Onze laatste bijeenkomst met de Blaise Pascal reünieclub was niet echt om over naar huis te
schrijven, qua opkomst dan. Eind februari, een maandje later, hoorde ik van Rien die in Spanje woont dat hij in mei naar Nederland kwam. Leuke aanleiding om weer eens grootscheeps uit te pakken. Als locatie stond Olaertsduyn met stip bovenaan en, alsof het niet op kon, Rien wilde wel een tapasworkshop geven. Ik wierp me op om deze fiëstaviteiten met behulp van e-mail en facebook te organiseren. Dat viel een beetje tegen aangezien sommigen onder ons al op leeftijd beginnen te komen en niet alle fijne kneepjes van facebook onder de knie hebben. Uiteindelijk had ik zeventien gegadigden waarvan er twaalf ten tonele verschenen.
Rien en ik gingen 's middags nog even boodschapjes doen bij de Jumbo in Brielle. Hij had uit Spanje al een stoomboot vol lekkernijen meegenomen, waaronder een hele Jamón Serrano (rauwe ham) met het voetje er nog aan. We waren te vroeg, dus moesten we op de sleutel wachten. We kregen al snel gezelschap van Celma en Koos (die per camper arriveerde) en we maakten alvast maar een flesje wijn open tot Hans met de sleutel zou verschijnen. Ik had met Koos gewed wie van ons het (ww-) bruinst zou zijn en de jury besliste (onder mijn protest) dat Koos had gewonnen. Nadat Leny arriveerde hebben we de keuken bezet, de eetkamer gezellig ingericht en druppelden de overige gasten binnen. In de keuken ging het als een jekko. Rien zette iedereen aan het werk, Celma maakte haar eigen gerecht (heerlijk scherpgekruid lamsgehakt) en Joyce had oesters ingeslagen. Helaas was er geen oestermes dus Koos sloopte de schelpdieren met een schroevendraaier, waarmee hij nog zijn hand bezeerde.
Ik had mijn laptop meegenomen voor de muziek (de Top 2000, uiteraard), inclusief psychedelische lichtshow. Daarvoor had ik een muziekversterker en beamer aangesloten. Om een uur of zes, nadat Rien Herman nog even had opgehaald, konden we eindelijk aanvallen. Als varieté-act had ik het flamberen van chorizo ingepland, zoals ik dat in
Portugal had geleerd. Nadat de eerste worst was geofferd wilde ik aan een tweede beginnen, maar die was door Stout, de door Annelies terecht zo genoemde maar toch meegenomen hond, in een onbewaakt ogenblik opgegeten. Aan de derde ben ik maar niet begonnen. Op een gegeven moment hadden we ook een vleermuis in de kamer die rondjes vloog, op zoek naar een uitgang. Een inderhaast geopend raam bood het diertje soelaas.
's Anderendaags werd ik lichtgroen en zacht klotsend wakker. Vooral het vette eten (ik had vrolijk de vetrand van de serrano meegesneden en opgegeten) en niet te vergeten de rijkelijk vloeiende wijn waren daar debet aan. Na een laat ontbijt (ik was mijn ontbijtafspraak met Leny vergeten) gingen we met Koos, die door een specht uit zijn slaap was gehouden, nog even opruimen. Voor de sleutel belden we Hans uit zijn bed en na een uurtje was het varkentje gewassen. De nagenoeg intacte ham heb ik terug naar Rien, die ik in zijn pied à terre op camping de Meeuw in Brielle aantrof, gebracht. Al met al was het, niet in de laatste plaats door het nieuwe bloed (Leny, Gert, Koos), weer een succes. Bedankt Hans voor het gebruik van Olaertsduyn, Celma en Herman (jullie staan gek genoeg niet op de foto), Annelies, Joyce, Marjan, Wanda en Jos en last but not least Rien, die de avond tevoren ook nog eens opa is geworden!
Onze laatste bijeenkomst met de Blaise Pascal reünieclub was niet echt om over naar huis te schrijven, qua opkomst dan. Eind februari, een maandje later, hoorde ik van Rien die in Spanje woont dat hij in mei naar Nederland kwam. Leuke aanleiding om weer eens grootscheeps uit te pakken. Als locatie stond Olaertsduyn met stip bovenaan en, alsof het niet op kon, Rien wilde wel een tapasworkshop geven. Ik wierp me op om deze fiëstaviteiten met behulp van e-mail en facebook te organiseren. Dat viel een beetje tegen aangezien sommigen onder ons al op leeftijd beginnen te komen en niet alle fijne kneepjes van facebook onder de knie hebben. Uiteindelijk had ik zeventien gegadigden waarvan er twaalf ten tonele verschenen.
's Anderendaags werd ik lichtgroen en zacht klotsend wakker. Vooral het vette eten (ik had vrolijk de vetrand van de serrano meegesneden en opgegeten) en niet te vergeten de rijkelijk vloeiende wijn waren daar debet aan. Na een laat ontbijt (ik was mijn ontbijtafspraak met Leny vergeten) gingen we met Koos, die door een specht uit zijn slaap was gehouden, nog even opruimen. Voor de sleutel belden we Hans uit zijn bed en na een uurtje was het varkentje gewassen. De nagenoeg intacte ham heb ik terug naar Rien, die ik in zijn pied à terre op camping de Meeuw in Brielle aantrof, gebracht. Al met al was het, niet in de laatste plaats door het nieuwe bloed (Leny, Gert, Koos), weer een succes. Bedankt Hans voor het gebruik van Olaertsduyn, Celma en Herman (jullie staan gek genoeg niet op de foto), Annelies, Joyce, Marjan, Wanda en Jos en last but not least Rien, die de avond tevoren ook nog eens opa is geworden!
