 |
Na een bewogen avond in november vorig jaar, wilden we met ons Blaise Pascal reünie-clubje weer bijeenkomen. De organisatie van dit feest lag in de vaardige handen van Anja en Herman. De keuze viel dit keer op een etentje en daarna voor de waaghalzen onder ons een kroegentocht door Brielle. Voor deze gelegenheid hadden zich nieuwe kandidaten aangemeld: Hans, Ruud, Jan Willem S. en Jan Willem V.. Op 's Majesteits verjaardag zouden we verzamelen bij Anja thuis, in het gehucht Tinte onder de rook van Brielle. Tinte, de plaats waar eens een oom en tante van mij woonden en waar mijn vader naar eigen zeggen naar 'de universiteit' ging, ligt net voorbij Brielle. Onderweg reed Celma twee auto's voor mij. Overmand (overvrouwd?) door een migraine-aanval moest zij echter plotsklaps van de weg af. Doorrijden was even onmogelijk. Omdat ik niet wist wat er aan de hand was, ben ik toch maar doorgereden. Eénmaal gearriveerd werd ik gastvrij ontvangen door Anja (ik was de eerste tot haar xenofobische opluchting), in haar prachtig verbouwde grutterij. Weldra arriveerden de andere gasten, allen gewapend met een leuke attentie voor Anja. Wel verdraaid dacht ik, niet aan gedacht! Maar ik had nog een aapje in mijn mouw. Uiteindelijk arriveerde Celma ook en werd door Anja subiet onder de wol gestopt. Anja had goed uitgepakt, een compleet arsenaal aan Italiaanse hapjes, zelfgebakken brood en heerlijke kaasjes, dit alles vergezeld van een batterij Prosecco (Spa voor mij, helaas het droeve lot van de rabiate BOB).
 |
Eénmaal volgegeten spoedden wij ons naar 't Kont van het Paard in hartje Brielle voor het diner. Dit eetcafe kent een rijke historie en dat is te zien. Na wat aan de bar gehangen te hebben (het Spa vloeide weer rijkelijk) gingen we aan tafel, maar niet nadat ik iedereen een setje cd's had overhandigd met daarop alle Top 2000 nummers uit de periode 1970-1975 in MP3-formaat. Dat viel volgens mij wel in goede aarde. Het eten vond ik persoonlijk een beetje tegenvallen na Anja's antipastigeweld, maar het gezelschap maakte veel goed.
 |
We maakten ons op voor een kroegentocht. Als eerste was Honky Tonk, door Carla en mij destijds veelvuldig gefrequenteerd, aan de beurt. Helaas is het rookverbod daar nog niet doorgedrongen en er speelde een band op oorlogssterkte, dus we stonden snel weer buiten. We worden er ook niet jonger op. Op naar de Hoofdwacht, de voormalige marechaussee kazerne. Deze was afgeladen met jong volk en werd ook weer snel verlaten. Uiteindelijk konden we in de Knijp neerstrijken. Een klein, gemoedelijk etablissement waar heel toepasselijke muziek uit de 70's de luidsprekers verliet. Roken wordt hier letterlijk door de vingers gezien. Ik was de Spa zat dus ben op Cola overgestapt, gevolgd door Tonic. Ook hier werd weer flink gegraven in het verleden, doopcelen gelicht, herinneringen opgehaald, aha-ervaringen gedeeld. Het kon niet op. Rond een uur of half twee gingen de meesten alweer naar huis. Ik ben blijven plakken met Simonne en Hans, tot rond half drie de complete cast van Thriller de Knijp kwam bezetten. Ze waren er elders (terecht!) uitgegooid en kwamen een afzakkertje halen. De waardin kon dit niet waarderen en sloot subiet de tent.
