16 juni 2008 | Laura is weer vrij en om de tijd te doden gaan we met de bus naar Kerkyra. Met de auto is het een hachelijke onderneming. Het zijn luxe bussen met airco. Waar de bus stopt is een beetje een loterij. We staan natuurlijk verkeerd. Elena en Kimberly rijden ook mee, die gaan naar Paleokastritsa. Het is heet in Kerkyra. Ik wil sowieso het oude fort zien en daarna gaan we winkelen. Op weg erheen komen we langs het nieuwe fort, wat een lelijk ding is. Er is daar ook een markt, met groente, fruit en vis en bestelbusjes vol knoflook.
We lopen dwars door de stad naar het fort. Het fort is gigantisch. In tijden van oorlog bivakkeerden hier tienduizend mensen. Het uitzicht is weer om van te smullen. Je hebt overzicht over zee en de stad. We zien een vliegtuig opstijgen. De dames zijn ongeduldig dus we gaan winkelen, maar eerst een hapje eten bij MicMac (pal naast McDonalds). Het bier wordt in een bevroren pul geserveerd. Slechts één, want vannacht moet ik rijden. Kerkyra is zeer toeristisch ingesteld. Er zijn veel winkels, hele luxe, maar ook veel met toeristenprullaria. Leuk voor het thuisfront!
Ik zie de vierde en laatste Peugeot: een 304. We nemen de bus van 15.30 terug. Nog even douchen, colaatje drinken in de Beach Bar, eten en dan met de bus naar het vliegveld. Het gaat allemaal razendsnel en van de gevreesde chaos is geen sprake. Het afscheid is vrolijk. Ilona was mee want haar ouders komen vanavond. Zo lossen we elkaar af. Het vliegtuig is ruim en koel, wel een contrast met de heenreis. We landen om 01.15, Carla genoot van de lichtjes tijdens de landingsperiode van 30 minuten. De Peus opgehaald en planken naar huis. Carla denkt er over nog een keer te gaan...
