10 juni 2008 | 's Ochtends maken we een strandwandeling en we lopen langs Laura's appartementje. Het Korisiameer staat vandaag op de agenda. Het is alleen moeilijk te vinden, dus rijden we meteen door naar het zuiden, naar de haven van Melikia, waar de boot naar de Paxi (Paxos en Antipaxos) afvaart. Er wordt aan de weg gewerkt. Het resultaat mag er zijn. Het is een prachtige weg geworden. Het haventje is een kale bedoening. Er wordt een vrachtschip met gravel gelost. Het is inmiddels alweer behoorlijk warm. Op de kaart lonkt Kavos. Het blijkt een soort Lloret de Mar te zijn. Het is er niet mooi en de jeugd loopt rijen dik midden op straat. Ook zien we de eerste politieauto, wat te denken geeft. We rijden via Spartera weer naar het noorden. Het is hier prachtig, met bochtige weggetjes en schitterende uitzichten. Het wemelt van de olijfgaarden. Eenmaal thuis slaat de man met de hamer toe. Drie uur geslapen! Na het eten gaan we weer naar Harry & George's om naar Griekenland-Zweden te kijken. Het is een saaie wedstrijd en we vertrekken voor het einde. Voor ons doen gaan we vroeg naar bed en slapen vrijwel onmiddellijk.
11 juni 2008 | Vuurtorens hebben een vreemde aantrekkingskracht op ons. Op de kaart zien we er een op Kaap Lefkimi. Er is daar ook een zoutwinningsgebied, dus in theorie is dit een interessante plek. We rijden weer naar het zuiden naar Alikes, de rest moeten we lopen. We rijden door echt pittoreske dorpjes en zien zelfs oud-Griekse Amazones, schrijlings gezeten op... ezeltjes. Bossen hout en andere boodschappen meetorsend. Dat het nog bestaat! Eenmaal aangekomen zien we een jacht- annex vissershaventje, maar geen vuurtoren. De zoutwinning is kennelijk ook gestaakt. Er zijn alleen uitgestrekte blubberbassins en achtergelaten, volkomen doorgeroeste rails en karretjes. Heel desolaat allemaal. Weer op weg naar het noorden doen we de MegaMarkt aan voor een paar boodschapjes. We kopen bijna om de dag 6 1,5 literflessen water. We kopen ook wat Corfiotische Nyssos olijfolie.
We wagen vandaag weer een poging het Korisiameer te bereiken. De bewegwijzering is niet opti, maar we komen er uit. Het is opnieuw erg warm. Het is een kunstmatig meer, men heeft een duin doorgestoken en het achterland liep vol water. Beetje zoals de Slufter op Texel. We lopen over het zandstrand en het is hier verbazingwekkend koel. Er wordt ook naakt gerecreëerd, wat in sommige gevallen beter achterwege had kunnen blijven. Het strand is bezaaid met een soort strookjes van plantaardige herkomst. Ziet er een beetje vreemd uit. We zijn net op tijd terug om nog te lunchen. Daarna ga ik zwemmen in het zwembad en Carla gaat een tukkie doen. Daarna naar het strand voor een drankje. Laura komt ook nog even langs en daarna gaan we weer eten. De dames gaan vanavond winkelen in het dorp en ik tik dit verhaaltje. Al twee dagen geen oude Peus gezien!
