Enkele weken geleden las ik een bericht over de bodemsanering van de oude
gasfabriek in Hellevoetsluis, dat in 1930 gesloopt is. Tijdens de wederopbouw is die grond gedeeltelijk gebruikt voor de aanleg van de
Glaciswijk (het stuk tussen de vesting en het kanaal door Voorne). Zo ook voor de President Paterstraat, waar ik ben geboren op nummer 3. In 1999 is die grond, die bij nader inzien giftig was, verwijderd en vervangen door schoon zand. Nu moet het terrein verder worden afgegraven tot wel 7 meter diep. Ik heb dit nooit geweten en was wel benieuwd naar die gasfabriek, die tussen het kanaal door Voorne en de Tramhaven stond.
De
Tramhaven was het eindpunt van de tram uit Rotterdam. Die namen we bijvoorbeeld toen mijn vader aan een maagzweer was geopereerd in het oude Sint Franciscus Gasthuis te Rotterdam. Dat was hele wereldreis. Het was ook de springplank naar Goeree-Overflakkee, dat je alleen maar met de daar vertrekkende veerpont kon bereiken voordat de Haringvlietdam was aangelegd.
Ik zal een jaar of vijf geweest zijn en had nog geen fiets en kon ook nog niet fietsen. Een vriendje zou het mij wel even leren fietsen en we gingen naar het tramstation. Waarom dat nou een goeie plek was weet ik niet meer, maar bij de eerste poging reed ik zo het perron af en kwam midden in een plas olie tussen de rails terecht. Het was zondag en ik had mijn beste zondagse kleren aan. Mijn moeder had gewaarschuwd niet mijn kleren vuil te maken... Nadat ik met lood in de schoenen naar huis was gegaan kreeg ik de gevreesde aframmeling. Het was de eerste en meteen ook de laatste.
Anyway, afgelopen vrijdag deden we Hellevoetsluis weer eens aan. Het regende en er was niets te beleven in de Vesting, dus dacht ik eens een kijkje te gaan nemen bij de Tramhaven. Het is volledig van de kaart geveegd en rond het oude haventje staan allerlei jacht-werven. Het is duidelijk vergane glorie. Wat nog wel zichtbaar is zijn de meerpalen waar de oude veerpont aanlegde. Het terrein van de gasfabriek is overwoekerd en afgezet. We liepen via de Pres. Paterstraat terug. Nu maar hopen dat er geen schadelijke langetermijn-effecten zijn voor de gezondheid...
 |
Tramhaven | De arm is van mijn zus Nel, ik lijk hier wel een buikspreekpop.
Verder mijn moeder en broer Henk, mijn vader nam de foto, ik schat in 1959. |
 |
| Dikkertje Dap... |
 |
| Foto genomen door mijn neef Hans, 1966. |
De Tramhaven was het eindpunt van de tram uit Rotterdam. Die namen we bijvoorbeeld toen mijn vader aan een maagzweer was geopereerd in het oude Sint Franciscus Gasthuis te Rotterdam. Dat was hele wereldreis. Het was ook de springplank naar Goeree-Overflakkee, dat je alleen maar met de daar vertrekkende veerpont kon bereiken voordat de Haringvlietdam was aangelegd.
Ik zal een jaar of vijf geweest zijn en had nog geen fiets en kon ook nog niet fietsen. Een vriendje zou het mij wel even leren fietsen en we gingen naar het tramstation. Waarom dat nou een goeie plek was weet ik niet meer, maar bij de eerste poging reed ik zo het perron af en kwam midden in een plas olie tussen de rails terecht. Het was zondag en ik had mijn beste zondagse kleren aan. Mijn moeder had gewaarschuwd niet mijn kleren vuil te maken... Nadat ik met lood in de schoenen naar huis was gegaan kreeg ik de gevreesde aframmeling. Het was de eerste en meteen ook de laatste.
Anyway, afgelopen vrijdag deden we Hellevoetsluis weer eens aan. Het regende en er was niets te beleven in de Vesting, dus dacht ik eens een kijkje te gaan nemen bij de Tramhaven. Het is volledig van de kaart geveegd en rond het oude haventje staan allerlei jacht-werven. Het is duidelijk vergane glorie. Wat nog wel zichtbaar is zijn de meerpalen waar de oude veerpont aanlegde. Het terrein van de gasfabriek is overwoekerd en afgezet. We liepen via de Pres. Paterstraat terug. Nu maar hopen dat er geen schadelijke langetermijn-effecten zijn voor de gezondheid...
