Weer een rustig dagje, min of meer uitgeslapen en
na het ontbijt boodschapjes doen. We eten hier heel veel fruit (meloen, wilde
perziken, kersen), Italiaans brood natuurlijk met heerlijke vleeswaren en
schapenkaas (ik dan, Carla gruwt van kaas, die gekke meid). Na de lunch het
terras ingericht om, met de camera in de aanslag, het volgende boek ter hand te
nemen. Eindelijk een hagedisje gesnapt, die beesten zijn zo snel dat het heel
moeilijk is daar een fatsoenlijke foto van te maken. Het avondmaal bestond
voornamelijk uit speklapjes (met zwoerd!), vegetarische focaccia en (weer)
Surinaamse komkommersalade. Carla heeft een wild zwijn gehoord. Dat werd tijd!
Carla had haar zinnen gezet op Arezzo, de
hoofdstad van deze provincie, waar het merendeel van de film La Vita è Bella is
geschoten. Via de VVV, waar we enige uitleg en een kaartje ontvingen, konden we
de diverse locaties opzoeken, waar een bord de diverse scenes uitbeelden en
waar we zowel bord als omgeving op de gevoelige chip vastlegden. Dat was meteen
een goede leidraad om de stad te bezichtigen. Het viel helemaal niet tegen, dat
Arezzo. Het was wel warm en Carla kan daar niet zo goed (meer) tegen.
Janneke en Hein hadden ons uitgenodigd voor een barbecue, bereid in het buitenkeukentje
van de studio waarin zij verblijven tijdens ons verblijf in hun huis. We
begonnen met mosselen op Italiaanse Wijze (hoop ik), vervolgens vispakketje, kipspiesjes en
voor de diehards ook nog werkelijk heerlijke hamburgers. Een en ander vergezeld
van aardappel- en rijstsalade en de nodige alcoholische versnaperingen. Wij
werden op onze beurt dan weer opgegeten door de talrijke muggen en andere
insecten van bedenkelijk pluimage. Moet je er wel voor over hebben!
