Opoe krijgt tandjes

Vandaag verkoop ik mijn reguliere Beatles cd's aan mijn dochter Laura, met wie ik vorig jaar nog naar Liverpool ben geweest, want morgen wordt, door Haagse Harry persoonlijk, de Stereo Boxset Edition Remastered aan huis afgeleverd. Harry werkt bij Plato in Den Haag, waar ik de box eind augustus online besteld had. Stond ik vooraan in de rij. Niet dus. Plato had maar vier van de twaalf boxen binnengekregen en ik had dus pech. Vorige week zijn de boxen dan toch binnengekomen, maar omdat onze Harry kennelijk part-time werkt, kon hij ze vandaag pas opsturen. Toevalligerwijs woont Harry in Ommoord, dus bood hij aan het even langs te brengen. Dat vind ik nou tof, krijgt de pakjesdienst ook geen kans de boel te mollen.

Voor het archief had ik al alle Beatlenummers op een mp3 cd'tje gezet en voor dit bericht de rugjes van de cd's gescand. De volgorde is die van uitgave op cd, allen uit 1987 behalve de Past Masters die uit 1988 zijn en nooit eerder in deze vorm op lp zijn verschenen.

1. Please Please Me - CDP 7 46435 2 - '63
2. With The Beatles -  CDP 7 46436 2 - '63
3. A Hard Day's Night - (CDP) 7 46437 2 - '64
4. Beatles For Sale - CDP 7 46438 2 - '64
5. Help!- CDP 7 47439 2 - '65
6. Rubber Soul - CDP 7 46440 2 - '65
7. Revolver - CDP 7 46441 2 - '66
8. Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band - CDP 7 46442 2 - '67
9/10. The Beatles (a.k.a. The White Album) - CDS 7 46443 8 - '68
11. Yellow Submarine - CDP 7 46445 2 - '69
12. Abbey Road - CDP 7 46446 2 - '69*
13. Let It Be - CDP 7 464447 2 - '70**
14. Magical Mystery Tour - CDP 7 48062 2 - '67***
15. Past Masters Volume One - CDP 7 90043 2 -'88
16. Past Masters Volume Two - CDP 7 90044 2 - '88

Kijk hier eens voor een volledig overzicht.

* Abbey Road is opgenomen na Let It Be, maar daarvoor uitgebracht
** Let It Be is opgenomen voor Abbey Road, maar daarna uitgebracht (ja, dûh)
*** Magical Mystery Tour is een singles en ep-verzameling en hoort tussen 8 en 9

Opoe krijgt tandjes is een kreet uit mijn familie, wanneer iets wel heel lang heeft geduurd, maar het toch nog in orde komt.

Veelzijdig

Binnenkort gaan we keramisch koken en ook een nieuwe oven valt ons ten deel. Helaas ontbreekt daarin een draaispit, zodat we morgen ons laatste zelfgegrilde kippetje gaan eten. Dat ging vroeger wel anders. We schrijven de jaren zestig. Kip was toen nog een luxe dat we op zondag aten, vaak met stoofpeertjes die mijn moeder dan aanmaakte met aardappelsago, wat resulteerde in een soort snot waarin volkomen stukgekookte peren dreven. Daarbij aten we natuurlijk aardappelen, liefst van het type afkokers, wat inhoudt dat de ene aardappel op eigen houtje een impressie van puree ten beste gaf, terwijl de andere zijn best deed zo glazig mogelijk voor den dag te komen. De kip werd, evenals de peertjes, bereid op een oliestel, type Original Haller. Wij hadden er twee, een groene met twee pitten en een witte met vier. Periodiek moesten die pitten, een soort lonten, vervangen worden. Dat was een mooi werkje voor mij. Die linten werden door middel van tandwieltjes voortbewogen, en telkens als de vlam te laag werd moesten die dus opgedraaid worden, net zo lang tot de pitten op waren. Tot op de dag van vandaag vind ik petroleum lekker ruiken.

De kip werd in de margarine aangebraden en dan met water afgeblust. Vervolgens ging het deksel schuin op de pan en kwam er een krant over te liggen, bij wijze van warmte-isolatie. Die krant werd als het ware mee gesudderd en kreeg een heel specifieke geur, bijna van smeulend hout, omdat de stoom de krant vochtig maakte en het vuur dat weer droogde. De kip, type Friki diepvries, had in zijn buikholte een verzameling organen (maag, hart en lever) en het nekje. Deze waren in ieder geval voor mij, plus een vleugel en wat wit vlees. Op een gegeven moment had ik buikgriep en was helemaal niet lekker. Het was op een zondag en die lucht vond ik ineens zo vies dat ik een aantal jaren geen kip gegeten heb. Het was in de tijd van Monday, Monday van de Mamas & the Papas (mei 1966), en als ik dat nummer nu hoor kan ik nog misselijk worden.

Behelpen

Vandaag begon de herfst en de langverwachte verbouwing, of liever renovatie, van onze badkamer en toilet beneden. De keuken volgt eind volgende week. De werklui (contradictio in terminis?) zouden om 07.15 uur beginnen, dus we moesten al voordat de dag kriekte opstaan. De dag tevoren hadden we alles wat in de weg stond, hing of lag naar veiliger oorden verbannen en 's avonds de deuren voorzien van een lap plastic tegen het stof. Kitty moest (lees: wilde) de hele dag naar buiten en Sofie (dit zijn onze poezen) was opgesloten in onze slaapkamer, alwaar nu ook haar eten en drinken, krabpaal en bak staan. Ze heeft de hele dag op die bak gezeten. De heren begonnen met de vloer te bedekken met karton en de trap met plankjes. Water afgekoppeld en toen hakken & zagen. Ik ben maar in de tuin gaan werken, en daarna een boekje gaan lezen in de zon.

Plassen mocht bij Cobi (hier in de straat), want de toiletten waren naar buiten gedragen. Die van beneden wordt elke dag weer teruggezet zodat je hem buiten werktijd nog kunt gebruiken. Doortrekken kan niet, doorspoelen moet met een emmertje water. Het is behelpen maar het went snel. Zo rond 14.30 uur was het gedaan voor deze dag, zodat ik kon gaan stofzuigen en allerhande voorwerpen weer op hun plaats zetten, zoals de wasmachine en -droger die in de berging staan. Daar moest namelijk ook het een en ander gedaan worden aan de waterleiding. Gloeilampen zet je uit door ze los te draaien, er zijn even geen schakelaars. Na dat de rust was weergekeerd ging Sofie voorzichtig op onderzoek uit en in no time zat ze al weer buiten in de tuin.

Overigens hadden we onlangs in diezelfde tuin een egel ontdekt die Carla prompt heeft aangemeld wegens Het Jaar Van De Egel. Vanmorgen zag ik haar weer (de egel), maar nu vergezeld van een iets kleiner exemplaar, kennelijk een mannetje met bepaalde intenties. Ben benieuwd of zij het voorzichtig gaan doen...

Bloed, zweet & spierpijn

Maanden heeft het geduurd. In november 2008 verliet Laura het pand, een kamertje van 4,5 x 2,65 meter achterlatend. Wij hadden ernstig behoefte aan een kantoortje, door sommigen in een ambitieuze bui ook wel studeerkamer genoemd. Er moest heel wat aan gebeuren. Het oorspronkelijke behang zat er nog op met diverse lagen muurverf, elk corresponderend met een bepaalde fase uit Laura's leven (eerst rose, dan zwart met knalrood). Vooraleer de muren dan weer toonbaar zijn, moest er worden afgetrokken, afgestoomd, afgeweekt, gaten gedicht, geëgaliseerd, voorgestreken, behangen (glasvezel) en gesausd. Het plafond ontkwam ook niet aan een witbeurt. Vervolgens hebben we laminaat gelegd, met de hulp van Cor, een scheepstimmerman in ruste. Cor is een vakman en praat daar graag en veel over. Ik heb heel wat geleerd, ook over laminaat leggen.

Kitty voelt zich alvast erg thuis (let op het Droste-effect).

Meubels hadden we al her en der in gebruik. Tafelblad (Lundia) uit de slaapkamer waar ik nog twee poten (Vika Kaj) onder moest maken, boekenkasten (Billy's van 25 jaar oud) van de overloop en zolder. Designtafeltje, ooit gekocht bij mijn tweede werkgever Eisenga Interieur te Brielle, uit de huiskamer. Alleen het kastje (Laxvik) voor de randapparatuur en de plafondlamp (Fuga) hebben we nieuw gekocht (bij Ikea uiteraard). De staande schemerlamp tenslotte is een echt vintage model uit de collectie van Carla's moeder. Rest nog het opleuken van de muren en, ter vervanging, een lees- en bureaustoel.