Het begint op te vallen: telkens als wij iets negatiefs hebben meegemaakt (dit keer het niet doorgaan van mijn droombaan) gaan we naar Hellevoetsluis, het dorp waar we geboren zijn. Vooral de oude vesting met haar haven, historische gebouwen als de
vuurtoren, en het Haringvliet oefenen een onweerstaanbare aantrekkingskracht op ons uit. Zoals altijd parkeerden we bij Aquarius, ingeklemd tussen het kanaal door Voorne, het Haringvliet, de haven en de Vest, waarin honderden ganzen zwommen. We liepen richting de plek waar het
Marinehospitaal stond en waar een nieuw gebouw zal verrijzen. De muur van het belendende pand, het
Admiraliteitshuis, is netjes gerestaureerd. Met de oude VW-kever op de voorgrond levert dat een onverwacht nostalgisch plaatje op.
We liepen door over de gerestaureerde brug naar de Westkade, richting vuurtoren. Het 'kleine strandje' zoals wij dat sinds mensenheugenis plegen te noemen, is onlangs op de schop gegaan en geschikt gemaakt voor verantwoord toerisme. Het is mooi weer, met een flinke bries en Hollandse wolkenluchten.
Op de terugweg zien we aan de Westkade een pand te huur staan. Ooit, hebben eens gezegd, keren we terug naar Hellevoetsluis, maar dan wel in het vestinggedeelte. Zou het lot ons nu al hierheen voeren? We raken enthousiast. Het is weliswaar een klein huis, maar de locatie is schitterend. We besluiten, als het significant goedkoper is dan ons huidige huis, het erop te wagen en fantaseren op de terugweg wat we allemaal moeten doen en laten om deze droom uit te laten komen. Carla zoekt op Funda en ontdekt de huurprijs.... 1265€, ruim het dubbele van wat we er voor over hebben. Kijk, zó graag willen we nu ook weer niet!
 |
Anno fifties
|
Het begint op te vallen: telkens als wij iets negatiefs hebben meegemaakt (dit keer het niet doorgaan van mijn droombaan) gaan we naar Hellevoetsluis, het dorp waar we geboren zijn. Vooral de oude vesting met haar haven, historische gebouwen als de vuurtoren, en het Haringvliet oefenen een onweerstaanbare aantrekkingskracht op ons uit. Zoals altijd parkeerden we bij Aquarius, ingeklemd tussen het kanaal door Voorne, het Haringvliet, de haven en de Vest, waarin honderden ganzen zwommen. We liepen richting de plek waar het Marinehospitaal stond en waar een nieuw gebouw zal verrijzen. De muur van het belendende pand, het Admiraliteitshuis, is netjes gerestaureerd. Met de oude VW-kever op de voorgrond levert dat een onverwacht nostalgisch plaatje op. 
We liepen door over de gerestaureerde brug naar de Westkade, richting vuurtoren. Het 'kleine strandje' zoals wij dat sinds mensenheugenis plegen te noemen, is onlangs op de schop gegaan en geschikt gemaakt voor verantwoord toerisme. Het is mooi weer, met een flinke bries en Hollandse wolkenluchten. 
Op de terugweg zien we aan de Westkade een pand te huur staan. Ooit, hebben eens gezegd, keren we terug naar Hellevoetsluis, maar dan wel in het vestinggedeelte. Zou het lot ons nu al hierheen voeren? We raken enthousiast. Het is weliswaar een klein huis, maar de locatie is schitterend. We besluiten, als het significant goedkoper is dan ons huidige huis, het erop te wagen en fantaseren op de terugweg wat we allemaal moeten doen en laten om deze droom uit te laten komen. Carla zoekt op Funda en ontdekt de huurprijs.... 1265€, ruim het dubbele van wat we er voor over hebben. Kijk, zó graag willen we nu ook weer niet!
