Laura en Bruno wonen nu bijna twee jaar in een zeer ruim appartement in Póvoa de Santa Iria, een voorstad van Lissabon. Laura werkt in de wijk Alcântara, Lissabon en is dagelijks een aantal uren kwijt aan reizen, wat ook niet goedkoop is. Stappen en bezoekjes aan vrienden is ook allemaal in Lissabon zelf, dus verhuizen is eigenlijk zo gek nog niet, zeker nu ook Bruno werk in de stad heeft gevonden. Vorige week gingen ze op huizenjacht en bij de tweede bezichtiging in Alcântara was het bingo. Het appartement dat ze vonden is in een geheel gerenoveerd pand uit de jaren dertig van de vorige eeuw, voorzien van alle gemakken maar piepklein. Zo hebben ze een nieuwe keuken en badkamer, betegeling op de vloer waar nodig en authentieke houten vloeren in alle kamers. Ze kunnen er eind mei al in en vandaag zijn we met de makelaar alle puntjes op de i wezen zetten.
Om het te vieren zetten we koers naar Belém, om Carla's Pastéis-fetisjisme te bevredigen. We kwamen langs een Pingu Doce, waar we water en Leo's (Milka repen) scoorden. Op een terras aan de Doca de Santo Amaro aten we tosta's, met een biertje, cola en ananassap. Het is inmiddels weer bloedheet. Daarna liepen we, met een frisse tegenwind van zee, naar Belém om eerst in Jardim do Ultramar uit te puffen. De pastéis was weer heerlijk. Hierna namen we bus 28 naar het centrum, waar we gisteren een outlet store hadden gevonden. Carla wilde Laura trakteren op wat koopjes. Met de buit, schoenen en een vestje, liepen we naar station Apolónia, waar we weer een kippetje kochten voor vanavond. In Póvoa deden we nog wat inkopen voor het nieuwe huis bij de Chinese bazar en een kantoorboekhandel, waarna we traditioneel naranja dronken en boodschappen deden bij de Minipreço. Het avondmaal gebruikten we, zoals afgelopen dagen wel vaker, zo rond 21.30 uur. Is dat Portugees of wel?
