Dit jaar hebben we onze trouwdag op een bijzondere manier gevierd. Mariska had ons een voucher voor de ss Rotterdam cadeau gedaan en die hebben we verzilverd voor een overnachting op 9 november j.l.. Ik was er al eens eerder geweest, maar Carla niet. Ze keek haar ogen uit toen we voor deze schuit parkeerden. Haar opa was ooit schilder op de Holland Amerika Lijn, dus dat gaf ook een apart tintje. We checkten in en betraden onze hut, die van alle gemakken was voorzien en uitzicht gaf over de Maashaven. Vanwege het mooie weer zijn we meteen het dek opgegaan om van het uitzicht te genieten. Katendrecht, de havens, de stad, de Nieuwe Maas, de Parkhaven met Puntegaalstraat pal aan de overkant, waar Carla's vader op achttienjarige leeftijd na de razzia op 11 november 1944 (nu precies 68 jaar geleden) in het belastingkantoor in aanbouw verbleef tot hij tewerkgesteld werd in Nazi-Duitsland. Na de oorlog keerde hij weer daar, inmiddels werkzaam bij de belastingdienst, terug in het op Rotterdamse wijze tot Plukmekaalstraat omgedoopte gebouw.
Mariska kwam naar ons toe (lopend, haar auto was nèt verkocht) om te gaan eten bij Deli Bird, een Thais restaurant aan het Deliplein. Hier kun je spotgoedkoop en toch lekker eten in een ongedwongen ambiance. Ik had een wokgerecht met twee pepertjes als heetheidsindicatie, maar het was minder scherp dan ik thuis zou eten. Het weerhield me er niet van twee Thaise biertjes erbij te drinken. Na afloop brachten we Mariska naar de metro. Op de Brede Hilledijk zag ik een antiparkeerpiramide over het hoofd en stortte ter aarde, plat op mijn kin. Ik dacht echt dat ik mijn kaak gebroken had of op zijn minst een dure gebitsreconstructie zou moeten ondergaan, maar niks daarvan. Ik werd door een vriendelijke voorbijganger opgehesen en we konden onze weg vervolgen.
Enigszins bekomen van de schrik liepen we bedremmeld terug naar het schip, waar we nog een flesje soldaat maakten. The morning after bleek ik over een grotere kin te beschikken dan voorheen en ook nog helemaal blauw en gevoelig.
.JPG)
Het ontbijt maakte veel goed. Zeer uitgebreid en pas om 10.00 uur. Een uurtje later stonden we weer buiten en zijn naar IKEA gereden, we waren toch in de buurt. We hebben daar eindelijk, bij wijze van wederzijds huwelijkscadeau, de door mij felbegeerde Volmar bureaustoel gekocht.
