1 september 2019 | Na een, toch zeker voor een zwangere vrouw, vermoeiende reis, lastten we op zondag een rustdagje in. Dat wil zeggen dat we, ter voorbereiding voor het etentje dat Laura geeft, wel even boodschappen moeten doen. Des middags lekker chillen op het terras en des avonds maakten Laura en ik Spaghetti Putanesca naar oud Rotterdams recept. Met dien verstande, dat zij het met volkorenpasta moet eten vanwege de diabetes. Het werd een daverend succes, ook lang nadat de kinders naar bed waren.
2 september 2019 | Na ons een weekje ingehouden te hebben gaan we met Laura wat vaker eropuit. Zij is nog nooit in Italië geweest, dus alles is nieuw. Zij en Carla, en vooruit ik ook wel, zijn gek op lokale marktjes. Op maandag is er één in Foiano della Chiana, een kleine 20km verderop. De rit op zich is al leuk door het Toscaanse heuvellandschap. Parkeren in het stadje is gratis, met parkeerkaart. De markt is verspreid, her en der in alle straatjes. Voor onze eettafel hebben we een tafelkleed gekocht met naïeve visafbeeldingen. Het stadje zelf is ommuurd en daarop zijn dan weer huizen gebouwd.
We hebben tijd over en Laura is nog niet al te moe, maar wel hongerig. Dus op naar Cortona voor een lunch. Hier waren we vorig jaar natuurlijk al geweest, maar het is niet ver en best de moeite waard. Na wat te hebben rondgestruind lunchten we op het terras van Bar Caffè Signorelli. nabij de Piazza della Repubblica. Was niet slecht maar de bediening kon wel iets vriendelijker en sneller. Carla kon het weer niet laten en kocht een knuffelszwijn voor de aanstaande kleindochter...
Eenmaal weergekeerd was Hein druk in gesprek met de tuinman, die aangaf dat de pruimenboom ernstige gebreken vertoont en, omdat het die middag hard zou gaan waaien, snel drastisch teruggesnoeid diende te worden. Een leuke klus om aan mee te doen, dus Hein en ik (vooral Hein) gingen met de kettingzaag in de weer, waarmee we een flink aantal dikke takken hebben verwijderd en in stukken gezaagd voor de haard. Kleine takjes en bladeren, alsmede afgevallen verdroogde pruimen veegde ik naar de kant van de tuin.
In het holst van de nacht schrok ik wakker van een vreemd geluid. Het leek alsof de buurvrouw op hoge hakken door de tuin zwierf. Nadat ik bij mijn positieven kwam besloot ik dat het misschien wel zwijnen waren die met hun hoefjes dat geluid maakten. Ik maakte Carla wakker want die is er op gebrand die zwijnen te zien. We hoorden ze wel, maar zagen ze niet en we durfden ook niet naar buiten. 's-Ochtends vertelden we het aan Hein en die kwam met de verklaring dat die zwijnen op de pruimen afkwamen en dat het geluid kwam van de pitten die werden doorgebeten. Dat klink zeer aannemelijk. Die pruimen lagen net iets lager aan de rand van de tuin waar ik ze heen geveegd had en die we in het donker niet konden zien. Gemiste kans...
