In de graafschappen Holland en Zeeland zijn Texel, Hellevoetsluis en Cadzand-Bad onze favoriete stekjes. Gisteren viel de beurt aan de laatste want de weersvooruitzichten waren goed, geen 'Cadzand-weer'. De rit er naar toe ging over snelwegen waar binnenkort 130km/h mag worden gereden. De borden staan er al, zij het afgedekt met plastic, maar sommige waren er al van ontdaan zodat de verwarring compleet was. In Zeeuwsch-Vlaanderen heb je geen snelwegen, en iedereen houdt zich daar keurig aan de maximumsnelheid van 80km/h. Dat zijn dan wel over-wegend Belgen en Duitsers, alsof we nabij het drielandenpunt reden.
Cadzand-Bad is danig op de schop. Ten zuiden ervan wordt een gigantisch vakantiedorp aangelegd. Ook aan de 'boulevard' wordt flink gebouwd; het optimisme viert hier hoogtij. Traditioneel beginnen we altijd met een strandwandeling. Het staat hier bekend als vindplaats van miljoenen jaren oude haaientanden. We waren nog geen minuut op het strand of Carla vond er één, een minuut later gevolgd door Mariska, die een babyhaaientandje vond. Echt heel schattig. Ik ging me weer te buiten aan mijn serie over meeuwen. Makkie...
Vervolgens de boulevard. Een grote naam voor een tamelijk gewone straat. Aan het eind staan winkeltjes die echt wel een opknapbeurt nodig hebben. Mariska trakteerde op ijsjes. We gingen een 8 beschrijven en liepen achter het dorp langs over de Noorddijk. Rechts ervan wordt het vakantiedorp gebouwd. Momenteel is men grond aan het verzetten, de bouw begint binnenkort vermoed ik.
Aan het eind van de dijk kun je het duin op, maar niet nadat we heerlijk op het terras van een strandtent wat hebben gedronken. We hadden besteld en Mariska wilde cassis, maar men bracht haar koffie. Nee, ze had cassis besteld, dus weer terug om cassis te halen. Weer terug: we verkopen geen cassis (stond ook inderdaad niet op de kaart), cola dan maar. Cola werd gebracht dus ik zeg, kan ik meteen afrekenen? Ja hoor, even mijn portemonnee halen! Na deze Fawlty Towers-ervaring liepen we via het duin naar de auto, waarmee we ons naar Sluis begaven om even te winkelen en een hapje te eten.
In Sluis was het erg gezellig. Weer veel Belgen (heel veel Belgen) en Duitsers op de been. Het drukte de pret niet. Het bleek dat de mosseltijd net is aangebroken, dus werd je op elk terras doodgegooid met deze schelpdieren. Grote, overvolle terrassen die ons niet erg aanspraken. Uiteindelijk streken we neer bij de Rode Leeuw, waar eten nog betaalbaar is. We werden gastvrij onthaald op het kleine en niet overvolle terras en namen het onbeperktmosselenetenmenu. Mariska nam sliptongetjes. Het was zo veel dat we het maar op beperktmosseleneten hebben gehouden. Het was inderdaad zeer betaalbaar en we reden vanaf de parkeerplaats waar het tijdelijk gratis parkeren is (de slagbomen worden vervangen), voldaan en roodverbrand terug naar Rotterdam, ons vierde favoriete stekje.
