Op 1 mei j.l. zijn mijn 'oude' schoolvriendin Celma en haar man Robert officieel begonnen met hun Chambre d'Hôtes 'Le Chaînon' in Saint-Agnan-de-Cernières. Omdat elke onderneming wel wat reclame kan gebruiken hadden ze mij gevraagd een recensie te schrijven over ons verblijf aldaar.
DE REIS | Voor dit verhaal reisden Carla en ik afgelopen vrijdag af voor een lang weekend naar Normandië. We wilden de tolwegen vermijden, dus instrueerden we TomTom dienovereenkomstig. Het voordeel is niet alleen financieel, maar de reis is ook veel leuker. Je rijdt hele stukken over provinciale wegen (van Arras tot halverwege Rouen) en gewone snelwegen (vanaf Rouen). Vervolgens rijd je dwars door Rouen. Normaal gesproken is dat geen probleem, ware het niet dat het precies de dag van Fête de la Victoire was, zodat er heel veel straten afgesloten waren. TomTom was in de tunnel de weg kwijt geraakt, zodat we een afslag misten toen we er net uitkwamen. Gelukkig hield Carla het hoofd koel en sloeg zij ons er doorheen. Na Rouen wordt het landschap alsmaar mooier, vooral de bloeiende koolzaadvelden zijn prachtig. Bijna te bestemder plekke zagen we Celma lopen om een brief te posten. We gaven haar, zo zijn we dan ook wel weer, een lift naar huis. Over de reis van 560 km hebben we, inclusief twee pauzes, zeven uur gedaan.
DE BOERDERIJ | Na het uitladen van de bagage kregen we meteen een rondleiding om de boerderij. Het staat op een flinke lap grond, waarop aan de voorkant een waterput en een boomgaard te vinden zijn. Aan de achterkant is een vijver gesitueerd, ontstaan door het uitgraven van de klei waarmee de boerderij honderden jaren geleden gebouwd is. Het stikt er van de kikkers, die te pas en te onpas een concert geven. Daarachter is weer een wei waarop Normandische (niet hun) koeien grazen.
Tien jaar geleden is Robert met het opknappen begonnen, een werk dat nog niet af is (en ook, tot zijn vreugde, nooit af zal zijn). De woonertrekken zijn inmiddels wel klaar, alsook het voormalig atelier (werkplaats) waarin het feitelijke Chambre d'Hôte gevestigd is. Dit gebouwtje, dat tegen de voorgevel aangebouwd is, is werkelijk van alle gemakken voorzien: twee kamers met in totaal vier bedden, een zitje, werktafel, satelliet-TV (flatscreen), magnetron en een zeer ruime badkamer met douche en toilet. Alle ruimten zijn elektrisch te verwarmen. Hierna was het toch wel tijd om eens een wijntje op het terras te gaan drinken. Je bent tenslotte in Frankrijk. Het is tegen de verwachting in mooi weer en ongemerkt werd het etenstijd. Celma bereidde de maaltijd, iets wat normaal gesproken niet inbegrepen is als je hier logeert. Na het eten maakten we een wandeling in de omgeving. Zowel Robert als Celma zitten vol verhalen en anekdotes over de omgeving, de buren, de boerderij et cetera. Verveling staat dus niet op het menu, koffie wel. We zijn inmiddels doodop, dus we zijn lekker gaan slapen.
LISIEUX | De volgende ochtend ontbeten we in de eetkamer annex bibliotheek. Brood (zowel stok- als plaatselijk bruinbrood) wordt dagelijks bij de bakker in Montreuil gekocht. Vandaag ben ik jarig, dus de kamer is versierd en ik krijg felicitaties en een fles Calvados uit de streek. Omdat wij niet zomaar gasten zijn, gaan we de komende dagen samen leuke dingen doen. We gaan vandaag in Lisieux naar de zaterdagmarkt om verse ingrediënten voor mijn verjaardagsdinertje in te slaan. Ik maak de in mijn kleine kring bekende zalm-pasta. Verder gaan we de (ik wist het niet) wereld-beroemde Basilique de Sainte Thérèse de Lisieux bezoeken. We gaan met de Peus want ik moet nog even tanken in Bernay. De basiliek staat op een heuvel en daar kun je gratis parkeren. We gaan eerst naar de markt. Deze is op zich niet heel bijzonder, hoewel er wel typisch Franse kramen zijn, zoals die met ingemaakte ingewanden of die met levende kippen, eenden en konijnen. We kopen verse dille, lente-uitjes, zwarte olijven en citroenen. Er is nergens betaalbare gerookte zalm te vinden dus die kopen we later, tegelijk met de tagliatelle, bij de Lidl in Broglie. Na de markt dronken we een kopjen kofjen op een terrasje.
Daarna klommen we terug richting basiliek, waar we op een bankje het meegebrachte lunchpakket verorberden. De basiliek is opgericht ter ere van de Heilige Thérèse en dateert uit 1956. Met de bouw waren tientallen jaren gemoeid en dat is te zien. Ik zeg het niet snel, maar het is een indruk-wekkend gebouw. Binnen is het eigenlijk één groot mozaïek. Natuurlijk hebben we ook een kaarsje gebrand voor de groeiende rij ons ontvallenen. Om de cultus van Thérèse is een enorm commercieel circus ontstaan, wat ons toch een beetje tegenstaat. Je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel iets te koop waar een Thérèsedraai aan is gegeven. We zijn moe en we rijden langs het riviertje de Charentonne naar huis, waar we op het terras nog een glaasje pakken. Daarna maak ik het eten, waarbij ik voor het eerst sinds jaren weer eens op flessengas moet koken. De maaltijd wordt door een ieder gewaardeerd. Om de spieren los te maken krijgen we nog een rondleiding door de verschillende vertrekken inclusief zolder(s). Die is (zijn) duidelijk nog niet af. Een leuk contrast is een honderden jaren oude balk waarop een draadloze lichtschakelaar is bevestigd. Nog een bakkie bij de houtkachel en daarna toch nog redelijk vroeg naar bed. Het is mooi geweest voor vandaag.
CÔTE FLEURIE | Vandaag is het weer nog mooier, dus het geplande bezoekje aan de kust kan bijna niet mislukken. We rijden naar Honfleur, een mondaine kustplaats onder de rook van le Havre. Vlak voor we arriveren picnicken we, met uitzicht over een vallei met koeienweiden en bossen. Voor de grap plannen we alvast ons nieuwe huis op een iets lager gelegen plateau. Honfleur is druk en warm. Er zijn pittoreske straatjes met alleraardigste winkeltjes en galeries. In de verte kun je een stukje van de Pont de Normandie zien. We spoeden ons naar de tweelingstad Deauville-Trouville. Dit stukje staat bekend als de Côte Fleurie.
In Trouville parkeren we langs de haven waar, op een andere dag, de markt staat. Dat kun je ruiken. Het is eb en de haven stroomt enorm snel leeg. Een eend neemt het ervan en zwemt echt supersnel richting zee. We lopen op weg naar het strand langs de afgebrande vismarkt dat momenteel gerestaureerd wordt. Op het strand is het goed uit te houden en ook best druk. Via winkelstraatjes lopen we weer terug naar de auto, voor een ritje door het supermondaine Deauville. Vooral het Hotel Normandy Barrière trekt de aandacht. Weer thuis werden we gegijzeld op het terras met... wijn! Daarna hielp ik Celma met het eten. Bij de koffie schonk Robert eau de vie, een destillaat van cider die de boer (lees: Robert) laat stoken volgens eeuwenoud gebruik en recept. Om van de appels uit de boomgaard af te komen komt het er op neer, dat deze door inhuurkrachten worden geraapt, geperst en tot cider verwerkt. De boer krijgt in ruil daarvoor een krat cider en een fles eau de vie, ook wel Calvados of Calva genoemd. De houtkachel brandt en de oogjes gaan langzaam dicht. Morgen is het weer vroeg dag, dus we maakten het weer niet te laat.
AAN ALLES KOMT EEN EIND | Gisteren zei Celma dat Carla zo'n lekker kleurtje had gekregen. Wij geen erg, maar vanmorgen vroeg Carla wat er eigenlijk op dat tubetje stond dat ze sinds zaterdag gebruikte (ze is kippig). Ja hoor: zelfbruinende crême gebruikt! Om 10.00 uur vertrokken we richting Nederland. Het was nu wel druk op de weg (geen feestdag), maar er zijn geen gekke dingen gebeurd. We waren om 17.00 uur thuis.
VOOR HERHALING VATBAAR? | Ik hoor het je vragen. Zeker weten! Celma en Robert zijn zeer gastvrije en flexibele gastmensen (m/v), en niet alleen omdat wij bekenden zijn. De prijs-kwaliteitsverhouding is gewoon hoog en de omgeving zeer de moeite waard. Als wij een volgende keer gaan zijn we natuurlijk gewone gasten en moeten we onszelf vermaken. Dat gaat zeker lukken. Er zijn in de omgeving legio mogelijkheden om te gaan wandelen of uitstapjes met de auto te gaan maken. Parijs ligt bijvoorbeeld op slechts een dik uur afstand rijden.
Van harte aanbevolen!
