunt van de Hoeksche Waard. Het ligt wel midden in een stokoude polder met uitgestrekte akkers. De aardappelvelden staan in bloei en het ruikt heerlijk zoet naar ehh, aardappelplant. Onderweg zien we weer een flink aantal beesten, voornamelijk van het type zoogdier. Paarden, een boerderij met wel tien katten op het erf, hazen die, heel parmant, in een knollenland rennen. De wandeling schampt ook Nieuw-Beijerland en voert langs het Spui.

Aan de overkant ligt Spijkenise en kun je ook de Botlek en Europoort zien liggen. Langs het Spui ligt  een dijk, waarop je telkens over een hek moet klimmen om, wat blijkt, een steeds gevaarlijker terrein te betreden. Eerst gemaaid gras, dan ongemaaid gras, dan met schapen en vervolgens met witte koeien. Dachten we. Tot er één gaat staan. Dat is geen koe, roept Carla. Ik zie het ook. We gaan iets sneller lopen. Mijnheer is echter van het vreedzame type, dus het loopt goed af. We hebben ons weer niet verveeld.

Oost West Go Best!

16 juni 2008 | Laura is weer vrij en om de tijd te doden gaan we met de bus naar Kerkyra. Met de auto is het een hachelijke onderneming. Het zijn luxe bussen met airco. Waar de bus stopt is een beetje een loterij. We staan natuurlijk verkeerd. Elena en Kimberly rijden ook mee, die gaan naar Paleokastritsa. Het is heet in Kerkyra. Ik wil sowieso het oude fort zien en daarna gaan we winkelen. Op weg erheen komen we langs het nieuwe fort, wat een lelijk ding is. Er is daar ook een markt, met groente, fruit en vis en bestelbusjes vol knoflook.

We lopen dwars door de stad naar het fort. Het fort is gigantisch. In tijden van oorlog bivakkeerden hier tienduizend mensen. Het uitzicht is weer om van te smullen. Je hebt overzicht over zee en de stad. We zien een vliegtuig opstijgen. De dames zijn ongeduldig dus we gaan winkelen, maar eerst een hapje eten bij MicMac (pal naast McDonalds). Het bier wordt in een bevroren pul geserveerd. Slechts één, want vannacht moet ik rijden. Kerkyra is zeer toeristisch ingesteld. Er zijn veel winkels, hele luxe, maar ook veel met toeristenprullaria. Leuk voor het thuisfront!

Ik zie de vierde en laatste Peugeot: een 304. We nemen de bus van 15.30 terug. Nog even douchen, colaatje drinken in de Beach Bar, eten en dan met de bus naar het vliegveld. Het gaat allemaal razendsnel en van de gevreesde chaos is geen sprake. Het afscheid is vrolijk. Ilona was mee want haar ouders komen vanavond. Zo lossen we elkaar af. Het vliegtuig is ruim en koel, wel een contrast met de heenreis. We landen om 01.15, Carla genoot van de lichtjes tijdens de landingsperiode van 30 minuten. De Peus opgehaald en planken naar huis. Carla denkt er over nog een keer te gaan...

Het lijkt wel vakantie!

14 juni 2008 | We gaan vandaag met Elena, Laura's collega en kamergenote, naar Paleokastritsa. Dit is een van de mooiste plekken op Corfu. De zee is hier diepblauw en er zijn allemaal baaitjes en rotsen. Op de weg ernaartoe nemen we de binnenweggetjes, lekker veel bochten en mooie uitzichten. We rijden ook nog verkeerd, naar Sinarades, maar zelfs dat vinden we leuk. Er is een groot parkeerterrein, want er komen hier veel toeristen. Laura trakteert ons op een rondvaart langs de kust. We bezoeken enkele ondiepe grotten. Het is heel mooi allemaal. We gaan eten in een visrestaurantje aan de baai. Het lijkt wel vakantie!

Daarna rijden we de berg op voor een bezoek aan het klooster. Vorig jaar waren hier allemaal poesjes en dit jaar is het ook weer bingo. Eén kitten ziet er niet zo florissant uit, maar kennelijk boeit dat onze gelovige vrienden niet. Binnen kun je een kaarsje branden, wat massaal gebeurt. Zodra je je hielen hebt gelicht komt er echter een oud vrouwtje om ze allemaal weg te halen om plaats te maken voor de volgende lichting. Kassa! We verlaten het dorp en gaan de grote berg op richting Bella Vista, wat Mooi Uitzicht betekent. Geen woord teveel! Laura vond het zo mooi dat ze van de weeromstuit frontaal tegen een glazen deur aanliep. Dat was echt lachen! Verder maar weer. De dames willen naar de Jumbo, een warenhuis nabij Kerkyra. In minder dan geen tijd is de kar vol met allerlei prullaria om hun kamer op te pimpen en wat bestellingen van andere collega's.

Elena heeft een tijd geleden een hondje gevonden en geadopteerd en die logeert zolang in de hondenopvang van Louisa. Het beest heet Poepie omdat in het begin de douche onderscheet. What's in a name? Het is een vrolijk diertje. De opvang herbergt honden, katten, kippen et cetera. Het is al laat en we moeten maar eens een hapje gaan eten. Elena trakteert bij wijze van tegenprestatie op pizza. De pizzanist is een Griek die met een Hollandse vrouw is getrouwd, dus hij spreekt redelijk en verstaat goed Nederlands. Pizza's bakken is 'ie trouwens ook goed in. Het smaakt heerlijk, Mythosje erbij... Dan valt de stroom uit in het hele dorp. Geen paniek, hij gebruikt een houtoven. De buren hebben wel een probleem, de afzuigkap is uitgevallen. Er komt een walm de veranda op drijven. Gelukkig is het stroomprobleem snel verholpen. We mogen nog een foto maken met mij als pizzabakker, Laura en Carla als deeg resp. pizza-assistente. Al met al een echte vakantiedag, met dank aan Elena.

15 juni 2008 | Vanuit een ooghoek zagen we dat Lefkimi ook een aardig plaatsje is, met een Canal. Lefkimi ligt landinwaarts maar heeft een haventje verbonden met zee. Het is een van de warmste dagen tot nog toe. We parkeren bij een school en lopen op de gok naar een kerkje. Water is laag dus lopen we naar beneden door een straat die open ligt en waar zelfs nu, op zondag, aan gewerkt wordt. De riolering wordt vervangen. We zijn inderdaad de goede richting op gelopen, en dat zonder TomTom!

We lopen wat rond en zien heel veel vervallen huisjes, vaak nog middeleeuws lijkt het wel. Benitses is ook leuk, volgens Laura dan. Dit is een soort Scheveningen. Visstalletjes, winkeltjes, scooterverhuur en eethuisjes. Wij vinden er niet veel aan, maar zien wel een Mini Moke, een soort buggy op Minibasis.

We gaan lunchen. Daarna lopen langs het strand. We komen langs Laura met haar collega's die een Disneyvoorstelling aan het voorbereiden zijn. Dan gaan we zwemmen en een uurtje bakken in de zon. Er staat veel wind, wat wel lekker is. Op het terras een biertje en de één na laatste sigaar. De laatste is voor vanavond, als afsluiting van het dinertje met Laura in het visrestaurant aan de overkant van de rivier de Mesonghi. Gaan we omlopen of met de heen-en-weerwolf? We gaan lopen. We geven de sleutel van de huur-Polo af bij de receptie. Het is een aardig restaurant met terras pal aan het strand. Het eten is overal spotgoedkoop naar Nederlandse begrippen en best voedzaam doch eenvoudig, zo ook hier. Het is bijna volle maan. Zucht... morgen de laatste dag.

Kat en muis

12 juni 2008 | Carla wilde graag naar het "muizeneiland" in de baai bezuiden Kerkyra. Om daar te komen is nog een hele klus, want je moet helemaal om het vliegveld heen en dan naar het dorp Kanoni. Ook hier schiet de bewegwijzering weer tekort. We parkeren in Mon Repo en lopen het laatste stuk. Het is een tochtje langs opgravingen, zeer oude panden en vakantiewoningen. Het muizeneiland wordt vergezeld van een kerkje op een eilandje genaamd Vlacherena. Het is piepklein met als nevenactiviteit een prullaria- en souvenirwinkeltje.

 

We zien een schattig kattengezin, met zes kittens. Ze zien er weldoorvoed uit. Als we een tas hadden zouden we ze allemaal meenemen! In het kerkje brandt Carla een kaarsje voor hen die niet meer onder ons zijn. Eenmaal buiten beklimmen we de berg en gaat lunchen in het restaurant aldaar. We hebben uitzicht over het vliegveld, maar er is nauwelijks vliegverkeer vandaag.

Op de terugweg zie ik toch weer een Peugeot, een 305 Break. Op weg naar huis rijden we even langs het paleis van keizerin Sissy. Het is 7 euro toegang, dus dat doen we maar niet. Carla was hier vorig jaar al en mij lijkt het niet zo boeiend. Terug in het hotel zijn we gaan zwemmen. Er zijn een paar wolkjes, dus niet zo warm. Laura had piratendag vandaag en komt na afloop even buurten met Elena. We eten gezamenlijk met alle meiden. Ik ga nog een staartje Kroatië-Duitsland kijken en de dames gaan naar de Griekse Avond. Nog even foto's kijken en dan slapie doen...

Vrijdag de dertiende | Vannacht heeft het hevig geonweerd met harde regen. Wij hebben er alleen niets van gemerkt. Het blijft de hele dag wisselvallig. We gaan er op uit en doen eerst Gardiki aan. Dit is een Byzantijns fort uit de 13e eeuw, bijna 800 jaar oud dus. Het is eigenlijk een stenen muur om een rots heen. Eromheen liggen agrarische bedrijfjes. We zien een paadje uitgesleten door... mieren. We rijden in noordelijke richting. In de olijfgaarden zijn netten opgestapeld. Als het oogsttijd is worden deze uitgespreid om de olijven op te vangen. We rijden verder noordwaarts via allerlei bergweggetjes en belanden uiteindelijk in Pelekas, een onaanzienlijk kuststadje. Bezienswaardig is wel de Keizerstroon met uitzicht over zee. Het wordt slecht weer en we spoeden ons huiswaarts. Na een fikse bui gaan we wandelen richting Mesonghi, alwaar een contingent Duitsers op leeftijd van een welverdiende vakantie genieten (don't mention the war!). Eenmaal terug even loungen in de bar op het strand, daarna een voorstelling van Fleur (Laura) en Floor (Nathalie), een soort clownsact. Na het eten alvast in de stemming komen bij Italië-Roemenië. Ons buurjongetje voorziet iedereen  met schmink van vlaggetjes op wangen en voorhoofd. Vanavond moet het gebeuren!

Tour de Corfu II

10 juni 2008 | 's Ochtends maken we een strandwandeling en we lopen langs Laura's appartementje. Het Korisiameer staat vandaag op de agenda. Het is alleen moeilijk te vinden, dus rijden we meteen door naar het zuiden, naar de haven van Melikia, waar de boot naar de Paxi (Paxos en Antipaxos) afvaart. Er wordt aan de weg gewerkt. Het resultaat mag er zijn. Het is een prachtige weg geworden. Het haventje is een kale bedoening. Er wordt een vrachtschip met gravel gelost. Het is inmiddels alweer behoorlijk warm. Op de kaart lonkt Kavos. Het blijkt een soort Lloret de Mar te zijn. Het is er niet mooi en de jeugd loopt rijen dik midden op straat. Ook zien we de eerste politieauto, wat te denken geeft. We rijden via Spartera weer naar het noorden. Het is hier prachtig, met bochtige weggetjes en schitterende uitzichten. Het wemelt van de olijfgaarden. Eenmaal thuis slaat de man met de hamer toe. Drie uur geslapen! Na het eten gaan we weer naar Harry & George's om naar Griekenland-Zweden te kijken. Het is een saaie wedstrijd en we vertrekken voor het einde. Voor ons doen gaan we vroeg naar bed en slapen vrijwel onmiddellijk.

11 juni 2008 | Vuurtorens hebben een vreemde aantrekkingskracht op ons. Op de kaart zien we er een op Kaap Lefkimi. Er is daar ook een zoutwinningsgebied, dus in theorie is dit een interessante plek. We rijden weer naar het zuiden naar Alikes, de rest moeten we lopen. We rijden door echt pittoreske dorpjes en zien zelfs oud-Griekse Amazones, schrijlings gezeten op... ezeltjes. Bossen hout en andere boodschappen meetorsend. Dat het nog bestaat! Eenmaal aangekomen zien we een jacht- annex vissershaventje, maar geen vuurtoren. De zoutwinning is kennelijk ook gestaakt. Er zijn alleen uitgestrekte blubberbassins en achtergelaten, volkomen doorgeroeste rails en karretjes. Heel desolaat allemaal. Weer op weg naar het noorden doen we de MegaMarkt aan voor een paar boodschapjes. We kopen bijna om de dag 6 1,5 literflessen water. We kopen ook wat Corfiotische Nyssos olijfolie.

We wagen vandaag weer een poging het Korisiameer te bereiken. De bewegwijzering is niet opti, maar we komen er uit. Het is opnieuw erg warm. Het is een kunstmatig meer, men heeft een duin doorgestoken en het achterland liep vol water. Beetje zoals de Slufter op Texel. We lopen over het zandstrand en het is hier verbazingwekkend koel. Er wordt ook naakt gerecreëerd, wat in sommige gevallen beter achterwege had kunnen blijven. Het strand is bezaaid met een soort strookjes van plantaardige herkomst. Ziet er een beetje vreemd uit. We zijn net op tijd terug om nog te lunchen. Daarna ga ik zwemmen in het zwembad en Carla gaat een tukkie doen. Daarna naar het strand voor een drankje. Laura komt ook nog even langs en daarna gaan we weer eten. De dames gaan vanavond winkelen in het dorp en ik tik dit verhaaltje. Al twee dagen geen oude Peus gezien!

Tour de Corfu

Vandaag is Laura vrij en maken we ons op voor de Tour de Corfu met de Polo. Einddoel is Sidari en we rijden via de oost- en noordkust. Eerste stop is Gouvia. Het is bloedheet en we brengen een bezoekje aan Andreas, de arts waar Laura vorig jaar veel mee te maken heeft gehad. Andreas is een hele aardige kerel, hij maakte ijskoffie voor me. Ik dronk het alleen achter elkaar op, wat niet de bedoeling is. Gouvia is heel toeristisch en toch pittoresk. De baai is schitterend. Er staan oude en nieuwe ruïnes. Er wordt hier gebouwd, maar vaak stopt het als het betonnen skelet af is. Het schijnt een belastingtruc te zijn. Op weg naar Kassiopi moeten we dwars door Kerkyra, de hoofdstad van Corfu. Het is een druk en chaotisch stadje en gelukkig zijn sommige doorgaande straten opgebroken. Dit zorgt voor de nodige rustmomenten. We overleven het en verderop stoppen we even om van het uitzicht te genieten. Boven Kerkyra zien we een enorme bui. Later horen we dat het een flinke storm was.

 

Wij spoeden ons naar Kassiopi. Dit is een alleraardigst vissersdorpje met jachthaven. We eten wat op een terras aan de baai. Het is heerlijk en echt niet duur. We maken ook nog een wandelingetje over het pad land de baai. Ik spot een naaktrecreante die zich veilig waant in de beschutting van het struikgewas. Papparazo Leo heeft er een sappig fotootje van gemaakt. Helaas bedekt het gebladerte het belangrijkste deel van mevrouw heur bilpartij. Er zijn meer doorkijkjes waar nog foto's van zijn gemaakt. Zee en lucht zijn blauw en ook de wolkpartijen zijn schitterend. 

 

Sidari is Laura's 'thuis'. Ik vond het wat minder, een beetje kalig. De stranden et cetera zijn wel weer mooi. Beroemd is "Canal d'amour". Als je erdoorheen zwemt ontmoet je de liefde van je leven. Ik waag het er niet op. De restaurants hebben allemaal (overdekte) terrassen aan de zeekant. We zijn gaan eten in de B.E.D. Bar (Beverage, Entertainment, Dining). Ik neem mixed grill, wat een bord met minstens 1 kilo gegrild vlees oplevert. Ik vreet het allemaal op. Helaas uit e.e.a. zich in een opzwellend buikje. Volgende week balansen! De weg terug voert door de bergen. Een waar Walhalla voor diegenen die van jakkeren door bochten houden. Ook Koos Spee zou hier een natte droom van krijgen, want Corfioten hebben het niet zo op de verkeersregels, hoewel het nooit gevaarlijk wordt, eerder vermakelijk.

's Avonds zit Carla er doorheen, maar ik ga met de meiden Voetballen Kijken bij "Harry & George's", een alternatieve kroeg annex cocktailbar. Het is erg gezellig, mede geholpen door de pinten Mythos. De Doelpunt/Mythoscoëfficient is 1:1. Thuis nog even de samenvatting gekeken (in de kroeg stond Metallica c.s. op 9) om nog wat commentaar te vernemen. Moe maar voldaan val ik in slaap...

Eiland in de zon

7 juni 2008 | De vlucht ging voorspoedig, hoewel 20 minuten verlaat. Binnen was het best krap en warm. Er waren veel jengelende kinderen. In de bus op Schiphol kwam ik ex-collega Maarten tegen, die ook naar Corfu ging. Op Corfu had het flink geregend. Laura wachtte ons op en reed met ons mee terug. De buschauffeurs staken, dus de broers en verre neven van het management rijden de bussen voorlopig. We konden niet meteen inchecken, dus zijn we het dorp Moraitika gaan bezichtigen. Ze hebben hier geen welstandscommissie, wat het dorp wel een authentieke uitstraling geeft. Het is inmiddels bloedheet. We hebben ook al 24 uur niet geslapen, dus tijd voor een biertje. Het plaatselijke bier heet Mythos en komt in 0,5 liter flessen. Op het terras bij de "Drie Zusters" smaakt dat goed. Het blijkt ook een probaat slaapmiddel te zijn voor Carla, die ter plekke indommelt. Het gaat onweren dus we spoeden ons hotelwaarts. We kunnen het appartement in. Het is splinternieuw en van alle gemakken voorzien. Alle faciliteiten die er toe doen zijn binnen handbereik, zoals een bar op het strand waar ze, tot mijn verbazing, bier schenken. Het semi-openluchtrestaurant is pal naast ons. We gaan lunchen. De gerechten zijn van het type eenvoudig doch voedzaam. Er is keuze te over en smaakt erg goed. Daarna doen we een dutje. Om vijf uur is er een infobijeenkomst. Timmy, onze hostess, is nauwelijks verstaanbaar, omdat het inmiddels hagelt met stenen als  kwarteleieren zo groot. Het begint goed! Daarna lekker gedoucht, omdat we nu na 36 uur wel een beetje plakkerig zijn. Vervolgens avondeten. Er blijkt ook wijn geschonken te worden, wat door mij als een meevaller wordt ervaren. 's Avonds stappen in theater-dansant "Dionyssos" waar een playback versie van "Cabaret" ten beste wordt gegeven. Op het BVN kanaal "Bloedbroeders" gekeken. Daarna vielen de luikjes dicht.

8 juni 2008 | Lekker geslapen en op naar het ontbijt. Het is strandweer dus een uurtje naar het strand. Het is wel 1 minuut lopen! De strandstoelen zijn bezet met mensen of voorwerpen om de komst van mensen aan te kondigen. Dan maar op de grond, die keihard is. Een venter smeert mij watermeloen tegen woekerprijs aan, dit tot ongenoegen van Carla. Bij de receptie een internetkaart gekocht, goed voor een uur online. In Timmy's kantoortje meteen ook voor een week een VW Polo gehuurd. We maken een wandelingetje richting rivier de Mesonghi. Hier meren allerlei vissers en rondvaartboten af. Er staat een Peugeot 304 (jaren 70) geparkeerd, met zo op het eerste gezicht ernstige onderhoudsproblemen. Aan de overkant zien we Laura's appartementje. Terwijl ik dit schrijf voel ik de vloer heen en weer gaan. Te veel wijn? Nee, een aardbeving! Het moet niet gekker worden! Later horen we van de aardbeving bij Athene. Geeft je toch te denken.

's Middags wordt er door de gezamenlijke animatieteams een piratenfeest gehouden voor de kindertjes. Een verhaal met een moraal, aan het eind wordt iedereen vriendjes. Tijd voor een drankje bij de Beach Bar. Het bier is koud. Daarna een wandelingetje langs het strand. Vanaf een steiger hebben we mooi uitzicht op onze baai, waar we onze pootjes in laten bungelen. We lopen om het buurhotel heen, een gebiedje met citroenbomen, een kippenhok. We zien een hagedis.

Eén van de meiden is jarig dus we gaan met zijn allen uit eten in "The Rose Garden". Een leuk restaurant met veranda. De prijzen hier zijn klantvriendelijk, het eten is goed. Carla krijgt een cursus Sambucadrinken. Nadat de Sambuca is ontstoken en weer gedoofd met een groot omgekeerd glas moet je met een rietje de Sambuca opzuigen, liefst in één teug en de opgevangen alcoholdamp via datzelfde rietje inademen. Dat geeft een kick! En je weet wat ze zeggen...

Give Greece A Chance!

Impressie van Corfu 2007

Morgen gaat het dan eindelijk gebeuren: we gaan naar Corfu! We vertrekken on 01.30 uur, 03.00 uur inchecken en 05:00 uur stijgen we op om vervolgens rond het ontbijt te landen. Laura wacht ons op want zij doet de transfer. Er was een klein probleempje: de buschauffeurs staken. Welkom in de EU! De bus rijdt toch is beloofd dus dat komt goed. We hebben geen Internet in het hotel zelf, dus de weblog zal op onregelmatige tijden worden bijgewerkt. Ik zal er voor zorgen dat het wachten wordt beloond, met sterke verhalen en spectaculaire foto's. De weersverwachting is warm (27°+) met kans op onweer. Lekker belangrijk!