Precies 10 jaar voor de val van de Berlijnse Muur zijn Carla en ik getrouwd, na een verlovingstijd van 2 jaar, 4 maanden en 2 dagen. Afgelopen zaterdag hebben we, met nog ruim twintig anderen, dit heuglijke feit gevierd en meteen maar onze nieuwe keuken ingewijd onder het motto 'Open Keuken'. 's Anderendaags spoedden wij ons naar Maastricht, waar we een kamer in Chambres d'hôtes 'La Cloche' hadden afgehuurd. Het is gevestigd in een monumentaal, geheel gerenoveerd pand aan de Brede-straat. Inchecken moest echter in het café met dezelfde naam aan het Vrijthof, wat om de hoek is. Je krijgt de sleutel mee, ook van de voordeur! Parkeren deden we in het Q-Park Vrijthof. De kamers hebben een thema, de onze dat van de Mestreechter Geis (Maastrichter Geest). Geen idee, maar van deze 'geest' staat een sculptuur (één van de vele in Maastricht) op Het Bat nabij de Kleine Stokstraat.
We boften, heel november is het koopzondag in Maastricht (alleen de zondagen natuurlijk), dus we konden lekker slenteren, etalages kijken en winkelen. Dat maakte toch wel hongerig en omdat we een deur verder India House zagen gingen we daar eten. Dat viel zwaar tegen. De kwantiteit viel on-Indiaas mee, maar de kwaliteit viel omgekeerd evenredig tegen. Zelfs het als Indiaas aangeprezen bier (Cobra) was, volgens het etiket, gebotteld en gebrouwen in de EU of all places. De restauranthouder kreeg later op de avond nog versterking in de vorm van een wat oudere dame, die je het best kan omschrijven als Madam Mikmak (haar/gewaad) met een zwaar Engels accent. Na deze teleurstelling gingen we bij Florian nog een Italiaans bakkie halen. 'Florian is het goed bewaarde geheim van Maastricht' kraait de website. Inderdaad, het was leeg. De koffie echter (Illy!) was uitstekend. Het meisje riep vanachter de kassa 'wat we wilden drinken' en bij het afrekenen moest ik zelf de bon van de kassa scheuren! Tot zover de bediening.
Daarna zijn we nog een avondwandeling door de stad gaan maken en redelijk vroeg teruggegaan naar de kamer. Wat nog opviel was het aantal terrassen (met verwarming, foei!) die goed bezet bleken en niet alleen door rokers. Vanmorgen ontbeten we in het café aan de Vrijthof. Dat was erg goed geregeld en overvloedig. Het is in de prijs van slechts 80 euro begrepen. Daarna de spullen naar de auto gebracht en weer een flinke stadswandeling gemaakt. Over de Maas via de Sint Servaasbrug, door Wyck (bekend van Wieckse Witte) en de nieuwe wijk Ceramique (v/h Sphinx) terug via de Hoge Brug naar de Stadsomwalling, daterende uit 1229.
Daar kan geen Berlijnse muur tegenop! De muur eindigt in een wirwar van universiteitsgebouwen en toen zijn we maar naar het centrum teruggelopen, waar we nog wat gewinkeld hebben. Een echte aanrader is Selexsyz, gevestigd in de Dominikanenkerk. We waren moe en zijn maar weer eens op huis aangereden. Laura had gebeld dat ze ziek was en we zijn even bij haar langs gereden. Het blijft toch je kind hè.
