maandag 25 mei 2009

Ons Brieltje

Gisteren was voor ons de laatste gelegenheid om de tentoonstelling 'De historische daden van Johan Been' in Brielle te bezichtigen. Deze wordt tot 1 juni gehouden in het Historisch Museum Brielle. Dit museum bestaat uit een samenvoeging van het oude Trompmuseum en het Stadhuis, waar wij in 1979 getrouwd zijn. Johan Been heeft mijn belangstelling omdat mijn vader als kind in zijn geboortehuis heeft gewoond (lees hier meer). Been was, naast schrijver van het boek 'Paddeltje, de scheepsjongen van Michiel de Ruijter' en het lied 'Wij houden van ons Brieltje', ook schoolmeester op de Klompenschool waar mijn moeder op heeft gezeten, en stadsarchivaris. Er is tamelijk veel van de man bewaard gebleven en dat is nu uitgestald in het museum. Je ziet zijn nagebouwde werkkamer, krantenknipsels, schriften en allerhande prullaria. Zelfs een replica van zijn hond ontbreekt niet. Hierna bezichtigen we de rest van het museum, iets wat we al eerder gedaan hebben. Zo zien we portretten van de Martelaren van Gorkum. Eén van hen was Lenaert Veghel, naar wie de straat in Rugge is vernoemd waar wij in woonden en die op een steenworp afstand van het klooster dat op de plek staat waar het drama zich heeft afgespeeld.


Moeder en zoon, 1939
Daarna zijn we door Brielle gaan wandelen. Via de Voorstraat, Maarland (waar mijn ouders vlak voor WOII nog een tijdje gewoond hebben en waar mijn oudste broer geboren is) en de Dijkstraat naar de Wallen. Chez Jean Paul Ladage hebben we op Franse wijze gefrituurde aardappelstaafjes en Zacht IJs gegeten. Op (om)weg naar de auto kwamen we plotsklaps een oude tante (1921) van mij tegen die ik al in geen twintig jaar gezien had. Na een korte babbel (altijd goed), gingen we op huis aan. We reden via Tinte en de Strypsedijk richting Goeree-Overflakkee en zo naar Ons Rotterdam.

Zie ook de site van Jenneke Groeneveld: 'Johan Been heeft, hoe kan het anders, in zijn geboorteplaats zijn sporen nagelaten. Zo zijn het plaatselijk museum, de VVV, de padvinderij, de muziek- en gymnastiekvereniging Libertatis Primitiae een deel van zijn omvangrijke erfenis. Maar ook in passieve zin heeft Johan Been zijn sporen nagelaten. In het huis waarin hij zijn leven lang gewoond heeft, is een gevelsteen aangebracht en verder herinneren onder andere een straatnaam, een plaquette aan de muur van de Catharijnetoren en een monumentale Johan Been-bank aan deze voor de stad zo belangrijke figuur.'