Leve de Oxazepam! Dankzij dit wondermiddel maakte ik me geen zorgen voor de operatie. Ik werd tien minuten te vroeg opgeroepen. De chirurg en de assistente deden het voorkomen alsof een bezoek aan de kapper meer om het lijf had. Op de best pijnlijke verdovingsprikken na klopte dat ook wel. Mijn hand en arm werd ingesmeerd met een goedje wat nog het meest weg had van iets te dunne limonadesiroop. Na de prikken begon het feest direct en na tien minuten was het al weer klaar. Vier hechtingen erin, vette watten en een verbandje er omheen en een mitella aangemeten. Ik kreeg wat instructies ingefluisterd en kon gaan. Toedeledokie!
's Avonds begonnen mijn vingers op te zwellen en werden ze een beetje gevoelloos. 's Anderendaags was het al weer bijna normaal. Het vervelendste is nog dat ik alles met rechts moet doen. Ik ben linkshandig maar rechts onhandig, dus dat valt niet mee. Ik heb ook twee dagen niet gedoucht... maar ik ben wel in bad geweest, da's gewoon makkelijker. En ik had een heel lief zustertje dat me afdroogde.
Vanaf vandaag geen mitella en het verband is er ook af. De CTS-pijn is zo goed als verdwenen. De wond zelf doet nog wel pijn en mijn hand en pols zijn ook wel blauw. De batterij van mijn camera was leeg, dus de foto is met de webcam gemaakt.
Ugh!
