 |
| 5e klas 1968: Celma middenrij links, ik rechtsboven. |
Celma ken ik al sinds de (lagere) Ichthusschool in Rugge (Brielle). Tijdens de Blaise Pascal-reünie ontmoetten we elkaar weer sinds 15 jaar. Het klikte meteen. Later maakte ik ook weer kennis met haar man Robert, die ik nog langer niet gezien had. Tien jaar geleden hebben die twee een oude boerderij in Saint-Agnan-de-Cernières, Normandië gekocht en zij gaan dit jaar, na tien jaar ploeteren, daar permanent wonen. De boerderij hebben zij in die tijd getransformeerd tot een Chambres d'Hôtes en die 'le Chaînon' genoemd, wat 'Schakel' betekent, hun achternaam. Celma stelde voor een bericht op dit weblog te schrijven over ons verblijf aldaar in mei a.s..
Dat verhaal houd je nog tegoed, we gaan het tweede weekend van mei. Ik ben van de weeromstuit meteen in de omnibus 'Boerin in Frankrijk' begonnen, geschreven door Wil den Hollander-Bronder. Zij was ooit school- of klasgenote van mijn moeder in Brielle. Dat moet in de jaren 20 van de vorige eeuw zijn geweest. Ik lees het alweer voor de derde keer.Of het de leeftijd is weet ik niet, maar afgelopen jaar heb ik de hele 'American Recordings'-reeks (vijf in totaal) van Johnny Cash aangeschaft. De laatste aanwinst was 'Unchained' (Ontketend/ ontschakeld), het boekje is verluchtigd met prachtige foto's van vervallen schuren en dergelijke. Zeer toepasselijk allemaal gezien het voorgaande. Vooral het nummer 'Rusty cage' [YouTube], geschreven door Chris Cornell van Soundgarden, maakte indruk op me en dan met name de regels
But I'm gonna break
I'm gonna break my
Gonna break my rusty cage and run
Celma en Robert durven het, nu ik nog.
