31 augustus 2019 | Vanavond halen we Laura op van het vliegveld Galileo Galilei in Pisa. Ze is al behoorlijk zwanger en toe aan een weekje er tussenuit. Door een een stom toeval kon ze samen met de dochter van een collega, die momenteel, door hetzelfde toeval, ook in Toscane verblijft, meerijden naar Zestienhoven (a.k.a. Rotterdam the Hague Airport). Ze hadden dezelfde vlucht. Voordat het zover is gaan we Lucca bezoeken en de ochtend spendeer ik op het erf op en rond het buurtschap waar ons huis deel van uit maakt. Het is er een gezellige boel met hondjes, katten, kippen en verder schuren en opslagloodsen waar van alles wordt bewaard, opgeslagen en gefabriceerd. Carla had zich inmiddels gehuld in haar nieuwe jurkje, dus de dag kon niet meer stuk. Hoewel, toen Janneke de bel naast de deur klingelde, vlogen er een paar wespen uit die daar alvast een nest aan het bouwen waren. Hein heeft het nest keurig geneutraliseerd.
Lucca dus, een stadje waar we nog niet eerder geweest zijn en dat zich op een aantal steenworpen van Pisa bevindt. Het is ruim twee uur rijden en door de vele werkzaamheden aan de wegen duurt het nog wat langer. Lucca is een alleraardigst vestingstadje met de, ook in Nederland, bekende stervormige plattegrond. In plaats van wallen liggen er erg hoge stadsmuren omheen, waar kan worden gewandeld en gefietst over de Passegiatta delle mura en anderszins aangenaam verpoost. Daarbinnen een wirwar aan straatjes, pleintjes, kerken en ander bezienswaardige monumenten. Bij de dorpspomp had ik, na het verwisselen van lenzen, een lensdop op het bankje laten liggen, maar toen ik het later wilde opzoeken zat er een zwerver op (vermoed ik), dus ik heb het maar zo gelaten. Het barst er ook van de winkeltjes, eetgelegenheden, vooral in de omsloten Piazza dell'Anfiteatro. Omdat aneto (dille) moeilijk te krijgen is kochten we bij een kraam nabij Piazza Napoleone een zakje voor Janneke's kruidenverzameling. We hadden geparkeerd net na de invalsweg vanaf de snelweg en op de terugweg zagen we een geadresseerde IKEA catalogus liggen. Nu ben ik niet bekend in Lucca, dus we hebben die maar meegenomen omdat hier in Nederland men gestopt is met de papieren catalogus. Het is wel in het Italiaans...
Op naar Pisa, alwaar de dames rond 20:10 uur zouden landen, een ritje van 20 minuten. Dat werd iets later en de bagageafhandeling duurde ook even, maar daar verschenen ze dan toch. De wederzijdse ouders konden opgelucht ademhalen, waarna de tocht van ruim 2 uur door het donker een aanvang nam. In het huis werden we door Janneke en Hein opgevangen in de gezellig met kaarsjes opgeleukte woning, waarna Laura dankbaar in haar bedje kon glijden. Komende dagen gaan we met Laura op stap naar bekende en onbekende streken.
