Ons Brieltje 2

In 1967 kwam ik op negenjarige leeftijd te wonen in de wijk Rugge te Brielle. Er was toen onlangs een stukje bijgebouwd, nabij het tegenwoordig geheten Bedevaartsoord HH. Martelaren van Gorcum. Twee van die martelaren, Nicolaas Pieck en Lenaert Vechel, leenden hun namen aan de nieuwe straten aldaar. Wij woonden aan de Lenaert Vechelstraat 61. Destijds vond ik het gebouw al intrigerend en er deden verhalen de ronde over een enorme snoek die in de vijver zou rondzwemmen. Ik kan me niet herinneren er binnen te zijn geweest, maar Carla wel en zij wilde altijd daar nog eens rondkijken, wat we nu tijdens de Open Monumentendag hebben gedaan.

Hertjes in kamp, omstreeks 1969

We parkeerden op het Ruggeplein, waar vroeger (Opa Vertelt) diverse winkels en instanties waren maar dat nu wordt gedomineerd door De Lidl. Een kleine wandeling voerde langs onze respectievelijke ouderlijke huizen, die van Carla aan de Welleweg 75. Achterom lopend staken we uiteindelijk het grasveld tussen de Regulierenstraat en Kloosterweg over op weg naar het bedevaartsoord. Vroeger was hier het hertenkamp van v.d. Drift gelegen en kwamen we tot onze verrassing langs een begraafplaats. Daar hebben wij allebei geen actieve herinnering aan, dus dat was wel een beetje vreemd. Van de heer v.d. Drift hadden mijn ouders in 1968 hun caravan te leen gekregen voor onze zomervakantie in Ouddorp.

Schoorvoetend betraden wij de Bedevaartskerk zoals wij dat hadden leren kennen. Niet religieus, laat staan Katholiek, moesten we even wennen aan de ingehouden pracht en praal van deze relatief jonge kerk (1932). Prominent in het kerkschip staan de beelden van Nicolaas en Lenaert, omkranst door het invallend licht door de gebrandschilderde ramen aan weerszijden. Dit is zodanig geconstrueerd dat rond het middaguur een soort aura ontstaat, erg fraai. Traditiegetrouw brandde Carla een kaarsje voor degenen die ons ontvallen zijn (het worden er steeds meer), de nota hiervoor voldaan via een Tikkie. Buiten liepen wij de omgang in tegengestelde richting, iets wat ik ontraadt als je het verhaal nog niet kent (de lijdensweg en wederopstanding van Jezus).

Het volgende monument, de voormalige Rijks HBS resp. Rijksscholengemeenschap resp. Maerlantcollege aan de Jan Mathijssenlaan, is onlangs in gebruik genomen als appartementencomplex. Carla heeft hier 5+1 havo jaren doorgebracht en heeft nog regelmatig contact met oud medeleerlingen. Zij wilde dolgraag eens de appartementen van binnen bekijken die eindelijk na jaren voorbereiding in gebruik zijn genomen. Binnen is het niet druk en Sven, de eenzame troubadour die liedjes ten gehore zou brengen, zit er een beetje beteuterd bij. Gelukkig stroomt het toch een beetje vol en dapper zingt hij zijn lied. Ik zie plotsklaps een oude bekende, Cees B., uit mijn Demeshed tijd. Na enig aandringen herkent hij mij ook en vraagt of wij zijn appartement willen bekijken. Wat een toeval. We maken kennis met zijn partner Adriënne die ons prompt een rondleiding geeft en water aanbiedt. Heel gezellig. We moeten echter door, de stad in.

De volgende stop is de Sjoel aan de Turfkade. Na binnenkomst worden we een zaaltje ingedirigeerd waar een meisje liedjes zong. Heel leuk allemaal, maar daar kwamen we niet voor. Dus maar weer door. Anja en Ruud zijn helaas niet thuis, dus zijn we even langsgewipt bij Hendrik en Gerda voor een kopje thee, waarna we de regentenkamer van het Asyl voor Oude en Gebrekkige Zeelieden hebben bezocht, gelegen aan het Asylplein. Op hetzelfde plein bevindt zich de Johan Been bank. Deze Johan Been is geen onbekende, aangezien mijn opa en zijn gezin in 1930 zijn huis heeft gekocht om er in te wonen en zijn nering "Toledo's Gelukskantoor" te bestieren.

Laatste interessante monument is de voormalige winkel van Cees Stuij Optiek, dat momenteel wordt gerestaureerd. Bij Cees heb ik menig bril aangemeten gekregen, ook mijn van oranje glazen voorziene John Lennon (achtige) montuur midden jaren 70. Ter rechterzijde is nu een apotheek aangetroffen en inmiddels gerestaureerd. Het pand is te huur.

Via het Kruidvat en Lidl zijn we moe maar voldaan teruggereden naar ons Rotjeknor.