Een brug te hoog

Millau ligt in het departement Aveyron aan de rivier de Tarn. Vroeger moest het verkeer dat van noord naar zuid reed vice versa door dit dorp of omrijden via Lyon of Toulouse. Dat kon zo niet langer dus besloot men een brug over de Tarn te bouwen. Probleempje was alleen, dat de brug een gigantisch dal moest overbruggen en dat het ook nog eens heel hoog moest zijn. Zo is het Viaduc de Millau geboren, wat gebouwd is van 2001 tot 2004. Ik maakte kennis met dit bouwwerk in een docu op Discovery of National Geographic, daar wil ik vanaf wezen, maar ik wist meteen: daar wil ik naar toe. Nu de gelegenheid zich aanbood, zijn we dus via Millau teruggereden naar het noorden.

Roquefort ligt ook in dit departement en dat kun je aan de menukaart zien. Gisteravond at ik al een voorproefje en vanmorgen bij het ontbijt was het weer raak. Wij zijn zo'n beetje de enigen in dit hotel en het ontbijt was uitgebreid en overvloedig. We aten ons een hoedje en ik had ook brood met Roquefort. Heel apart zo vroeg in de ochtend. Nadat we ingeslagen hadden voor het tweede ontbijt (à la mode Hobbit) konden we naar de brug.



Het is maar zeven kilometer, maar we gingen toch met de Peus, aangezien het landschap hier zeer geaccidenteerd is. Millau ligt in een dal waar de Tarn door stroomt en wordt dus omgeven door bergen. We boffen overigens weer met het weer. Angstvallig volgde ik afgelopen weken de weerberichten die niet veel goeds voorspelden. Regen en kou om het kort samen te vatten. Behalve vandaag. Het is wel koud maar het wordt snel warmer en het blijft droog. Zelfs de zon laat zich zien. Onder de brug aan de zuidkant is een informatiecentrum, waar je allerhande bruggerelateerde prullaria en ook wel nuttige maar dure items kunt kopen. Ik beperkte me tot een boekenlegger. Er wordt ook een korte film van de bouw getoond, alleen in het Frans uiteraard. Vanaf deze plek kun je eigenlijk alleen maar omhoog kijken, wat wel specta-culair is. Het is werkelijk een enorm hoog bouwwerk. We lopen even het terrein af om de brug vanaf de andere kant te bekijken. Wij zijn natuurlijk weer de enigen.

We besluiten om een stukje verder te rijden langs de Tarn. Na een korte tussenstop recht onder de brug belandden we in Peyre, een schattig pittoresk dorpje met uitzicht op de brug. Het dorp blijkt beroemd te zijn om haar Eglise Troglodyte (grotkerk) en stokoude broodoven (of oude stokbroodoven) en sinds kort dus ook om het uitzicht op de brug. We lopen in en rond het dorp en ik schiet hier toch wel leuke plaatjes. Vanaf verschillende plekken heb je goed uitzicht over de Tarn en de brug, zelfs vanuit het raam van de grotkerk. Maar we willen ook nog Millau bekijken, dus we rijden weer terug.

 

Millau zelf is een teleurstelling. Het centrum is totaal verpauperd (naar onze begrippen dan) en als klap op de vuurpijl is het vandaag Wapenstilstanddag, dus bijna alles is gesloten. Het betrekt ook nog eens en het wordt kouder, wat onze depressie alleen maar aanwakkert. Van de weeromstuit krijgen we er zelfs lol in. Nadat we met halsbrekende toeren via de Pont du Larzac naar het hotel teruglopen (het is niet bedoeld voor voetgangers), krijg ik de McDonald's in de gaten die zowaar open is. Het duurt nog even tot het diner, dus scoor ik een Big Bacon en Carla kipnuggets. De avond valt snel en straks nog één culinaire uitspatting. Morgen vroeg weer op voor de laatste etappe.

Carla op schaal (Carzilla)