Geen beweging

De nieuwe PC bevat slechts één harde schijf. Volgens het evangelie van Toledo is dat er één te weinig. Ik zweer namelijk bij één harde schijf voor het besturingssysteem en software en één voor data. Een tweede harddisk was dus geboden. Nu wil het geval dat bijna alle harddiskfabrieken in Thailand staan en die zijn vorig jaar allemaal overstroomd door een uitzonderlijk heftige moesson. Met als gevolg dat de productie uitviel en exorbitant hoge prijzen was het resultaat. Gelukkig is er al enige tijd een alternatief: de SSD oftewel de Solid State Drive. Helemaal geen schijf, maar een printplaatje met geheugenchips en een controller, keurig verpakt in een doosje ter grootte van een 2,5" harde schijf. Solid State is trouwens een term die in de jaren zestig werd gebruikt voor de eerste transistorradio's, maar dat terzijde.

Carla is een weekje naar Lissabon en ik zag mijn kans schoon op mijn gemak de reeds enkele weken geleden aangeschafte Samsung 830 Series SSD in te bouwen.

Een SSD heeft zo zijn voor- en nadelen:

Voordelen, allemaal het gevolg van het ontbreken van mechanische onderdelen:

• Bloedsnel;
• Stil;
• Licht;
• Sterk,
• Zuinig.

Nadelen:

• Relatief duur, je moet dan denken aan 1 gigabyte per euro, dit in tegenstelling tot een gewone harde schijf die een factor 10 goedkoper kan zijn;
• Relatief kleine opslagcapaciteit, dit om de aanschafprijs zo laag mogelijk te houden;
• Relatief korte levensduur (slijtage). De chips kunnen zo'n 5.000 maal beschreven worden, wat bij gemiddeld gebruik op zo'n vijf jaar neerkomt.