Ondertrouw

Natuurlijk...

Laura had zelf Villa Aroeira gevonden op de site van HomeAway. Het is een luxe bedoening met vijf slaapkamers, vier badkamers, een grote tuin met zwembad, grote huiskamer en keuken en als klap op de vuurpijl een spelletjes- annex TV-kamer. Wij kwamen als eersten aan en werden verwelkomd en rondgeleid door de schoonmaakploeg, die net klaar was. De kinderen druppelden daarna binnen, waarna Mariska, Sander en ik boodschappen gingen doen bij de Pingo Doce in Corroios, niet ver hier vandaan. Daar scoorden we o.a. de fameuze gegrilde kip(pen). Sander en Mariska zouden het avondeten maken en deden hiervoor de benodigde inkopen. Carla en ik hadden afgesproken dat we in elke supermarkt waar we kwamen zoveel mogelijk verschillende flesjes piri-piri zouden kopen. Dat is gelukt. Dezelfde avond gingen we ook nog naar de ALDI, om de hoek van het enorme golfresort waar de villa staat. De financiën hebben we geregeld via wiebetaaltwat.nl waar je kunt opgeven wat je uitgeeft en wie daar aan bijdraagt. Zodoende het je nooit gezeur daarover.    

Gelukt!

De volgende dag moesten we naar de Burgerlijke Stand in Almada voor de Ondertrouw. Dit was al twee keer jammerlijk mislukt door allerlei bureaucratische obstakels. Filipe, één van Bruno's oudste vrienden en één van de Getuigen, zou als tolk optreden. Dat is verplicht als je trouwt in Portugal met een buitenlander (tenzij die Portugees spreekt, dat spreekt). We haalden hem op bij de kinderopvang waar zijn zoontje Salvador verblijft als pappa en mamma werken. Hij (Filipe) was zijn portemonnee vergeten dus moesten we nog even langs zijn huis. Het duurde een stief kwartiertje voor ze aan de beurt waren. In de tussentijd stonden we heel vervelend te doen in het nauwe gangetje waar iedereen moest wachten. Dat ging allemaal in het Engels en de omstanders vonden ons maar raar volk. Toen ze eenmaal aan de beurt waren duurde het weer heel lang, wat een goed teken was. Daarna stapten ze opgelucht naar buiten: gelukt!

Carla, Mariska, Sander en Debby waren in de tussentijd naar de kapsalon in Charneca de Caparica gereden waar de dames zouden worden proefopgesmukt. Wij reden daar nu ook heen, onderwijl Filipe weer thuisbrengend. Wij heren gingen daarna even boodschapjes doen bij de plaatselijke buurtsuper en aten en dronken wat op een naburig terras. 's-Middags reden we naar Pé Nú (blote voeten) de trouwlocatie aan het strand van Costa da Caparica aan de Atlantische Oceaan. De laatste afspraken met de beheerder werden gemaakt en wij lunchten, inmiddels in de bloedhitte, op het terras.

Nog even boodschappen doen en daarna vermaakte 80% van de jongelui zich in het zwembad.

De dag werd afgesloten met een etentje tezamen met Filipe, zijn vrouw Ivone en hun zoontje Salvador.