Norg

Het is op de kop af precies een jaar geleden dat wij "grote vakantie" vierden. Dat was op Texel, in een vrijstaand huis. Dit jaar wilden we iets dergelijks en we kwamen uit op een Natuurhuisje in Norg, Drenthe. In Norg waren we al eens geweest voor een wandeling in 2013. De reis er naar toe deden we in kleine etappes, wat heel goed beviel. We deden er een kleine drie uur over.

Het huisje bevindt zich in de Oosterduinen, een bos vol particuliere woningen die ofwel permanent bewoond worden, als vakantie- of weekendhuis dienen of verhuurd worden. Het zijn allemaal zand resp. modderpaden, wat op zich wel charme heeft. De Peus zag er na twee weken niet meer uit. Het huis zelf is adequaat geoutilleerd, maar de bovenverdieping heeft eigenlijk geen sfeer. Maar het is best groot en je kunt er heerlijk vertoeven met ieder je eigen bezigheden op zijn tijd. De Peus stond prinsheerlijk in de carport. Carla is altijd chef in- en uitpakken, dus dat liep op rolletjes. Zodra we aankomen richt zij alles in, ik ontferm me dan over de muziekinstallatie, je moet toch prioriteiten stellen en doen waar je goed in bent.

Daarna even de omgeving verkennen en de avondmaaltijd, meebracht uit Rotjeknor, genuttigd. We stortten ons meteen op een Rummikub- en Scrabblecompetitie, iets waarbij ik altijd even op gang moet komen. Laten we zeggen dat we aan elkaar gewaagd zijn maar dat ik uiteindelijk het onderspit delf. Ik heb ook maar weer eens een boek ter hand genomen, iets waarvoor ik me gewoonlijk geen tijd gun. We hebben geen tv gekeken, behalve de laatste avond Letland-Nederland.

Boodschappen deden we in het Norgse, bij de Coop, waar we een knuffelegel voor kleindochter Leana bij elkaar gespaard hebben. Ik kook telkens voor twee dagen een eenpansgerecht. Er is daar nog een supermarkt, de Poiesz, kennelijk een grote speler in de regio. We zijn er een keer wezen kijken uit nieuwsgierigheid, maar het trok ons niet aan.

Na de boodschappen hebben we het dorp verkend en gingen lopen vanuit het huisje. Norg is een dorp met een brink en de Sint-Margaretakerk uit de 13e eeuw. Er is ook een antiekhandel annex kastenbouwer, Carlotte, afgeladen met zoals ze zelf noemen kasten, brocante en meer. Erg leuk, niks gekocht. Wel een ijsje bij de Baander, weer op weg naar huis. We liepen via het bos vanaf de andere kant terug.

Maandag was dan de eerste grote wandeling, de Norger Esdorpenroute. Deze start net buiten het dorp, bij uitspanning Norgerhout. De wandeling gaat in een grote boog om Westervelde heen, door een landschap van bos, akkers, velden, boerderijen, etc. Helemaal in ons straatje zeg maar. Het weer is goed. Eenmaal terug een terrasje gepikt bij Norgerhout. Tegen de avond begon het stevig te regenen.

We zitten vlakbij de stad Groningen en we hadden wel zin in een dagje slenteren en te winkelen. We komen er wel vaker, ik ga altijd sowieso langs de Plato om goedkope cd's te scoren. Dit keer weer zes voltreffers die ik nog niet had of alleen op Tidal. Ik heb toch liever de cd. Verder was ik op zoek naar een bepaalde jas van Carhartt en dat merk wordt verkocht bij Vakkledinghuis Groningen, waar ik al eerder een werkjasje kocht. Helaas is de logistiekcrisis er debet aan dat de jassen niet op voorraad zijn. Gelukkig is er in de buurt van Norg een winkel die Carharrtdelaer is en wellicht is de jas daar op voorraad (je merkt dat ik de spanning opvoer...). Carla had haar zinnen gezet op een bezoekje aan kattencafé Op z'n kop, waar we al eerder wilden komen maar toen dicht waren of vol. Nu gereserveerd voor een high tea. Mijn nieuwe laptop ontbeert een cardreader, dus het is lastig foto's te uploaden aangezien ik het alsdan benodigde kabeltje was vergeten. Vandaar dat ik bij MediaMarkt en een heb gescoord, de Sitecom MD-066 USB-C. Wel prijzig, maar mooi compact en helemaal van aluminium. Groningen was erg druk met studenten op fietsen, de zomervakantie is wellicht een betere periode.

Voor de (winter) jas gingen we ons geluk beproeven bij American Workwear in Oosterwolde, een kleine 25 km hier vandaan. Het blijkt een piepklein winkeltje te zijn naast de saloon van de Silver Ranch , een manege, die daar gevestigd is. Paarden! Ze verkopen voornamelijk on line en er is een beperkte voorraad in het winkeltje, waar ze verder vooral paardgerelateerde kleding en accessoires verkopen. Maar, verdomd als het niet waar is, mijn jas hebben ze en ook nog in de goede maat! Zo blij als een kind zoek ik nog een tweede jas uit, nu ik er toch ben. Dat is meer een herfst-/voorjaarsjack, lekker stevig en vooral niet modieus. Niet in mijn maat maar nu besteld en wie weet binnen een paar dagen binnen. Het regent de hele dag, dus mooi de gelegenheid Windows 11 te installeren.

De volgende wandeling staat al weer op stapel: het Fochetloërveen, ook niet ver hier vandaan. Het is een piepklein wandelingetje door het hoogveengebied aldaar. Gelukkig schijnt de zon weer. Er is nog een tweede wandeling die we ook gedeeltelijk doen. We rijden terug via Haulerwijk, een plek waar je graag doorheen rijdt (snel).

 

 

Deze vrijdag hebben we afgesproken met onze oude buren die een tijdje geleden in Drenthe zijn gaan wonen. We maken een omweg via Beilen, naar de begraafplaats waar de opa en stiefoma van Carla aan moeders kant begraven liggen. Zij was de degene waar ze naar vernoemd is, Klasina Aaltina. Het duurt even voor we het graf gevonden hebben. Daarna snel naar Hooghalen, waar Cas, Trudy en hond Cees domicilie hebben in een rustig wijkje. Er is koffie met taart, een lunch en ze laten trots hun huis en tuin zien, en terecht. Daarna maken we nog een wandeling door het dorp met een stop in het Wapen van Schotland.

Zelfs op vakantie heb je af en toe rust nodig, dus deze zaterdag gaan we er alleen uit om te gaan lunchen in Norgerhout. Het is een sympathiek restaurant, gerund door jonge mensen, zonder opsmuk. Het is smaakvol ingericht en de mensen zijn vriendelijk, het eten uitstekend. We nemen Black Angus biefstuk met petat (Rotterdamsch voor Pommes Frites). De telefoon gaat en ik denk WTF, maar het was Johnny van de Silver Ranch, dat mijn jas binnen is. Na het eten gaan we er meteen naar toe. Maat L is de juiste voor mij. Ik hep me jassie.

Zondag was het tijd voor cultuur, meer bepaald het Gevangenismuseum in Veenhuizen, wat onderdeel is van een enorm complex aan gebouwen (de Koloniën van Weldadigheid) inclusief een compleet dorp met ambtenaren die daar werkzaam waren en zijn. Als je binnen komt krijg je eerst een overzicht van de creatieve wreedheden waarvan ons juridische systeem zich bediende om mensen te straffen, te executeren of een voorbeeld te stellen. Hier liepen we maar snel door. Daarna een chronologisch overzicht over het gevangeniswezen door de jaren heen. We lieten ons ook verleiden tot een rondrit met de Boevenbus, een rondrit door het hele gebied, verluchtigd met commentaar van een ex-employee in een smeuïge tongval en niet gespeend van enig ironisch sociaal commentaar. In het winkeltje kochten we nog een LEGO doos voor kleinzoon Julian met een boef, politieagent en politiehond. Het regende de hele dag.

Vooruit, nog een wandeling, dit keer in het Drents-Friese Wold, een enorm gebied dat door verschillende organisaties wordt beheerd. Wij kozen de Grote Bos- en Duinwandeling vanuit Appelscha, beheerd door Staatsbosbeheer. Het zijn feitelijk twee aaneengeregen wandelingen van 5 km elk. Dit is weer smullen, want afwisselend bos, heide, zandverstuivingen, akkers, velden, de hele reutemeteut. Het is prachtig wandelweer en aan het eind kunnen we heerlijk op het terras van het Buitencentrum uitpuffen. We zijn via Vledder teruggereden.

Rustig aan weer, een wandeling naar en door het dorp, met een lunch bij Karsten, hartje Norg. Beetje sombere zaak, maar het eten is goed. Daarna een beetje chillen, voorzichtig met de teentjes in de tuin.

Het blijft mooi weer dus we gaan weer voor een wandeling, de Rode Paaltjes Route (ja ze zijn hier erg goed in het beschrijven van een route) richting Peest. Carla kreeg last van spit, maar een pilletje er in en gaan. Een groot stuk gaat over een modderpad met diepe sporen en in een grote boog terug naar Norg, waar wij op het terras van 't Wapen van Norg neerstreken. Een biertje gaat er wel in. Het is weekmarkt in Norg en het is een drukte van belang, vooral bij de visboer. Mijn oog valt op een tafereeltje waarbij een wat oudere man een gebakken visje eet van zijn motorkap. En dan nog een. En nog een. Hij ging nog een keer naar de kraam voor een visje thuis. Zijn vrouw zit stuurs in de auto te wachten en ziet mij met lede ogen foto's maken. Het leven kan soms mooi zijn.

Dokkum! Beiden geboren in Hellevoetsluis en getogen in Brielle, hebben we wel wat met vestingstadjes. Dokkum is niet zo ver. Het is alleen erg mistig en er zijn geen snelwegen, dus voorzichtig rijden. In Dokkum schijnt de zon. We gaan eerst over de wallen helemaal rond en dan het stadje in. Er zijn niet veel winkels maar het is wel gezellig. Op het terras worden we geteisterd door overvliegende F-16's die echt een teringherrie maken als ze eenmaal boven de Waddenzee vliegen, dan gaat het gas er op. De Dokkumers doen of hun neus bloedt, bij mij gaan mijn oren het bijna doen. Na Dokkum is het een kippeneindje naar de Waddenzee, Holwerd om precies te zijn, waar de boot naar Ameland vertrekt. Het bijna-avondzonnetje geeft een heel mooi licht. Ameland is misschien iets voor volgend jaar...

De laatste dag, nog maar een wandeling, nu de Gele Paaltjesroute (ik zei het toch). Deze begint een beetje verscholen, en gaat vanuit het dorp langs ons bos tegen de klok in richting Langelo. Terug in het dorp maar weer een terrasje gepakt en een petatje bij de Baander. Morgen weer naar huis via Bataviastad.