Oplettende lezertjes hebben inmiddels wel in de gaten dat wij heel vaak naar Texel gaan. Afgelopen weekend was het weer zover. Laura en Mariska hadden ons dit weekend aangeboden als dank voor al onze inspanningen rond hun verhuizing. Ze reden voor het eerst in hun eigen autootje. Het was aardig weer, hoewel eenmaal op Texel aanbeland het ging regenen. Na het inchecken gingen we even boodschapjes doen bij de AH, die om de hoek is. Ons appartement De Merel, gevestigd in een oude boerderij, ligt namelijk in het centrum van Den Burg. Na het eten gingen we in Den Burg nog even de koopavond benutten.
De volgende dag gingen we een rondje Texel doen. Via Den Hoorn reden we naar de Worsteltent voor koffie en chocomel. We zaten op het terras, maar geen bediening te bekennen. We waren veel te vroeg, men was nog niet open. Om de tijd te doden zijn we even naar het strand geweest. Het waaide hard en het schuim stond tot de enkels. De tweede poging bij de Worsteltent lukte. Daarna zetten we koers naar De Koog, de vuurtoren in De Cocksdorp en Oudeschild. Daar aten we RAS-patatjes bij Veronica en kochten we gerookte vis bij het Vispaleis voor ons buffetje vanavond. Vanmorgen vroeg had ik al stokbrood gehaald. De bakker is meteen rechts om de hoek, maar dat was ik vergeten, dus ik ben helemaal linksom het hele dorp door bij die bakker terecht gekomen. Ochtendgymnastiek zullen we maar denken. Mariska liet ons twee avonden achtereen haar foto's uit Australië en Nieuw-Zeeland zien. Het waren er zoveel, dat we nog er een avondje of wat aan moeten wijden. We hebben ook de DVD met (o.a.) haar parachutesprong bekeken. Spectaculair!
Zondag gingen we naar Ecomare voor de broodnodige educatie. Het is inmiddels een beetje vervallen er zijn dan ook verbouwings- en uitbreidingsplannen. Het zeeaquarium in de kelder is heel indrukwekkend. Carla kocht alvast de Texelagenda 2010. De Cocksdorp staat ook altijd op het menu, er is daar een vervallen steigertje met uitzicht over de Waddenzee. Als sluitstuk zijn we nog in het bos gaan wandelen. 's Avonds dineren in de Worsteltent. Laura was de BOB, dus ik kon voor het eerst in jaren weer eens een wijntje drinken! Het niveau was stukken hoger dan in voorgaande jaren, met navenante prijzen, dat dan weer wel.
Voor we afreizen moesten we toch nog even naar de Slufter. Voordeel is dat je dan ook niet in de drukte naar de boot terecht komt. De gevoelswindsterkte was 8, hoewel het in werkelijkheid maar 4 was. We hadden de boot van 12.00 uur en waren rond 15.00 uur weer thuis.
