Over een paar weken gaan we naar Celma en Robert in Saint-Agnan-de-Cernières, Normandië, waar zij een Chambre d'hôtes genaamd 'Le Chaînon' bestieren. We zijn één keer eerder in Normandië op vakantie geweest en dat was in augustus 2001. We hadden een gîte rural (landelijk onderkomen) gehuurd in Le Mesnil-Drey, ter hoogte van Granville in het departement Manche.
Eén van de eerste uitstapjes was naar Carolles en Granville. De kust is erg rotsachtig, met hier en daar een zandstrandje. Het weer viel een beetje tegen, bewolkt en winderig. Vanaf de vestingmuren van Carolles heb je ruim uitzicht over de baai naar Granville. Daar was ook een vuurtoren te bewonderen. Het volgende uitstapje was naar de Abbaye Sainte-Trinité de La Lucerne in La Lucerne-d'Outremer, waar we nog een kaarsje hebben ontstoken voor de dierbaren die ons ontvallen zijn.
Een andere grote onderneming was een bezoek aan Mont-Saint-Michel, één van de allergrootste toeristische attracties van Frankrijk. We hadden de pech dat het echt takkeweer was. Er kwam zelf water de auto in via de antenne! Het geheel had een iets te hoog Volendamgehalte naar mijn smaak. Saint-Malo was veel leuker. Mooie vestingwerken en erg leuke winkeltjes. Een ander tochtje was naar Pointe d'Agon, iets ten westen van Coutances. Het is een duingebied met een soort slufter. We zetten de auto langs de kant en plotsklaps kwamen er allerlei mannenhoofdjes boven het gras uit. Wat die nou aan het doen waren?
Mariska was bijna 15 en Laura net 13, dus een bezoekje aan een dierenpark kon nog wel. Er was er één in de buurt, Parc Zoologique de Champrépus nabij de gelijknamige plaats, halverwege Granville en Villedieu-les-Poêles. Het was meer een gepimpte kinderboerderij met pedagogische aspiraties. Het leukst waren nog de lemuren (ringstaartmaki's) uit Madagaskar. Villedieu-les-Poêles hebben we een aantal malen bezocht, je kunt er leuk winkelen. Ter lering ende vermaak zijn we ook nog, via Bayeux, naar de invasiestranden geweest, meer specifiek Omaha Beach. Voor ons heel leerzaam, de meisjes waren niet zo enthousiast. Er was niet veel te zien, behalve borden met 'Amerikaans grondgebied'. In Grandcamp-Maisy hebben we crêpes à la confiture gegeten, het lievelingsgerecht van Laura.
In en om de gîte hebben we ons natuurlijk ook goed vermaakt. Het weer knapte op. We hadden een hele grote tuin te onzer beschikking en hebben aardig wat wandelingen gemaakt. In de buurt was een scharrelkippenfarm en een weiland met paarden en ezeltjes. Carla en ik zijn, tijdens een lange wandeling langs een beek, ook bramen wezen plukken. Alleen de andere dag stierf het van de rupsjes, dus die hebben we toch maar weggegooid. We zijn een aantal keren naar het strand van Kairon geweest om te zonnen en een beetje te zwemmen.
Fragment uit 'Terugblik op de weg'
Ik wist het niet, maar ook Normandië staat bekend om zijn verradelijke bermen. Op een mooie doch bloedhete dag gingen Mariska en ik boodschappen doen en we kochten o.a. karbonaden en ijsjes. Het was dus belangrijk dat we snel weer thuis zouden zijn. Helaas, het was oogst- en/of hooitijd, dus de landwegen wemelden van tractoren met aanhangers waarop de lading hoog was opgetast. Ook wij reden op een gegeven moment achter zo'n agrarische contraptie. Bij een kruising aangekomen dacht ik dat het wel slim zou zijn om even in te halen. Het weggetje erachter was echter significant smaller, zodat ik in de berm belandde, alwaar zich een betonnen bruggetje had verschanst. Dit bracht ons abrupt tot stilstand, waarbij de linkerkant van de auto de vrijgekomen energie absorbeerde: linker voorband en wielkastbekleding aan flarden. We waren bijna thuis, dus de hevig geschrokken Mariska met karbonaden en ijs op huis aangestuurd. Ik dacht het wel te redden op de lekke band, wat natuurlijk jammerlijk mislukte. Dan maar het wiel ter plaatse verwisseld, wat op zich goed ging op het inmiddels bijna gesmolten asfalt. In het plaatsje La Haye-Pesnel zat een Peugeotdealer, die gelukkig ook banden verkocht, maar geen Pirelli's, dus dat duurde een aantal dagen. Intussen rondgereden met de thuiskomer. Dat was wel raar, het stuur was een kwartslag gedraaid en het stuurde erg moeilijk. Nadat de garagiste de band had vervangen, drukte zij ons op het hart dat het pas de problème was, zolang je maar niet sneller dan 100 reed.
