Het hotel zelf was gesitueerd op een heuvel, met uitzicht over de rivier de Semois. Het was een vrolijke boel daar, een beetje Villa Kakelbont meets hippiecommune, erg vrij en blij en super rielekst. We arriveerden op een vrijdag en vertrokken de volgende zondag. Ik had voor de gelegenheid een camera geleend van mijn werk, de Canon PowerShot S50, een voor die tijd knap digitaal cameraatje, om te kijken of die geschikt was voor de Marketing- en Communicatieafdeling waar ik toen werkzaam was.
30 mei 2003 | Na aankomst de buurt verkend. De Semois loopt vlak langs het hotel en je hebt er een mooi uitzicht op. Het is er erg groen (het zijn tenslotte de Ardennen). Er is een sluis, een oude stenen brug, de Pont Saint-Nicolas en tal van kleine stroomversnellingen. Even onthaasten voor het avondeten en daarna chillen en kletsen met de andere gasten.
Des middags op het terras kregen we bezoek van een hert, die schijnt daar wel vaker te komen. Het bleek dat een andere gast net zoals wij oorspronkelijk uit Hellevoetsluis kwam en zelfs mijn zus heeft gekend! Na het diner hebben we flink bijgepraat over toen.
De volgende ochtend was het erg mooi weer en hebben we nog een uitgebreide wandeling in de buurt gemaakt alvorens we op huis aanreden.
30 april 2004 | Bijna een jaar later waren we er weer, nu met de gloednieuwe Peus. Door een misverstand in de reservering moesten we op zolder logeren, in een minder dan comfortabel kamertje. Het had toch wel zijn charme, aangezien het eten gratis was als tegenprestatie.
1 mei 2004 | Le promenade d'année was die naar Le Tombeau Du Chevalier, oftewel het Graf van de Ridder. Parkeren nu in het stadje Herbeumont. Dit is een wandeling door dicht bos met flinke hellingen. Het graf zelf is een lus in de rivier, resulterend in een tongvorming schiereiland. Het uitzicht er op is magnifique.
2 mei 2004 | Weer een wandeling gemaakt in de omgeving. Ik had ergens gezien of gelezen over de Scheepsliften op het Centrumkanaal nabij La Louvière. Dit zijn imposante negentiende-eeuwse bouwwerken, in 2002 vervangen door een gloednieuwe reusachtige scheepslift van Strépy-Thieu. Het is min of meer op de route naar huis en meer dan de moeite van het omrijden waard!
Na al dit technische geweld reden we moe, maar voldaan, huiswaarts.
Nu, vier Peugeots verder, hebben we er eigenlijk wel weer zin in. Dus wie weet, volgend jaar...
Het hotel is nu een superdeluxe gîte voor max. 27 personen. Je betaalt wel de hoofdprijs...