's Ochtends blijkt er geen warm water te zijn. Dit vind ik echt rampzalig, maar er is niets aan te doen. Douchen doe ik vanavond thuis wel. Ik krijg trouwens korting op de rekening voor dit euvel.WHEN I GET HOME | Vandaag gaan we naar de huizen van John & Paul. Het regent werkelijk pijpenstelen. We gaan met een minibus omdat er niet teveel mensen tegelijk in de huizen kunnen. Door de verkeerschaos is de bus een kwartier te laat. We rijden eerst naar 'Mendips', het huis van Aunt Mimi. Dit is het huis waar John Lennon ruim achttien jaar woonde. Aunt Mimi verhuurde kamers aan studenten nadat haar man was overleden. In het begin oefenden de Quarrymen hier, maar later zijn ze, inmiddels Beatles geheten, in het huis van Paul McCartney gaan oefenen. Het is een beetje een heiligdom. Ik heb mijn waterfles gevuld met water uit de kraan van John Lennon! Je moet toch wat. Het gaat allemaal een beetje gehaast en we spoeden ons naar het huis van Paul.
LET IT BE | Forthlin Road 20. Dit is het huis waar Paul het laatst heeft gewoond. Nadat zijn moeder (mother Mary) is overleden, is het een beetje verwaarloosd geraakt. In de woonkamer placht het duo Lennon & McCartney hun songs te schrijven, een kleine honderd in totaal. Paul's broer Mike, aankomend fotograaf, heeft vele foto's gemaakt, waarvan er een aantal op de plek waar ze zijn gemaakt zijn opgehangen. Na deze tour kopen we nog de laatste souvenirs en eten nog wat. Dan zitten we er doorheen. Snel naar het hotel en dan naar het vliegveld.
GET BACK | De buschauffeur naar het vliegveld is vast een verre neef van Evil Knievel, want hij rijdt echt als een malloot. Leuk is wel, dat we zo'n beetje heel Liverpool nog eens zien. Inchecken kan al drie uur van te voren, dus hebben we daarna heel wat tijd. Laura gaat spelletjes doen op de laptop en ik neem foto's van de foto's die overal hangen en ik probeer mijn laatste ponden te spenderen aan H2O. Bij het boarden gaan toch weer de nodige dingen fout: de computer van onze gate is stuk dus moeten we naar een andere gate. Gevolg: wie vooraan stond staat nu achteraan en vice versa. Wij stonden achteraan...
YOU'RE GONNA LOSE THAT GIRL| Daarna blijkt Laura's boarding-pas geen streepjescode te hebben en mag ze niet aan boord. Ik ga toch aan boord om een stoel voor haar bij het raam te scoren. Ik had toch wel de zenuwen, stel.... Het kwam goed. Voor de rest was de terugreis zonder incidenten.
WHEN I'M SIXTY FOUR | Over 14 jaar ga ik nog eens terug. Ik wil hierbij Laura bedanken voor het fantastische cadeau voor mijn 50e verjaardag!!
